Nicolás Salmerón

Nicolás Salmerón y Alonso

Nome orixinal	(es) Nicolás Salmerón Alonso
Biografía
Nacemento	10 de abril de 1838 Alhama de Almería, Almería
Morte	20 de setembro de 1908 (70 anos) Pau
Lugar de sepultura	Cemiterio Civil de Madrid
Cargos
Presidente do Goberno da Primeira República
Período	18 de xullo de 1873 - 7 de setembro de 1873
Antecesor	Francisco Pi i Margall
Sucesor	Emilio Castelar y Ripoll
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Facultad de Filosofía y Letras (Universidad de Granada) Universidade Central Universidade de Granada
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	Político, historiador, filósofo e catedrático.
Empregador	Universidade de Oviedo Universidade Central
Partido político	Partido Progresista de España Republicanismo unitario
Lingua	Lingua castelá
Familia
Cónxuxe	Catalina García (pt)
Fillos	Exoristo Salmerón (pt) , Nicolás Salmerón y García (pt) , Catalina Salmerón (pt)
Pai	Francisco Salmerón López (en)
Irmáns	Francisco Salmerón
Sinatura
Lista Deputado das Cortes 29 de abril de 1907 – 20 de setembro de 1908 Circunscrición electoral: Districte electoral de Barcelona (en) Deputado das Cortes 16 de setembro de 1905 – 30 de marzo de 1907 Circunscrición electoral: Districte electoral de Barcelona (en) Deputado das Cortes 22 de maio de 1903 – 17 de agosto de 1905 Circunscrición electoral: Districte electoral de Barcelona (en) Deputado das Cortes 3 de abril de 1898 – 16 de marzo de 1899 Circunscrición electoral: Q65210007 Deputado das Cortes 3 de xuño de 1893 – 1 de xullo de 1895 Circunscrición electoral: Madrid Deputado das Cortes 21 de marzo de 1893 – 1 de xullo de 1895 Circunscrición electoral: Q65210007 Deputado das Cortes 6 de decembro de 1892 – 5 de xaneiro de 1893 Circunscrición electoral: Q65210007 Deputado das Cortes 11 de abril de 1886 – 19 de setembro de 1887 – Felipe Ducazcal y Lasheras (pt)  → Circunscrición electoral: Madrid President of the Republic of Spain (en) 18 de xullo de 1873 – 7 de setembro de 1873 ← Francesc Pi i Margall – Emilio Castelar → Xefe de Estado de España 18 de xullo de 1873 – 7 de setembro de 1873 Deputado no Congreso do Sexenio Democrático 5 de xuño de 1873 – 8 de xaneiro de 1874 Circunscrición electoral: Badaxoz Ministro de Graza e Xustiza 12 de febreiro de 1873 – 11 de xuño de 1873 ← Eugenio Montero Ríos – José Fernando González Sánchez (pt)  → Deputado no Congreso do Sexenio Democrático 2 de outubro de 1872 – 22 de marzo de 1873 Circunscrición electoral: Badaxoz Deputado no Congreso do Sexenio Democrático 25 de setembro de 1872 – 14 de outubro de 1872 Circunscrición electoral: Q65210007 Deputado no Congreso do Sexenio Democrático 28 de abril de 1872 – 27 de maio de 1872 Circunscrición electoral: Badaxoz Deputado no Congreso do Sexenio Democrático 28 de abril de 1872 – 28 de xuño de 1872 Circunscrición electoral: Q42108193 Deputado no Congreso do Sexenio Democrático 1 de xullo de 1871 – 24 de xaneiro de 1872 ← José Malcampo y Monge Circunscrición electoral: Badaxoz Catedrático de universidade 1867 –

Nicolás Salmerón y Alonso, nado en Alhama de Almería o 10 de abril de 1838 e finado en Pau (Francia) o 20 de setembro de 1908, foi un político e filósofo español, que chegou a Presidente do Poder Executivo da Primeira República Española durante un mes e medio no ano 1873. Dimitiu do seu cargo por negarse a asinar unha pena de morte. Foi catedrático de Historía Universal na Universidade de Oviedo e de Metafísica na Universidade de Madrid. Estudou as teorías de Krause, que inspiraron á Institución Libre de Ensino.

