Dedución: Diferenzas entre revisións
m r2.6.4) (Bot: Engado: kk:Тілдің дедуктивтік теориясы |
m r2.7.1) (Bot: Engado: ta:பகுப்புவழி பகுத்தறிதல் |
||
Liña 51: | Liña 51: | ||
[[sr:Дедукција]] |
[[sr:Дедукција]] |
||
[[sv:Deduktion]] |
[[sv:Deduktion]] |
||
[[ta:பகுப்புவழி பகுத்தறிதல்]] |
|||
[[th:อีดักต์]] |
[[th:อีดักต์]] |
||
[[uk:Дедукція]] |
[[uk:Дедукція]] |
Revisión como estaba o 5 de setembro de 2011 ás 01:25
A dedución ou razoamento dedutivo foi descrito por primeira vez por filósofos da Antiga Grecia, en especial Aristóteles.
Opostamente ao razoamento indutivo no cal se formulan leis a partir de feitos observados, o razoamento dedutivo infire eses mesmos feitos baseándose na lei xeral.
En lóxica, a dedución é unha modalidade de razoamento no cal a verdade das premisas non converte en verdadeira a conclusión, senón que a conclusión dun razoamento dedutivo só é probable. Así pois, nun razoamento dedutivo poden afirmarse as premisas e, asemade, negar a conclusión sen contradicirse.
Un exemplo:
- Todos os homes son libres.
- Aristóteles é un home.
Disto dedúcese que Aristóteles é libre. Observemos que inda que as premisas son razoamentos xerais substentables, a conclusión é doada de refugar por ter un campo de perspectiva reducido.