Jimi Hendrix: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 18 de setembro de 2011 ás 11:27

James Marshall Hendrcks, máis coñecido polo nome artístico de "Jimi" Hendrix, nado o 27 de novembro de 1942 e finado o 18 de setembro de 1970, foi un músico norteamericano, considerado por moitos críticos como o mellor guitarrista eléctrico do rock. Conseguiu fama internacional en 1967 logo de participar no Festival Pop de Monterey e participou no Festival de Woodstock de 1969.

Traxectoria

Autodidacta, dende pequeno escoitou Blues e R&B da colección de discos do seu pai, quen lle mercou a súa primeira guitarra cando tiña 10 anos. Ó ano seguinte o seu pai foi a unha tenda de música de Seattle e mercou unha guitarra eléctrica para Jimi e un saxofón para él, saxofón que tería que devolver para poder rematar de pagar a guitarra. Inspirouse na innovación de xente como B. B. King, Albert King e T-Bone Walker e converteu a guitarra eléctrica nun instrumento distinto a unha guitarra normal amplificada, que era como se viña utilizando ata o de entón. Sendo aínda adolescente, xa adquirira unha considerable reputación coma guitarrista tocando con xente coma Ike e Tina Turner, Little Richard ou o mesmo B.B. King.

En 1965 Jimi formou a súa propia banda, chamada Jimmy James and the Blue Flames. Chas Chandler, baixista dos Animals, oíuno tocar e ofreceulle inmediatamente trasladarse a Londres. Jimi volveu a adoptar o seu verdadeiro nome modificando a ortografía. Chas Chandler conseguiulle coma baixista a Noel Redding, quen en realidade era un guitarrista que necesitaba o emprego, e a un batería chamado Mitch Mitchell. Xuntos formaron The Jimi Hendrix Experience. Os Experience sacaron o seu primeiro single con Polydor, "Hey Joe" (canción de Tim Robins) chegou ó nº4 das listas. Durante 1967 conseguiu outros tres singles de éxito considerados hoxe coma clásicos: "Purple Haze", "The Wind Cries Mary" e "The Burning of the Midnight Lamp".

A finais de 1967 regresou aos EUA para tocar no festival de Monterrey. Ó finalizar a súa actuación prendeulle lume á guitarra, cousa que non fixo moita gracia a un dos seus managers. Bill Graham fíxose cargo entón da banda contratándoa para telonear durante varias noites ós Jefferson Airplane. Despois da impresionante actuación de Jimi na primeira noite, os Airplane retiráronse do cartel.

En 1969 Jimi, canso dos Experience, separouse e sacou un disco en directo con Bill Cox ó baixo e Buddy Miles á batería que non tivo moito éxito. De mala gana volve a reunir ós Experience, pero comeza a eludir as actuacións en directo. Instala en Nova Iork os seus propios estudios ("Electric Lady Studios") e dedicase a gravar.

O 18 de setembro de 1970 morre coma consecuencia dunha inxestión masiva de barbitúricos, afogado no seu propio vómito. Truncábase deste modo a carreira do máis grande guitarrista de tódolos tempos.

En realidade só os catro primeiros discos foron sacados en vida, os demais son obras póstumas.

Ademais dos álbums oficiais hai unha chea de discos con recompilacións, actuacións en directo, festivais...Incrible e afortunadamente hai moitísimos discos en directo non oficiais cun son que xa o quixeran moitos grupos para os seus directos oficiais.

Equipo

A maior parte da súa carreira Jimi tocou con Fender Stratocaster normais (preferentemente brancas) postas ó revés e coas cordas en orden inverso, xa que era zurdo. Usou tamén unha Fender Jaguar, Gibson Les Paul, Gibson SG e a Gibson Flying V para zurdos (el chamábaa o meu anxo voador).

Coma amplificadores usaba seis bafles Marshall de 4 x 12, un monitor de 4 x 12 e nada menos que catro cabezas para poder manter o equipo funcionando nos concertos, xa que o puña ó máximo controlando o volume có potenciómetro da guitarra, así saturaba o amplificador. Un dos legados de Jimi foi o uso do Wah-Wah entre os guitarristas, usaba modelos Vox ou Crybaby, ademais dun Fuzz-Box para saturar o amplificador. Coma complementos utilizaba un divisor de oitavas, un phaser e un delay analóxico.

Jimi, coma moitos grandes guitarristas (Eric Clapton, Jeff Beck....), facía el mesmo modificacións á electrónica das súas guitarras, experimentando con calquera cousa posible e conseguindo deste modo sons inverosímiles.

Discos

Are You Experienced
Axis Bold As Love
Electric Ladyland
Band Of Gypsies
Experience Hendrix
First Rays Of The New Rising Sun
South Saturn Delta
BBC Sessions

Modelo:Link FA Modelo:Link FA Modelo:Link FA

@@ Liña 6: / Liña 6: @@
 Autodidacta, dende pequeno escoitou [[Blues]] e [[R&B]] da colección de [[discos]] do seu [[pai]], quen lle mercou a súa primeira [[guitarra]] cando tiña 10 anos. Ó ano seguinte o seu pai foi a unha tenda de música de [[Seattle]] e mercou unha [[guitarra eléctrica]] para Jimi e un [[saxofón]] para él, saxofón que tería que devolver para poder rematar de pagar a guitarra. Inspirouse na innovación de xente como [[B. B. King]], [[Albert King]] e [[T-Bone Walker]] e converteu a [[guitarra eléctrica]] nun instrumento distinto a unha guitarra normal amplificada, que era como se viña utilizando ata o de entón. Sendo aínda [[adolescente]], xa adquirira unha considerable reputación coma guitarrista tocando con xente coma Ike e [[Tina Turner]], [[Little Richard]] ou o mesmo [[B.B. King]].
-En [[1965]] Jimi formou a súa propia banda, chamada [[Jimmy James and the Blue Flames]]. Chas Chandler, baixista dos Animals, oiulle tocar e ofreceulle inmediatamente trasladarse a [[Londres]]. Jimi volveu a adoptar o seu verdadeiro nome modificando a ortografía. [[Chas Chandler]] conseguiulle coma baixista a [[Noel Redding]], quen en realidade era un [[guitarrista]] que necesitaba o emprego, e a un batería chamado [[Mitch Mitchell]]. Xuntos formaron [[The Jimi Hendrix Experience]]. Os Experience sacaron o seu primeiro single con Polydor, "Hey Joe" (canción de Tim Robins) chegou ó nº4 das listas. Durante 1967 conseguiu outros tres singles de éxito considerados hoxe coma clásicos: "Purple Haze", "The Wind Cries Mary" e "The Burning of the Midnight Lamp".
+En [[1965]] Jimi formou a súa propia banda, chamada [[Jimmy James and the Blue Flames]]. Chas Chandler, baixista dos Animals, oíuno tocar e ofreceulle inmediatamente trasladarse a [[Londres]]. Jimi volveu a adoptar o seu verdadeiro nome modificando a ortografía. [[Chas Chandler]] conseguiulle coma baixista a [[Noel Redding]], quen en realidade era un [[guitarrista]] que necesitaba o emprego, e a un batería chamado [[Mitch Mitchell]]. Xuntos formaron [[The Jimi Hendrix Experience]]. Os Experience sacaron o seu primeiro single con Polydor, "Hey Joe" (canción de Tim Robins) chegou ó nº4 das listas. Durante 1967 conseguiu outros tres singles de éxito considerados hoxe coma clásicos: "Purple Haze", "The Wind Cries Mary" e "The Burning of the Midnight Lamp".
-A finais de [[1967]] regresou aos [[EUA]] para tocar no [[festival de Monterrey]]. Ó finalizar a súa actuación prendeulle lume á guitarra, cousa que non fixo moita gracia a un dos seus managers. [[Bill Graham]] fixose cargo entón da banda contratándoa para telonear durante varias noites ós [[Jefferson Airplane]]. Despois da impresionante actuación de Jimi na primeira noite, os Airplane retiraronse do cartel.
+A finais de [[1967]] regresou aos [[EUA]] para tocar no [[festival de Monterrey]]. Ó finalizar a súa actuación prendeulle lume á guitarra, cousa que non fixo moita gracia a un dos seus managers. [[Bill Graham]] fíxose cargo entón da banda contratándoa para telonear durante varias noites ós [[Jefferson Airplane]]. Despois da impresionante actuación de Jimi na primeira noite, os Airplane retiráronse do cartel.
