A Última Cea: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Liña 62: Liña 62:
* Linders, Barnabus (1972): ''The Gospel of John''. Marshal Morgan and Scott.
* Linders, Barnabus (1972): ''The Gospel of John''. Marshal Morgan and Scott.


=== Ligazón externas ===
=== Ligazóns externas ===
*[http://www.enciclopediacatolica.com/u/ultimacena.htm Enciclopedia Católica, ''La última cena''] {{es}}.
*[http://www.enciclopediacatolica.com/u/ultimacena.htm Enciclopedia Católica, ''La última cena''] {{es}}.
*[http://www.herealittletherealittle.net/index.cfm?page_name=Last-Supper-Passover-Meal Was the "Last Supper" the Passover Meal?] {{en}}.
*[http://www.herealittletherealittle.net/index.cfm?page_name=Last-Supper-Passover-Meal Was the "Last Supper" the Passover Meal?] {{en}}.

Revisión como estaba o 26 de maio de 2011 ás 20:05

A Última Cea, por Juan de Juanes, terceiro cuarto do século XVI, Museo do Prado, Madrid

Na fe cristiá, A Última Cea foi a última ocasión na que xesús de Nazaret se reuniiu cos seus apóstolos para compartir o pan e o viño antes da súa morte.

Considérase, para a igrexa católica, que é o momento en que se institúe a eucaristía.

A Última Cea, foi o tema de numerosas pinturas, sendo quizáis a obra de Leonardo da Vinci a máis coñecida de todas.

Cronoloxía

Escultura de A Última Cea, na procesión do Venres Santo en Qormi, Malta.

A cea está considerada pola maioría dos teóricos como un Séder (ou Cena de Pascua xudea), celebrada na nooite do Xoves Santo antes da crucifixión, o Venres Santo. Esta crenza baséase na cronoloxía dos Evanxeos.

Pero a cronoloxía do Evanxeo de Xoán indica que se celebrou antes da Pascua (Xoán 13:1, 18:28). As referencias no Evanxeo de Xoán que marcan o día da preparación para a Pascua (Xoán 19:14, 31, e 42), tómanse por moitos para indicar que a morte de Cristo ocurreu no tempo da matanza dos cordeiros da Pascua (esta cronoloxía posterior é a aceptada pola igrexa Ortodoxa). Sen embargo, aqueles que sitúan a última cea na tarde do xoves, xeralmente atribúen a Marcos 14:12 e Lucas 22:7 as únicas referencias explícitas nos evanxeos, e que no momento da crucifixión de Cristo é cando se dá a matanza de cordeiros, dando lugar o Día de la Preparación no evanxeo de Xoán como unha posíbel referencia ao Venres de Pascua, durante o cal se realizan as preparacións para o descanso do Shabat.

Ademais, moitos teóricos cuestionaron estas cronoloxías, e rexeitaron as súas afirmacións de que os evanxeos fan referencia á Pascua e sosteñen que coinciden con Xoán,[1] xa que existen multitude de feitos que teñen lugar tras a Última Cea, como a traición, o arresto, o interrogatorio e os posteriores xuízos, que dificilmente poderían ter lugar durante unha noite.[2]

Algúns grupos minoritarios de cristiáns cren que un exhaustivo exame dos evanxeos indican que a Última Cena tivo lugar en martes, e que Xesús foi crucificado nun mércores.[3]

A cea discútese a través dos catro evanxeos da Biblia canónica. Os evanxeos sinópticos afirman que na mañá do mesmo día o cordeiro pascual para cena sexa sacrificado. Sen embargo, baixo o método xudeo de tempo de recollemento, o día considerábase que empeza xusto ao mencer, polo tanto a festividade da Pascua pénsase que ocorra no día posterior en que foi sacrificado. Esto implica que ou os sinópticos non están instruidos no coñecemento do recollemento xudeo, ou que usaron a técnica literaria de ver os eventos que pasaron en varios días nun só.

Outros interpretan a linguaxe dos evanexos sinópticos como suficientemente permisivos como para ter unna tarde sacrificando os cordeiros pascuais.

Iconografía

A Última Cea de Leonardo da Vinci

A Última Cea é unha pintura mural realizada por Leonardo da Vinci nos anos 1494-1497. Encóntrase na parede sobre a que se pintou orixinalmente: o refectorio de Santa Maria delle Grazie, en Milán.

A Última Cea, de Leonardo

Fronte á iconografía clásica que pode verse noutras obras renacentistas, Leonardo non representa a Xudas, o traidor, diante da mesa, senón incluído entre os apóstoles. Leonardo optou por representar o momento posterior ao anuncio de Cristo de que un deles o traicionará e todos se preguntan "son eu, Señor?". En lugar de representar a Xesucristo como un máis co apóstol Xoán en brazos, Leonardo opta por illar a figura de Xesucristo e agrupar aos apóstoles de tres en tres, caracterizando a cada un deles a través da súa actitude e movemento.

Exemplos clásicos

O tema foi tratado en numerosas ocasións pola arte cristiá, non sendo un tema novo que tratase por primeira vez Leonardo, cuxo cadro, sen embargo, converteuse na quintaesencia do tema.

O nome Il Cenacolo é unha evidente referencia ao Simposio de Platón; por iso os apóstoles estruturaráronse en catro tríades, das cales as dúas do extremo luminoso corresponden a tríades platónicas.

Notas

  1. Véxase: Morris, Leon, The Gospel According to John, Revised, páxs. 684-695.
  2. La Última Cena fue el miércoles Santo (en castelán)
  3. When Christ Died, and Rose (en inglés)

Véxase tamén

Artigos relacionados

Bibliografía

  • Brown, Raymond E. (1997): An Introduction to the New Testament. Doubleday. ISBN 0-385-24767-2
  • Brown, Raymond E. et al. (1990): The New Jerome Biblical Commentary. Prentice Hall. ISBN 0-13-614934-0
  • Bultmann, Rudolf (1971): The Gospel of John. Blackwell.
  • Kilgallen, John J. (1989): A Brief Commentary on the Gospel of Mark. Paulist Press. ISBN 0-8091-3059-9
  • Linders, Barnabus (1972): The Gospel of John. Marshal Morgan and Scott.

Ligazóns externas