Henri Moissan

Ferdinand Frederick Henri Moissan

Henri Moissan
Nome orixinal	(fr) Henri Moissan
Biografía
Nacemento	28 de setembro de 1852 París, Francia
Morte	20 de febreiro de 1907 París Francia
Causa da morte	Morte natural  (Apendicite )
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 81 48°51′48″N 2°23′37″L Grave of Moissan (en)
Datos persoais
Residencia	Francia
País de nacionalidade	Frances
Relixión	Xudaísmo
Educación	Colexio de Meaux Instituto da Agronomía de París
Director de tese	Pierre Paul Dehérain (pt)
Coñecido por	Illar o Flúor
Actividade
Campo de traballo	Química
Ocupación	químico , farmacólogo , profesor universitario , farmacéutico
Empregador	Sorbona Universidade de París
Membro de	Royal Society (1905–) Accademia delle Scienze di Torino (1900–) Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Foreign Associate of the National Academy of Sciences (en) ) (1898–) Academia de Ciências da Hungria (pt) Academia Real das Artes e Ciências dos Países Baixos (pt) Academia francesa das ciencias Academia Nacional de Medicina (França) (pt) Academia de Ciencias de Rusia Academia Prusiana das Ciencias
Profesores	Edmond Frémy (pt)
Lingua	Lingua francesa
Obra
Doutorando	Paul Lebeau (pt) e Maurice Meslans (pt)
Familia
Cónxuxe	Marie Léonie Lugan Moissan (en)
Premios
Premio Nobel de Química (1906) Medalla Davy (1896)
Sinatura
Lista (1906)  Premio Nobel de Química (11 de maio de 1905)  Membro estranxeiro da Royal Society (1903)  Medalha August Wilhelm von Hofmann (pt) (1898)  Medalla Elliott Cresson (1896)  Medalla Davy  comendador da Lexión de Honor  Cabaleiro da Lexión de Honra  Oficial da Lexión de Honra

'Henri Moissan (28 de setembro de 1852, París - 20 de febreiro de 1907, París) foi un químico o e profesor universitario de Francia, premio Nobel de Química en 1906.

Traxectoría

Estudou no Colexio de Meaux, no Instituto da Agronomía de París e no Instituto de Toxicoloxía. Traballou no Museo de Historia Natural de París e nos laboratorios de Edmond Frémy. Foi profesor na Escola Superior de Farmacia dende o 1879, chegando a impartir clases de química e toxicoloxía no 1886. Dende 1900 foi profesor de química na Universidade de París. Ingresou na Academia de Ciencias francesa no 1891.

Faleceu repentinamente en París no 1907, pouco despois da súa volta de Estocolmo, tras recibir o Premio Nobel. Non se sabe se os seus experimentos co flúor contribuíron á súa morte.

Investigacións científicas

Entre as súas contribución científicas máis notábeis, no 1886 conseguiu illa o flúor en forma de gas amarelo verdoso, por electrólise dunha solución de fluorhidrato potásico en ácido fluorhídrico anhidro. A existencia do flúor coñecíase dende anos antes, mais todos os intentos por obtelo fracasaran, e incluso algúns investigadores morreran no intento.

Tamén ideou un forno de arco, capaz de acadar temperaturas de 4.100 °C, que permite reducir os minerais de certos metais, como o uranio, cromo, volframio, vanadio, manganeso, titanio e molibdeno.

No 1893, deu a coñecer o seu método de preparación de pequenos diamantes artificiais a partir de carbono disolto en ferro fundido, o que produceu unha gran sensación.

Foi un dos primeiro en realizar investigación acerco do calcio, descuberto en 1808, por Humphry Davy, conseguindo unha pureza do 99 % pola electrólise do ioduro de calcio (CaI₂).

Baixo a sua direción traballou o farmaceutico galego, completando a sua formación, Xosé Casares Gil que foi o precursor do desenvolvemento actual da Química en España.

En 1906, foi galardoado con Premio Nobel de Química, polos seus experimentos sobre o illamento do flúor.

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1906 (en inglés)

Predecesor: Adolf von Baeyer

Premio Nobel de Química 1906

Sucesor: Eduard Buchner