Canteiro, canteira: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
cantigas de canteiros (rapazas non vos fiedes...) |
||
Liña 3: | Liña 3: | ||
Na sociedade tradicional galega eran os encargados destes labores e para iso tíñanse que desprazar dos seus lugares por longo tempo. Acostumaban viaxar en cuadrillas. Tiñan moitos problemas pola pechazón da sociedade e eran recibidos nos lugares onde traballaban con desconfianza, entre outras razóns pola súa sona de mullereiros. Para defenderse desa sociedade hostil e protexer os segredos do seu oficio empregaban unha xiria de carácter gremial: O [[verbo dos arxinas]]. |
Na sociedade tradicional galega eran os encargados destes labores e para iso tíñanse que desprazar dos seus lugares por longo tempo. Acostumaban viaxar en cuadrillas. Tiñan moitos problemas pola pechazón da sociedade e eran recibidos nos lugares onde traballaban con desconfianza, entre outras razóns pola súa sona de mullereiros. Para defenderse desa sociedade hostil e protexer os segredos do seu oficio empregaban unha xiria de carácter gremial: O [[verbo dos arxinas]]. |
||
* Canteiriño, arriba, arriba,/ cara a Santa Liberata,/ leva-los picos de aceiro/ halos de baixar de prata. |
|||
* En palabras de canteiros,/ Rapazas, non vos fiedes;/ Collen os picos e marchan,/ E despois ¿qué lles faredes? |
|||
* Pica, canteiriño, pica,/ pica na pedra miúda,/ pica na muller allea/ que outro picará na túa. |
|||
==Galería de imaxes== |
==Galería de imaxes== |
||
Liña 10: | Liña 14: | ||
Imaxe:Canteiro.jpg|Estatua ao Canteiro en Verducido (Pontevedra) |
Imaxe:Canteiro.jpg|Estatua ao Canteiro en Verducido (Pontevedra) |
||
</gallery> |
</gallery> |
||
==Véxase tamén== |
|||
===Bibliografía=== |
|||
* BOUZA BREY, Fermín: "Cantigas populares da Arousa", en ''Arquivos do Seminario de Estudos Galegos'' III, 1929, 153-204. |
|||
* REAL ACADEMIA GALLEGA: ''Diccionario gallego-castellano''. La Coruña 1913-1928. |
|||
[[Categoría:Profesións]] |
[[Categoría:Profesións]] |
Revisión como estaba o 15 de xaneiro de 2011 ás 12:55
Un canteiro é aquela persoa que extrae a pedra, e labra e constrúe con ela. En tempos tamén traballaban como arquitectos e escultores.
Na sociedade tradicional galega eran os encargados destes labores e para iso tíñanse que desprazar dos seus lugares por longo tempo. Acostumaban viaxar en cuadrillas. Tiñan moitos problemas pola pechazón da sociedade e eran recibidos nos lugares onde traballaban con desconfianza, entre outras razóns pola súa sona de mullereiros. Para defenderse desa sociedade hostil e protexer os segredos do seu oficio empregaban unha xiria de carácter gremial: O verbo dos arxinas.
- Canteiriño, arriba, arriba,/ cara a Santa Liberata,/ leva-los picos de aceiro/ halos de baixar de prata.
- En palabras de canteiros,/ Rapazas, non vos fiedes;/ Collen os picos e marchan,/ E despois ¿qué lles faredes?
- Pica, canteiriño, pica,/ pica na pedra miúda,/ pica na muller allea/ que outro picará na túa.
Galería de imaxes
-
Algunhas ferramentas do canteiro
-
Canteiros nun capitel moderno na "Aldea en pedra" (Armenteira, Meis, Pontevedra
-
Estatua ao Canteiro en Verducido (Pontevedra)
Véxase tamén
Bibliografía
- BOUZA BREY, Fermín: "Cantigas populares da Arousa", en Arquivos do Seminario de Estudos Galegos III, 1929, 153-204.
- REAL ACADEMIA GALLEGA: Diccionario gallego-castellano. La Coruña 1913-1928.