Ocaso: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Lameiro (conversa | contribucións)
algunhas correccións
Liña 2: Liña 2:
[[Ficheiro:angulo_orto_ocaso.svg|right|thumb|400px|Diagrama do Sol ao solpor, mostrando os efectos da refracción atmosférica.]]
[[Ficheiro:angulo_orto_ocaso.svg|right|thumb|400px|Diagrama do Sol ao solpor, mostrando os efectos da refracción atmosférica.]]
[[Ficheiro:Nightfall europe-and-afrika 20050507-184500.jpg|thumb|300px|Esta imaxe mostra os continentes de [[África]] e [[Europa]] e a liña de penumbra, onde os seus habitantes verían a posta de Sol]]
[[Ficheiro:Nightfall europe-and-afrika 20050507-184500.jpg|thumb|300px|Esta imaxe mostra os continentes de [[África]] e [[Europa]] e a liña de penumbra, onde os seus habitantes verían a posta de Sol]]
Un [[astro]] está no '''ocaso''' cando atravesa o plano do [[horizonte]] pasando do hemisferio visible ao non visible -nas latitudes meridionais-, é dicir, cando a súa [[altura (astronomía)|altura]] é cero en relación á liña do horizonte, pasando de positiva a negativa. No caso do [[Sol]] chamase '''solpor''' e determina o fin do día. O antónimo de ocaso é [[orto]].
Un [[astro]] está no '''ocaso''' cando atravesa o plano do [[horizonte (xeografía)|horizonte]] pasando do hemisferio visible ao non visible -nas latitudes meridionais-, é dicir, cando a súa [[altura (astronomía)|altura]] é cero en relación á liña do horizonte, pasando de positiva a negativa. No caso do [[Sol]] chamase '''solpor''' e determina o fin do día. O antónimo de ocaso é [[orto]].


Na Grecia clásica as deusas do solpor eran as Hespérides (Hesperis era a personificación da Noite), mentras que a aurora era a deusa do amencer.
Na Grecia clásica as deusas do solpor eran as Hespérides (Hesperis era a personificación da Noite), mentres que Aurora era a deusa do amencer.


Técnicamente o ocaso comeza cando o limbo inferior da esfera helíaca toca e desaparece tanxente ao horizonte oeste local, e remata cando o limbo superior da esfera helíaca desaparece tanxente ao horizonte oeste local.
Tecnicamente o ocaso comeza cando o limbo inferior da esfera helíaca toca e desaparece tanxente ao horizonte oeste local, e remata cando o limbo superior da esfera helíaca desaparece tanxente ao horizonte oeste local.


O [[crepúsculo]] que ocorre despois do solpor e coñecido informalmente como "entre lusco e fusco" (entre o día e a noite).
O [[crepúsculo]] que ocorre despois do solpor é coñecido informalmente como "entre lusco e fusco" (entre o día e a noite).


As estrelas circumpolares ao estar situadas nas latitudes homónimas (circumpolares) non teñen '''ocaso''' nin '''orto'''. En relación ao Sol nas latitudes polares producese unha noite de seis meses (non se ve o Sol no ceo) e un día de outros seis (o Sol esta sempre por riba do horizonte), isto é, o orto ou o ocaso coincide cos [[equinoccio]]s (de primavera e outono), e o mediodia ou a medianoite coincide cos [[solsticio]]s de verán e inverno. Así, no polo norte o [[orto]] prodúcese co equinoccio de primavera, o [[mediodía]] co solsticio de verán, o ocaso co equinoccio de outono, e a [[medianoite]] co solsticio de inverno (no polo sur é a inversa).
As estrelas circumpolares ao estar situadas nas latitudes homónimas (circumpolares) non teñen '''ocaso''' nin '''orto'''. En relación ao Sol nas latitudes polares producese unha noite de seis meses (non se ve o Sol no ceo) e un día de outros seis (o Sol esta sempre por riba do horizonte), isto é, o orto ou o ocaso coincide cos [[equinoccio]]s (de primavera e outono), e o mediodia ou a medianoite coincide cos [[solsticio]]s de verán e inverno. Así, no polo norte o [[orto]] prodúcese co equinoccio de primavera, o [[mediodía]] co solsticio de verán, o ocaso co equinoccio de outono, e a [[medianoite]] co solsticio de inverno (no polo sur é a inversa).


Co [[movemento anual|transcurso do ano]], o Sol vai cambiando o lugar por onde se pon nas latitudes medias. Nos [[equinoccio]]s ponse polo [[oeste]], sendo os dous únicos días do ano que sucede este fenómeno.
Co [[movemento anual|transcurso do ano]], o Sol vai cambiando o lugar por onde se pon nas latitudes medias. Nos equinoccios ponse polo [[oeste]], sendo os dous únicos días do ano que sucede este fenómeno.


