Forquita de replicación: Diferenzas entre revisións
m r2.7.1) (bot Engadido: fr:Fourche de réplication |
|||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
[[Ficheiro:Replication fork.svg|200px|right|thumb|Esquema do ''garfo de replicación''.<br> a) molde <br>b)cadea condutora <br>c)cadea retardada <br>d) '''garfo de replicación''' <br>e) ''[[primer]]''<br> f) [[Fragmento de Okazaki|fragmentos de Okazaki]]]] |
[[Ficheiro:Replication fork.svg|200px|right|thumb|Esquema do ''garfo de replicación''.<br> a) molde <br>b)cadea condutora <br>c)cadea retardada <br>d) '''garfo de replicación''' <br>e) ''[[primer]]''<br> f) [[Fragmento de Okazaki|fragmentos de Okazaki]]]] |
||
O '''garfo de replición''' é unha estrutura que se forma dentro do núcleo da célula durante a replicación do [[ADN]]. Constitúe o resultado da acción de varias proteínas que teñen a finalidade de abrir a dobre cadea de [[ADN]] para facilitar a replicación do [[material xenético]], sexa [[ADN]] ou [[ARN]]. É orixinado polas [[proteína]]s [[helicasa]]s, que quebran as [[pontes de hidróxeno]] que ligan as dúas cadeas de [[ADN]]. |
O '''garfo de replición''' é unha estrutura que se forma dentro do núcleo da célula durante a replicación do [[Ácido desoxirribonucleico|ADN]]. Constitúe o resultado da acción de varias proteínas que teñen a finalidade de abrir a dobre cadea de [[Ácido desoxirribonucleico|ADN]] para facilitar a replicación do [[material xenético]], sexa [[Ácido desoxirribonucleico|ADN]] ou [[ARN]]. É orixinado polas [[proteína]]s [[helicasa]]s, que quebran as [[pontes de hidróxeno]] que ligan as dúas cadeas de [[Ácido desoxirribonucleico|ADN]]. |
||
Outras proteínas, as [[SSB]] (''single-stranded DNA binding proteins'' ou proteínas ligadoras de ADN monocatenario) contribúen a manter a estabilidade do garfo de replicación. Por último, outras proteínas como a [[proteína]] [[DnaA]] ou as [[topoisomerasa]]s participan dunha ou de outra maneira na replicación. A estrutura resultante ten dúas ramificacións, cada unha das cales está formada por unha cadea de [[ADN]], e que son chamadas de cadea retardada ou rezagada (''lagging'') e cadea líder ou condutora (''leading''). A ADN polimerasa vai adicionando posteriormente os novos [[nucleótido]]s para as cadeas de nova síntese, seguindo a [[complementariedade de bases]]. |
Outras proteínas, as [[SSB]] (''single-stranded DNA binding proteins'' ou proteínas ligadoras de ADN monocatenario) contribúen a manter a estabilidade do garfo de replicación. Por último, outras proteínas como a [[proteína]] [[DnaA]] ou as [[topoisomerasa]]s participan dunha ou de outra maneira na replicación. A estrutura resultante ten dúas ramificacións, cada unha das cales está formada por unha cadea de [[Ácido desoxirribonucleico|ADN]], e que son chamadas de cadea retardada ou rezagada (''lagging'') e cadea líder ou condutora (''leading''). A ADN polimerasa vai adicionando posteriormente os novos [[nucleótido]]s para as cadeas de nova síntese, seguindo a [[complementariedade de bases]]. |
||
==Véxase tamén== |
==Véxase tamén== |
||
Revisión como estaba o 10 de febreiro de 2012 ás 22:20
a) molde
b)cadea condutora
c)cadea retardada
d) garfo de replicación
e) primer
f) fragmentos de Okazaki
O garfo de replición é unha estrutura que se forma dentro do núcleo da célula durante a replicación do ADN. Constitúe o resultado da acción de varias proteínas que teñen a finalidade de abrir a dobre cadea de ADN para facilitar a replicación do material xenético, sexa ADN ou ARN. É orixinado polas proteínas helicasas, que quebran as pontes de hidróxeno que ligan as dúas cadeas de ADN.
Outras proteínas, as SSB (single-stranded DNA binding proteins ou proteínas ligadoras de ADN monocatenario) contribúen a manter a estabilidade do garfo de replicación. Por último, outras proteínas como a proteína DnaA ou as topoisomerasas participan dunha ou de outra maneira na replicación. A estrutura resultante ten dúas ramificacións, cada unha das cales está formada por unha cadea de ADN, e que son chamadas de cadea retardada ou rezagada (lagging) e cadea líder ou condutora (leading). A ADN polimerasa vai adicionando posteriormente os novos nucleótidos para as cadeas de nova síntese, seguindo a complementariedade de bases.