Sucre

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Sucre (homónimos).

Ficheiro:Sucre Panorama.jpg

Vista do barrio histórico de Sucre

Sucre é a capital constitucional da República de Bolivia e do departamento de Chuquisaca. Está situada no sur da parte central do país a unha altitude media de 2.780 m.s.n.m.. A súa poboación atinxe 265.336 habitantes (2008).

Historia

A cidade foi fundada en 1539 polo capitán e conquistador Pedro de Anzures, marqués de Campo Redondo, co o nome Charcas, en referencia ao pobo dos charkas que vivían na rexión. Ao longo da súa historia recibíu outros nomes, como La Plata ou Chuquisaca. Foi no século XVIII cando recibíu o nome de La Plata, pola súa localización no Virreinato de la Plata, que en boa medida estaba delimitado xeograficamente polo conca do rio de la Plata, actualemente na Arxentina.

No ano 1561, o rei Filipe II estabeleceu na cidade a Audiencia de Charcas, con autoridade sobre un extenso territorio que comprendía o que actualmente corresponde ao Paraguai, o sudeste do Perú, o norte de Chile, o norte da Arxentina e unha boa parte de Bolivia. En 1609, Charcas pasou a ser sede dun arcebispado e en 1624 foi creada na cidade a Universidade de San Francisco Xavier.

Durante o século XVIII, Charcas, agora dita La Plata, é o centro xudicial, relixioso e cultural da rexión. Cando en 1839, a cidade se converte na capital de Bolivia, é rebautizada, con o nome de Sucre en honra do marechal Antonio José de Sucre, camarada de armas do libertador Simón Bolivar na loita pola independencia de Bolivia, Colombia, Ecuador, Perú e Venezuela. Unha vez perdido o seu principal recurso económico, a prata, logo da decadencia de Potosí, a capitalidade do país foi transferida para La Paz, despois dunha guerra civil (1898), perdida polos "conservadores" sucrenses fronte os "libérais" paceños. Con todo Sucre manteu o seu estatus de capital nacional como sede do poder xudicial.

Ficheiro:Sucre downtown.jpg

Basílica de San Francisco

Plaza de Armas da cidade, en torno ao monumento a Antonio José de Sucre

En 1991, Sucre é declarada Patrimonio da Humanidade pola UNESCO. Miles de turistas acuden anualmente a visitar esta capital da arte barroca con brancos edificios que remontan aos séculos XVII, XVIII e XIX.

Sucre converteuse nunha cidade universitaria importante. Acolle numerosos despachos de avogados e de notarios, por mor do seu rango de sede da Corte Suprema boliviano.

Patrimonio cultural

A disposición urbana da cidade é de plano hipodámico, como moitas das cidades coloniais hsipanoamericanas. Ten un rico patrimonio artístico e cultural.

Museos

• Museo de arte indigena [1], localizado nun edificio do século XVII. Expón cerámicas e indumentaria tradicional.
• Museo de la Recoleta.
• Museo de Santa Clara.
• Museo Tanga-Tanga, museo interactivo para nenos.
• Museo Eclesiástico.
• Museos universitarios, son museos da Universidade: Museo de Arte Virreinal Charcas, Museo Antropolóxico, Museo de Arte Moderna.

Edificios civís

Casa de la Libertad, na Praza 25 de Maio, é o edificio no que o 6 agosto de 1825 foi asinada a declaración de independencia de Bolivia.

Templos e conventos

• Capela da Virxe de Guadalupe.
• Catedral, do século XVII.
• Convento de San Filipe Neri.
• Convento de Santa Teresa.
• Igrexa de San Francisco.
• Igrexa de San Lazaro.
• Igrexa de San Miguel.
• Igrexa de Santa Mónica.
• Igrexa de San Domingos.

Comunicacións

Sucre posúe un aeroporto denominado Juana Azurduy de Padilla.

Naturais ilustres

• Hilarión Daza, presidente de Bolivia entre 1876 e 1879.
• José María Velasco Maidana, compositor.
• Osvaldo Zambrana, gran mestre de xadrez.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• (en inglés) BoliviaWeb - Información xeral
• (en castelán) Gouvernement Municipal de Sucre
• (en castelán) Páxina do "Correo del Sur" - Xornal