En [[primavera]] e [[verán]] para o '''hemisferio norte''' ponse entre o oeste e o norte ([[declinación (astronomía)|declinación]] positiva); en [[outono]] e [[inverno]] o seu ocaso é entre o oeste e o sur (declinación negativa). Simultaneamente, para o '''hemisferio sur''' é outono e inverno (ocaso entre o oeste e o norte) ou primavera e verán (ocaso entre o oeste e o sur).
En [[primavera]] e [[verán]] para o '''hemisferio norte''' ponse entre o oeste e o norte ([[declinación (astronomía)|declinación]] positiva); en [[outono]] e [[inverno]] o seu ocaso é entre o oeste e o sur (declinación negativa). Simultaneamente, para o '''hemisferio sur''' é outono e inverno (ocaso entre o oeste e o norte) ou primavera e verán (ocaso entre o oeste e o sur).


== Efectos da refracción atmosférica ==
== Efectos da refracción atmosférica ==
A refracción da luz solar ao chegar á atmosfera terrestre fai que chegue a luz cando o Sol xa non se atopa no horizonte real, facendo que vexamos poñerse o sol cando realmente está a 0,83º por debaixo do horizonte real.



A refracción da luz solar ao chegar á atmosfera terrestre fai que chegue a luz cando o Sol xa non se atopa no horizonte real, facendo que vexamos o sol, cando está a 0,83[[Grao|º]] por embaixo do horizonte real cando o vemos poñerse ao solpor.
Medido dende o mediodía local, o ocaso caracterízase polo ángulo horario Φ, onde:
Medido dende o mediodía local, o ocaso caracterízase polo ángulo horario Φ, onde:


:<math>\cos{\phi} = -\tan{\lambda} \tan{\delta} \,</math>
:<math>\cos{\phi} = -\tan{\lambda} \tan{\delta} \,</math>


sendo λ a latitude do lugar (do observador), e δ a declinación solar(nese intre). No orto acontece nun ángulo horario -Φ.
sendo λ a latitude do lugar (do observador), e δ a declinación solar (nese intre). No orto acontece nun ángulo horario -Φ.


O termo [[crepúsculo]] vespertino é unha descrición verbal do mesmo fenómeno físico xusto despois da posta do sol, alongando a duración do día despois do solpor.
O termo ''crepúsculo vespertino'' é unha descrición verbal do mesmo fenómeno físico xusto despois da posta do sol, alongando a duración do día despois do solpor.


== Véxase tamén ==
== Véxase tamén ==

Revisión como estaba o 14 de xaneiro de 2012 ás 11:56

Solpor en Muxía
Diagrama do Sol ao solpor, mostrando os efectos da refracción atmosférica.
Esta imaxe mostra os continentes de África e Europa e a liña de penumbra, onde os seus habitantes verían a posta de Sol

Un astro está no ocaso cando atravesa o plano do horizonte pasando do hemisferio visible ao non visible -nas latitudes meridionais-, é dicir, cando a súa altura é cero en relación á liña do horizonte, pasando de positiva a negativa. No caso do Sol chamase solpor e determina o fin do día. O antónimo de ocaso é orto.

Na Grecia clásica as deusas do solpor eran as Hespérides (Hesperis era a personificación da Noite), mentres que Aurora era a deusa do amencer.

Tecnicamente o ocaso comeza cando o limbo inferior da esfera helíaca toca e desaparece tanxente ao horizonte oeste local, e remata cando o limbo superior da esfera helíaca desaparece tanxente ao horizonte oeste local.

O crepúsculo que ocorre despois do solpor é coñecido informalmente como "entre lusco e fusco" (entre o día e a noite).

As estrelas circumpolares ao estar situadas nas latitudes homónimas (circumpolares) non teñen ocaso nin orto. En relación ao Sol nas latitudes polares producese unha noite de seis meses (non se ve o Sol no ceo) e un día de outros seis (o Sol esta sempre por riba do horizonte), isto é, o orto ou o ocaso coincide cos equinoccios (de primavera e outono), e o mediodia ou a medianoite coincide cos solsticios de verán e inverno. Así, no polo norte o orto prodúcese co equinoccio de primavera, o mediodía co solsticio de verán, o ocaso co equinoccio de outono, e a medianoite co solsticio de inverno (no polo sur é a inversa).

Co transcurso do ano, o Sol vai cambiando o lugar por onde se pon nas latitudes medias. Nos equinoccios ponse polo oeste, sendo os dous únicos días do ano que sucede este fenómeno.

En primavera e verán para o hemisferio norte ponse entre o oeste e o norte (declinación positiva); en outono e inverno o seu ocaso é entre o oeste e o sur (declinación negativa). Simultaneamente, para o hemisferio sur é outono e inverno (ocaso entre o oeste e o norte) ou primavera e verán (ocaso entre o oeste e o sur).

Efectos da refracción atmosférica

A refracción da luz solar ao chegar á atmosfera terrestre fai que chegue a luz cando o Sol xa non se atopa no horizonte real, facendo que vexamos poñerse o sol cando realmente está a 0,83º por debaixo do horizonte real.

Medido dende o mediodía local, o ocaso caracterízase polo ángulo horario Φ, onde:

sendo λ a latitude do lugar (do observador), e δ a declinación solar (nese intre). No orto acontece nun ángulo horario -Φ.

O termo crepúsculo vespertino é unha descrición verbal do mesmo fenómeno físico xusto despois da posta do sol, alongando a duración do día despois do solpor.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas