Amicacina: Diferenzas entre revisións
m r2.6.4) (Bot: Engado: tr:Amikasin |
|||
Liña 32: | Liña 32: | ||
[[Categoría:Carbohidratos]] |
[[Categoría:Carbohidratos]] |
||
[[Categoría:Antibióticos]] |
[[Categoría:Antibióticos]] |
||
[[Categoría:Aminoglicósidos]] |
|||
[[ar:أميكاسين]] |
[[ar:أميكاسين]] |
Revisión como estaba o 4 de xuño de 2012 ás 06:56
A amicacina ou amikacina é un antibiótico do grupo dos aminoglicósidos utilizado no tratamento de diversas infeccións bacterianas [1] [2]. A amicacina funciona uníndose á subunidade de 30 S do ribosoma bacteriano, interferindo coa síntese de proteínas causando erros de lectura do ARNm.
Quimicamente é un derivado semisintético da kanamicina [3] Foi preparada por Hiroshi Kawaguchi e os seus colaboradores en Xapón no ano 1972 [4] [5].
Administración
A amicacina pode administrarse unha ou dúas veces ao día por vía intravenosa ou intramuscular, xa que non se absorbe oralmente. Nas persoas con insuficiencia renal, a dosificación debe axustarse de acordo coa eliminación de creatinina (que mide o grao de filtración glomerular renal ou GFR [6]), xeralmente reducindo a frecuencia das doses.
Usos
A amicacina úsase principalmente para tratar casos graves de infeccións hospitalarias por bacterias Gram negativas multirresistentes [3], como Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter, e Enterobacter. Tamén se inclúen no seu espectro a Serratia marcescens e a Providencia stuartii. A amicacina pode tamén utilizarse para tratar infeccións por micobacterias, como as da tuberculose cando os tratamentos de primeira liña non funcionan [7].
A amicacina pode combinarse con antibióticos beta-lactámicos para realizar unha terapia inicial previa ao diagnóstico definitivo en persoas con neutropenia e febre.
Resistencia
A amicacina é moi difícil de inactivar polos sistemas bacterianos, polo que é difícil que aparezan resistencias. A amicacina é inmune ao ataque da maioría dos encimas inactivadores bacterianos; esta protección realízaa o residuo L-hidroxiaminobuteroíl amida (L-HABA) unido ao nitróxeno en posición 3, que inhibe a acetilación, fosforilación e adenilación no anel do azucre situado a maior distancia (C-2,C-3,C-4). Para previr o desenvolvemento de resistencias bacterianas a este antibiótico extremadamente poderoso, o seu uso está estritamente regulado.
Efectos secundarios
Os efectos secundarios da amicancina son similares aos dos outros aminoglicósidos. Os efectos máis importantes son a ototoxicidade e a nefrotoxicidade. Tamén ten neurotoxicidade. Pode atravesar a placenta. [3]. Os niveis sanguíneos deste antibiótico e os marcadores da función renal (creatinina) poden ser monitorizados durante o tratamento. Ademais, as doses axústanse especificamente baseándose na eliminación renal de creatinina sérica [8] en contornos clínicos.
Notas
- ↑ Edson RS, Terrell CL. The aminoglycosides. Mayo Clin Proc. 1999 May;74(5):519-28. Review. PMID 10319086
- ↑ Thomson PLM. José Antonio Solís Sánchez, ed. "Amikacina". Vademécum de genéricos intercambiables. Parámetro descoñecido
|año=
ignorado (suxírese|ano=
) (Axuda); Parámetro descoñecido|ubicación=
ignorado (suxírese|lugar=
) (Axuda); Parámetro descoñecido|fechaacceso=
ignorado (suxírese|data-acceso=
) (Axuda) - ↑ 3,0 3,1 3,2 Drugs.com Amikacin
- ↑ H. Kawaguchi et al (1972) Journal of Antibiotics, 25, 695
- ↑ The History of Antibioticis. The Japanese story. J. Kumazawa, M. Yagizawa. [1]
- ↑ GFR Calculator at cato.at - Cockcroft-Gault - GFR calculation (Cockcroft-Gault formula)
- ↑ Amikacin in der WHO Essential Medicines Library, eingesehen am 21. Dezember 2009.
- ↑ Gault MH, Longerich LL, Harnett JD, Wesolowski C (1992). "Predicting glomerular function from adjusted serum creatinine". Nephron 62 (3): 249–56. PMID 1436333. doi:10.1159/000187054.
Véxase tamén
Outros artigos