Olav II de Dinamarca

Olav IV Haakonsson, tamén coñecido como Oluf III de Dinamarca e Olav IV en Noruega. Foi rei de Dinamarca entre 1376 e 1387 e rei de Noruega de 1380 a 1387. El tamém foi rei de Suecia, en oposición a Alberto de Mecklemburgo.

Olav era fillo de Haakon VI de Noruega e Margarida I de Dinamarca. Haakon era fillo do rei Magno II de Suecia e de Margareth, filla do rei Valdemar IV de Dinamarca. Despois de Olav, ningún rei noruegués naceu en chan noruegués por máis de 550 anos, até que o príncipe Harald naceu em 1937. A súa morte foi o fin da liña masculina da Dinastia Folkung en Suecia.

Olav herdou o trono de Dinamarca a través da súa nai, e o trono noruegués a través do seu pai. El foi electo formalmente Rei de Suecia en 1385, a pesares de ser apenas un adolescente e, polo tanto, a súa nai sería a rexente. A súa morte prematura en 1387, tornou á súa nai, Margarida I de Dinamarca capaz de unir os tres reinos escandinavos en unha unión sobre unha sóa coroa como a Unión de Kalmar emn 1389.

Predecesor: Valdemar IV

Rei de Dinamarca 1375 - 1387

Sucesor: Margarida I

Predecesor: Haakon VI

Rei de Noruega 1380 - 1387

Sucesor: Margarita