Samuel Eiján: Diferenzas entre revisións
{{DEFAULTSORT:}}; Categoría:Membros da Real Academia Galega |
m Bot: Substitución automática de texto (-provincia de Ourense +provincia de Ourense) |
||
| Liña 2: | Liña 2: | ||
==Traxectoria== |
==Traxectoria== |
||
Samuel Eiján foi [[superior]] do [[convento do Santo Sepulcro]] en [[Xerusalén]], [[procurador xeral]] de [[Terra Santa]], [[definidor provincial]], ministro provincial e [[custodio]] da provincia de |
Samuel Eiján foi [[superior]] do [[convento do Santo Sepulcro]] en [[Xerusalén]], [[procurador xeral]] de [[Terra Santa]], [[definidor provincial]], ministro provincial e [[custodio]] da [[provincia de Ourense]]. Foi membro da [[Real Academia Galega]], [[correspondente]] do [[Instituto Histórico do Minho]], membro nato da Xunta do Padroado da Obra Pía dos Santos Lugares e cabaleiro comendador con placa da [[orde de Isabel a Católica]]. |
||
Escribiu unha extensa obra literaria na que tocou varios xéneros (poesía, narrativa, teatro,...). Colaborou en revistas e dirixiu ''El Eco Franciscano''. A súa obra, en [[Lingua galega|galego]] e [[lingua castelá|castelán]], inspírase na relixión e no sentimento da terra. |
Escribiu unha extensa obra literaria na que tocou varios xéneros (poesía, narrativa, teatro,...). Colaborou en revistas e dirixiu ''El Eco Franciscano''. A súa obra, en [[Lingua galega|galego]] e [[lingua castelá|castelán]], inspírase na relixión e no sentimento da terra. |
||
Revisión como estaba o 1 de abril de 2012 ás 19:41
Samuel Eiján Lorenzo, nado en San Clodio o 10 de maio de 1876 e finado en Santiago de Compostela o 1 de decembro de 1945[1], foi un sacerdote franciscano e escritor galego.
Traxectoria
Samuel Eiján foi superior do convento do Santo Sepulcro en Xerusalén, procurador xeral de Terra Santa, definidor provincial, ministro provincial e custodio da provincia de Ourense. Foi membro da Real Academia Galega, correspondente do Instituto Histórico do Minho, membro nato da Xunta do Padroado da Obra Pía dos Santos Lugares e cabaleiro comendador con placa da orde de Isabel a Católica.
Escribiu unha extensa obra literaria na que tocou varios xéneros (poesía, narrativa, teatro,...). Colaborou en revistas e dirixiu El Eco Franciscano. A súa obra, en galego e castelán, inspírase na relixión e no sentimento da terra.
Obra
- Barnabé d’Alsace, OFM, Nueva guía de Tierra Santa, tr. Samuel Eiján (Barcelona-Vich: Tipografía Franciscana, 1908).
- Mágoas. Versos gallegos, (1902; 2 ed. 1913). (poemario).
- Narraciones y leyendas del oriente Barcelona, (1910).
- D'a y'-alma. Versos gallegos, (1915). (poemario).
- Historia de Ribadavia y sus alrededores, 1920. Editorial Alvarellos, Edic. facsímil, (1981), ISBN 84-85311-40-X. (ensaio historiográfico).
- Froliñas de San Francisco. Romanceiro seráfico galicián, (1926). (poesía).
- España mirando a Tierra Santa: Nuevas anotaciones históricas, Santiago de Compostela, Tipografía de “El Eco Franciscano,” (1934).
- Hispanidad en Tierra Santa; actuación diplomática, Madrid, Imprenta de Galo Sáez, (1943).
- El Patronato Real de los Santos Lugares en la historia de Tierra Santa (Madrid: Ibarra, 1945–1946).
Notas
Véxase tamén
Ligazóns externas
- Historia de Ribadavia y sus alrededores, en Google Books.