Traxectoria

O seu pai foi médico, e o seu irmán máis vello, Francisco Salmerón (1822-1878) foi político e xurista. Estudou o ensino en Almería. Máis tarde viaxou a Granada onde estudou Dereito e Filosofía, sendo co-discípulo deFrancisco Giner de los Ríos. En Madrid foi influenciado pólas teorías de Krause a través de Julián Sanz del Río, o seu profesor. En 1858, foi profesor de Filosofía no Instituto de San Isidro de Madrid e ao ano seguinte foi nomeado profesor axudante na Facultade de Letras da Universidade Central. O 13 de xullo de 1869 obtivo a cátedra de Metafísica na Universidade Central. En 1867 foi detido polas súas actividades revolucionarias no seo do Partido Demócrata, a carón de Francisco Pi i Margall, pasando cinco meses no cárcere. Durante o Sexenio Democrático (1868-1874) foi un dos líderes do republicanismo, a pesar das diferenzas doutrinais que tiña de federalismo Francisco Pi i Margall. No ano 1871 foi elixido deputado por Badaxoz.

A Primeira República

Coa proclamación da República en 1873, foi nomeado Ministro de Gracia e Xustiza do goberno de Estanislao Figueras. Tentou reformar o sistema xudicial e establecer unha lexislación secular. Trala dimisión de Pi i Margall, as Cortes Constituíntes nomearono Presidente do Poder Executivocon 193 votos contra 93de Pi i Margall, cargo que exerceu entre o 18 de xullo e o 7 de setembro de 1873. A situación de todo o período foi especialmente crítica, o que o levou a non poder controlar as sublevacións cantonais que xurdían en España. Os seus problemas co Exército no foron menores durante o seu período presidencial, e a súa negativa a asinar a pena capital obligarono a dimitir. Dous días despois de abandonar o cargo de PresidenteSus problemas con el Ejército no fueron menores en esa corta Presidencia y su negativa a firmar distintas condenas a muerte le obligaron a dimitir. Os enfrontamentos co seu sucesor, Emilio Castelar, axudaron involuntariamente ó golpe de Estado do xeneral Pavía que, xunto co de Arsenio Martínez Campos o 29 de decembro de 1874, deron fin a primeira experiencia republicana en España.

Restauración da Monarquía

Artigo principal: Restauración borbónica en España.

Estatua de Nicolás Salmerón en Almería

No 1874 regresa a súa cátedra de Metafísica, pero coa Restauración borbónica verase privado da plaza o 17 de xullo de 1875 nun amplo proceso de depuración universitaria. Aínda que tratou de manter un despacho de avogados en Madrid, a situación obligouno a partír cara o exilio en París, onde xunto a Manuel Ruiz Zorrilla fundou o Partido Republicano Progresista. Non volveu a España ata 1885, trala amnistía de Práxedes Mateo Sagasta de 1881, e puido recuperar a súa cátedra. Foi de novo deputado no 1886 e despois ininterrompidamente de 1893 ata 1907.

Finou en Pau, Francia o 20 de setembro de 1908, mentres estaba de vacacións. No ano 1915 trasladaron os seus restos ó monuento funerario levantado no cemiterio civil de Madrid, á dereita do mausoleo de Francisco Pi i Margall, o seu predecesor na presidencia da República. No su epitadio aparece unha glosa realizada por Georges Clemenceau (primeiro ministro francés de 1907 a 1912), e recordase que deixou o poder por non asinar unha sentencia de morte.

Primeira República española
Segue a: Francisco Pi i Margall	Nicolás Salmerón (1873-1873)	Precede a: {{{DESPOIS}}}
	Presidente do Goberno de España

Véxase tamén

Outros artigos

• Primeira República Española
• Francisco Salmerón y Alonso

Ligazóns externas

• Biografía e algúns textos (en castelán)