Adolf Otto Reinhold Windaus

Adolf Otto Reinhold Windaus

Adolf Otto Reinhold Windaus
Nome orixinal	(de) Adolf Windaus
Biografía
Nacemento	25 de decembro de 1876 Berlín, Alemaña
Morte	9 de xuño de 1959 Göttingen Modelo:GER
Lugar de sepultura	Cemiterio municipal de Gotinga
Catedrático
Datos persoais
Residencia	Modelo:GER
País de nacionalidade	alemán
Educación	Universidade Humboldt de Berlín Universidade de Freiburg im Breisgau Französisches Gymnasium Berlin (en)
Director de tese	Heinrich Kiliani (pt)
Coñecido por	descubrir a vitamina D e a histamina
Actividade
Campo de traballo	Química orgánica Bioquímica
Lugar de traballo	Friburgo
Ocupación	químico , profesor universitario
Empregador	Universidade de Freiburg im Breisgau Universidade de Gotinga Universidade de Innsbruck
Membro de	Leopoldina Academia de Ciências de Göttingen (pt) Academia de Ciências da Baviera (pt) Academia Prusiana das Ciencias
Profesores	Hermann Emil Fischer
Alumnos	Adolf Butenandt
Lingua	Lingua alemá
Obra
Doutorando	Adolf Butenandt e Erhard Fernholz (en)
Familia
Cónxuxe	Elisabeth Resau (1915)
Premios
Premio Nobel de Química (1928)
Lista (1951)  Gran Cruz da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña (1941)  Medalha Goethe de Arte e Ciência (pt) (1928)  Premio Nobel de Química (1927)  Medalha Adolf von Baeyer (pt)  Orde do Mérito das Ciencias e as Artes

Adolf Otto Reinhold Windaus nado o 25 de decembro de 1876 en Berlín (Alemaña) e finado o 9 de xuño de 1959) en Göttingen foi un químico alemán, descubridor da vitamina D e a histamina. Gañou o Premio Nobel de Química en 1928.

Traxectoria

Estudou no Liceo Francés (Französisches Gymnasium) de Berlín, no que se interesou principalmente pola literatura. Iniciou estudos de Medicina en 1895. Impresionáronno tanto as conferencias do premio Nobel de química Emil Fisher que comezou a estudar química en Friburgo de Brisgovia ao tempo que continúa coa Medicina. Doutorouse en 1900 cunha tese dedicada ao veleno que se extrae da dedaleira. A partir de 1906, traballa como profesor na Universidade de Innsbruck, e na Universidade de Göttingen de 1915 a 1944 como director do Instituto Químico.

Investigacións científicas

Volveu a Berlín para traballar con Emil Fischer e coñeceu a Otto Diels (futuro premio Nobel en 1950), con quen mantivo unha longa amizade. En 1901 retornou a Friburgo e comezou a traballar sobre o colesterol e os esterois. A partir de 1906 impartiu docencia na universidade de Innsbruck e logo en Göttingen entre 1915 e 1944. En 1919 logrou transformar o colesterol en ácido colánico (que fora illado dos ácidos biliares por Heinrich Otto Wieland). Windaus mostrou así a ligazón entre os esterois e os ácidos biliares. Descobriu tamén que a vitamina D é un esterol e que a luz é precisa para que esta vitamina actúe. Estas investigacións valéronlle o premio Nobel. Traballou igualmente sobre os derivados do imizadol, o que o levou a demostrar que a histidina (un aminoácido) é un derivado do imidazol, e a descobrir a histamina.

Predecesor: Heinrich Otto Wieland

Premio Nobel de Química 1928

Sucesor: Arthur Harden e Hans von Euler-Chelpin

Véxase tamén

Outros artigos

• Premio Nobel de Química

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1928 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel
• Perfil de Adolf Otto Reinhold Windaus NNDB (en inglés)