Plinio o Vello: Diferenzas entre revisións
m arranxiños |
m arranxiño |
||
| Liña 3: | Liña 3: | ||
'''Caio Plinio Segundo''', coñecido como ''Plinio o Vello'', naceu en [[Como]] no ano [[23]] e morreu na actual Catellmare de Stabia no ano [[79]], vítima da súa curiosidade centífica ao ir observar a erupción do volcán [[Monte Vesuvio|Vesuvio]], que sulagou as cidades de [[Pompeia]] e [[Herculano]]. |
'''Caio Plinio Segundo''', coñecido como ''Plinio o Vello'', naceu en [[Como]] no ano [[23]] e morreu na actual Catellmare de Stabia no ano [[79]], vítima da súa curiosidade centífica ao ir observar a erupción do volcán [[Monte Vesuvio|Vesuvio]], que sulagou as cidades de [[Pompeia]] e [[Herculano]]. |
||
==Traxectoria== |
==Traxectoria== |
||
Tras estudar en [[Roma]], comezou a súa carreira militar na [[Xermania |
Tras estudar en [[Roma]], comezou a súa carreira militar na [[Xermania Superior|Xermania]], durante doce anos, onde chegou a ser comandante da cabalaría das lexións romanas. No ano [[57]] voltou a [[Roma]] en tempos do emperador [[Nerón]], para dedicarse ao estudo e ás letras. Desempeñou diversos carregos en tempos do emperador [[Vespasiano]], que o nomeou entre outros como Almirante. Escribiu diversos tratados de cabalaría, unha Historia de Roma e varias crónicas históricas, hoxe perdidas. Só se conserva a súa ''Naturalis Historia'', rematada no ano [[77]], e que abrangue 37 libros, dedicados ao emperador [[Tito Flavio Sabino Vespasiano|Tito]]. Constitúe un aútentico tratado enciclopédico da Antigüidade, xa que escribiu sobre [[Cosmoloxía]] e [[Astronomía]] (1 libro), [[Xeografía]] e [[Historia]] (4 libros), [[Zooloxía]] (5), [[Botánica]] e [[Agricultura]] (8), [[Medicina]] (13), [[Xeoloxía]], [[Mineraloxía]], [[Metalurxia]] e [[Arte]] (5). |
||
No libro ''Historia Natural'' mestura un grande número de relatos e feitos útiles con conceptos fantásticos e contos de viaxeiros. Foi un dos textos máis lidos até a [[Idade Media]], con unha grande influencia no [[bestiario]] desas épocas. |
No libro ''Historia Natural'' mestura un grande número de relatos e feitos útiles con conceptos fantásticos e contos de viaxeiros. Foi un dos textos máis lidos até a [[Idade Media]], con unha grande influencia no [[bestiario]] desas épocas. |
||
Revisión como estaba o 21 de maio de 2012 ás 00:33
Caio Plinio Segundo, coñecido como Plinio o Vello, naceu en Como no ano 23 e morreu na actual Catellmare de Stabia no ano 79, vítima da súa curiosidade centífica ao ir observar a erupción do volcán Vesuvio, que sulagou as cidades de Pompeia e Herculano.
Traxectoria
Tras estudar en Roma, comezou a súa carreira militar na Xermania, durante doce anos, onde chegou a ser comandante da cabalaría das lexións romanas. No ano 57 voltou a Roma en tempos do emperador Nerón, para dedicarse ao estudo e ás letras. Desempeñou diversos carregos en tempos do emperador Vespasiano, que o nomeou entre outros como Almirante. Escribiu diversos tratados de cabalaría, unha Historia de Roma e varias crónicas históricas, hoxe perdidas. Só se conserva a súa Naturalis Historia, rematada no ano 77, e que abrangue 37 libros, dedicados ao emperador Tito. Constitúe un aútentico tratado enciclopédico da Antigüidade, xa que escribiu sobre Cosmoloxía e Astronomía (1 libro), Xeografía e Historia (4 libros), Zooloxía (5), Botánica e Agricultura (8), Medicina (13), Xeoloxía, Mineraloxía, Metalurxia e Arte (5).
No libro Historia Natural mestura un grande número de relatos e feitos útiles con conceptos fantásticos e contos de viaxeiros. Foi un dos textos máis lidos até a Idade Media, con unha grande influencia no bestiario desas épocas.