Eclesiastés

O libro do Eclesiastés, (grego εκκλησιαστης, Ekklesiastés, hebreo קֹהֶלֶת, Qohéleth), que pode entenderse como o orador ou o que fala na asemblea. Forma parte, na Biblia cristiá, dos chamados libros Libros sapienciais, colocado normalmente entre os Proverbios e o Cantar dos Cantares.

O libro recolle as reflexións que un sabio de Israel fai sobre o sentido da vida: o poder, a riquexa, a amizade, a vellez, a morte... Sempre deixando unha pegada moi persoal e incluso un chisco heterodoxa, que o convirten nun dos libros máis orixinais da Biblia.

Autor e data de composición

O autor preséntase como o "Qohelet", o orador, tamén como fillo do Rei David, é dicir, o Rei Salomón. Esta atribución a Salomón é moi común na Biblia e non ten ningún valor histórico: a Salomón, o rei sabio, atribuíanselles os libros sapienciais igual que a David, o rei poeta, se lle atribuían os Salmos.

De calquera xeito, estamos ante un "libro de autor", unha soa man é responsable de todo ou case todo o libro.

Deste autor podemos dicir:

• É un sabio de Israel, é dicir, un intelectual bo coñecedor da Biblia e do pensamento contemporáneo.
• Está nunha etapa da vida entre a adultez e a vellez, posto que aos seus coñecementos teóricos une a súa experiencia, non sempre positiva.
• Posiblemente, polas referencias que fai, é un home que viaxou polo Oriente Medio e Asia Menor e que coñece o pensamento persa e helénico.