 En [[1969]] Jimi, canso dos [[Experience]], separouse e sacou un disco en directo con [[Bill Cox]] ó [[baixo]] e [[Buddy Miles]] á [[batería]] que non tivo moito éxito. De mala gana volve a reunir ós [[Experience]], pero comeza a eludir as actuacións en directo. Instala en [[Nova Iork]] os seus propios estudios ("Electric Lady Studios") e dedicase a gravar.
-O 18 de setembro de [[1970]] morre coma consecuencia dunha inxestión masiva de [[barbitúricos]], afogado no seu propio vómito. Truncabase deste modo a carreira do máis grande guitarrista de tódolos tempos.
+O 18 de setembro de [[1970]] morre coma consecuencia dunha inxestión masiva de [[barbitúricos]], afogado no seu propio vómito. Truncábase deste modo a carreira do máis grande guitarrista de tódolos tempos.
-En realidade só os catro primeiros discos forón sacados en vida, os demais son obras póstumas.
+En realidade só os catro primeiros discos foron sacados en vida, os demais son obras póstumas.
 Ademais dos álbums oficiais hai unha chea de discos con recompilacións, actuacións en directo, festivais...Incrible e afortunadamente hai moitísimos discos en directo non oficiais cun son que xa o quixeran moitos grupos para os seus directos oficiais.
 == Equipo ==
-A maior parte da súa carreira Jimi tocou con [[Fender Stratocaster]] normais (preferentemente brancas) postas ó revés e coas cordas en orden inverso, xa que era [[zurdo]]. Usou tamén unha [[Fender Jaguar]], [[Gibson Les Paul]], [[Gibson SG]] e a [[Gibson Flying V]] para zurdos (él chamabaa o meu anxo voador).
+A maior parte da súa carreira Jimi tocou con [[Fender Stratocaster]] normais (preferentemente brancas) postas ó revés e coas cordas en orden inverso, xa que era [[zurdo]]. Usou tamén unha [[Fender Jaguar]], [[Gibson Les Paul]], [[Gibson SG]] e a [[Gibson Flying V]] para zurdos (el chamábaa o meu anxo voador).
-Coma amplificadores usaba seis [[bafles]] Marshall de 4 x 12, un monitor de 4 x 12 e nada menos que catro cabezas para poder manter o equipo funcionando nos concertos, xa que o puña ó máximo controlando o volumen có [[potenciómetro]] da [[guitarra]], así saturaba o amplificador.
+Coma amplificadores usaba seis [[bafles]] Marshall de 4 x 12, un monitor de 4 x 12 e nada menos que catro cabezas para poder manter o equipo funcionando nos concertos, xa que o puña ó máximo controlando o volume có [[potenciómetro]] da [[guitarra]], así saturaba o amplificador.
-Un dos legados de Jimi foi o uso do Wah-Wah entre os guitarristas, usaba modelos Vox ou Crybaby, ademais dun Fuzz-Box para saturar o amplificador. Coma complementos utilizaba un divisor de octavas, un phaser e un delay analóxico.
+Un dos legados de Jimi foi o uso do Wah-Wah entre os guitarristas, usaba modelos Vox ou Crybaby, ademais dun Fuzz-Box para saturar o amplificador. Coma complementos utilizaba un divisor de oitavas, un phaser e un delay analóxico.
-Jimi, coma moitos grandes guitarristas ([[Eric Clapton]], [[Jeff Beck]]....), facia el mesmo modificacións á electrónica das súas guitarras, experimentando con calquera cousa posible e conseguindo deste modo sons inverosímiles.
+Jimi, coma moitos grandes guitarristas ([[Eric Clapton]], [[Jeff Beck]]....), facía el mesmo modificacións á electrónica das súas guitarras, experimentando con calquera cousa posible e conseguindo deste modo sons inverosímiles.