Próstata: Diferenzas entre revisións
m r2.6.4) (Bot: Modifico: ta:முன்னிற்கும் சுரப்பி |
m r2.7.1) (Bot: Engado: lv:Priekšdziedzeris |
||
Liña 82: | Liña 82: | ||
[[la:Prostata]] |
[[la:Prostata]] |
||
[[lt:Prostata]] |
[[lt:Prostata]] |
||
[[lv:Priekšdziedzeris]] |
|||
[[mk:Простата]] |
[[mk:Простата]] |
||
[[ne:प्रोस्टेट]] |
[[ne:प्रोस्टेट]] |
Revisión como estaba o 7 de maio de 2012 ás 10:19
A próstata (do grego προστάτης - prostates, literalmente "o que está primeiro", "protector", "gardián"[1]) é un órgano glandular do aparato xenitourinario, exclusivo dos homes, con forma de castaña, localizada enfronte do recto, debaixo e á saída da vexiga urinaria. Contén células que producen parte do líquido seminal que protexe e nutre os espermatozoides contidos no seme.
A glándula prostática achega:
- Antíxeno específico da próstata
- Ácido cítrico
- Fibrinóxeno
- Espermina
- Zinc (Zn, de propiedades bactericidas)
- Magnesio (Mg, dá un aspecto leitoso ao seme)
- Encimas:
- Fosfatasas acedas
- Fibrinolisína
- Transglutaminasa (en roedores, densifica o seme de maneira que xera un tapón vaxinal, evitando a saída do seme así como a cópula por parte doutro macho)
- Outras
Xusto encima e aos lados da glándula prostática atópanse as vesículas seminais que producen a maioría do líquido seminal. A próstata rodea a primeira parte da uretra, conduto polo que circulan os ouriños e o seme ata o pene.
As hormonas masculinas estimulan a glándula prostática desde o desenvolvemento do feto. A próstata continúa o seu crecemento ata a xuventude. A partir dos corenta ou cincuenta anos comeza a hipertrofiarse, sendo o único órgano en medrar nestas idades.
Exame
A próstata é palpada polo médico na exploración física mediante tacto rectal. As probas de imaxe que visualizan a próstata son a ecografía transrectal, a tomografía axial computerizada e a resonancia magnética nuclear, principalmente.
Drenaxe linfático
O drenaxe linfático da próstata realízase a través de vasos linfáticos que drenan na superficie exterior da próstata formando a rede periprostática, que drena tanto nos ganglios da cadea ilíaca externa, como en ganglios sacros e ganglios hipogástricos.
Zonas da próstata
Na próstata pódense distinguir varias zonas, pero as máis importantes ecograficamente son:
- Estroma fibromuscular; esténdese posterolateralmente e forma a cápsula
- A zona transicional, próxima ao verum montarum e ao tecido glandular periuretral.
- A zona central, que rodea á zona de transición. É o asento da hipertrofia de próstata.
- A zona periférica ou marxinal, que é onde se adoita localizar o cancro, ocupa o 75% do volume total.
Enfermidades máis frecuentes
As enfermidades máis frecuentes da próstata son:
Resposta Sexual Masculina
Durante o orgasmo, o esperma é transmitido desde os condutos deferentes á uretra, a través dos condutos exaculadores que entran na próstata. A próstata é con frecuencia chamada "o Punto G masculino". Algúns homes son capaces de alcanzar un orgasmo unicamente a través da estimulación da próstata, xa sexa unha masaxe prostática ou relacións sexuais anais. As sensacións da estimulación prostática son a miúdo similares ás descritas por mulleres acerca da estimulación do Punto G.