Hugonotes: Diferenzas entre revisións
elimino ligazón a homónimos |
arranxos |
||
| Liña 9: | Liña 9: | ||
O célebre hugonote Henrique de Navarra, pasaríase ao catolicismo para acceder a coroa como [[Henrique IV de Francia]]. Este rei conseguiría acougar os ánimos mediante o [[Edicto de Nantes]] que garantía a liberdade relixiosa. Os hugonotes dominaron cidades e importantes prazas fortes, chegando a constituír un estado protestante dentro do Reino que recibía apoio de potencias extranxeiras. |
O célebre hugonote Henrique de Navarra, pasaríase ao catolicismo para acceder a coroa como [[Henrique IV de Francia]]. Este rei conseguiría acougar os ánimos mediante o [[Edicto de Nantes]] que garantía a liberdade relixiosa. Os hugonotes dominaron cidades e importantes prazas fortes, chegando a constituír un estado protestante dentro do Reino que recibía apoio de potencias extranxeiras. |
||
O [[Cardeal Richelieu]], combateu o poder político dos hugonotes ripándolles, mediante importantes accións armadas, enclaves como La Rochelle [[1628]]), pero respectou a liberdade de culto. [[Luís XIV de Francia]], revogou o Edicto de Nantes en [[1685]] mediante o [[Edicto de Fontainebleau]] e extremou a represión. A monarquía absoluta os considerou un corpo |
O [[Cardeal Richelieu]], combateu o poder político dos hugonotes ripándolles, mediante importantes accións armadas, enclaves como La Rochelle [[1628]]), pero respectou a liberdade de culto. [[Luís XIV de Francia]], revogou o Edicto de Nantes en [[1685]] mediante o [[Edicto de Fontainebleau]] e extremou a represión. A monarquía absoluta os considerou un corpo estraño a extirpar provocando un masivo exilio a Europa Central, as Illas Británicas, África do sur e Norteamérica. |
||
A marxinación non rematou ata [[1787]] co [[Edicto de Tolerancia]] de [[Luís XVI de Francia]]. |
A marxinación non rematou ata [[1787]] co [[Edicto de Tolerancia]] de [[Luís XVI de Francia]]. |
||
Revisión como estaba o 22 de xaneiro de 2012 ás 01:44
Hugonotes foi o nome que recibiron os protestantes no Reino de Francia dende os primeiros anos da Reforma nese país.
Historia
Un dos primeiros organizadores da reforma foi o propio Xoán Calvino quen dedicou a súa obra fundamental A Institución da Relixión Cristiá a Francisco I de Francia. Consecuentemente, os hugonotes crían na salvación por pura Graza, sen mérito por parte do redimido, na autoridade única da Biblia, rexeitaban a Tradición e ás dignidades e ordes eclesiásticas e practicaban unha moral rigorosa fronte o que consideraban unha relaxación dos costumes por parte da Igrexa católica. O desenvolvemento destas ideas tivo lugar no Sínodo de París en 1559 e foron presentadas a Francisco II de Francia.
O avance das novas crenzas callou entre burgueses e algúns nobres e as consecuencias non tardaron en chegar. O asunto dos cartaces (affaire des placards) aldraxando a eucaristía católica e que chegou á propia cámara real acabou coa protección do católico Francisco I en 1534. Este considerou a acción como un delito de lesa maxestade. As represións por parte da monarquía foron moi duras e se prolongaron no tempo con incidentes que derivaron en sanguentos episodios. Salientou a matanza do día de San Bartolomeu que se espallou por París, Toulouse, Orleans, Rouen, Bourges.
O célebre hugonote Henrique de Navarra, pasaríase ao catolicismo para acceder a coroa como Henrique IV de Francia. Este rei conseguiría acougar os ánimos mediante o Edicto de Nantes que garantía a liberdade relixiosa. Os hugonotes dominaron cidades e importantes prazas fortes, chegando a constituír un estado protestante dentro do Reino que recibía apoio de potencias extranxeiras.
O Cardeal Richelieu, combateu o poder político dos hugonotes ripándolles, mediante importantes accións armadas, enclaves como La Rochelle 1628), pero respectou a liberdade de culto. Luís XIV de Francia, revogou o Edicto de Nantes en 1685 mediante o Edicto de Fontainebleau e extremou a represión. A monarquía absoluta os considerou un corpo estraño a extirpar provocando un masivo exilio a Europa Central, as Illas Británicas, África do sur e Norteamérica.
A marxinación non rematou ata 1787 co Edicto de Tolerancia de Luís XVI de Francia.