Xeración do 36: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
BanjoBot (conversa | contribucións)
m Bot:Eliminando espazos nas cabeceiras
Xoacas (conversa | contribucións)
m +Lig. int.
Liña 9: Liña 9:


=== [[Aquilino Iglesia Alvariño]] ===
=== [[Aquilino Iglesia Alvariño]] ===
'''Aquilino I. Alvariño''' foi o único membro da xeración que non cultivou a poesía socialrealista, porén a súa obra principal ''Cómaros Verdes'' foi unha das máis importantes da xeración. En Cómaros Verdes a paisaxe convértese no núcleo principal da obra, sendo empregada como pretexto para a expresión dos sentimentos ou como descripción.
'''Aquilino I. Alvariño''' foi o único membro da xeración que non cultivou a poesía socialrealista, porén a súa obra principal ''Cómaros Verdes'' foi unha das máis importantes da xeración. En Cómaros Verdes a paisaxe convértese no núcleo principal da obra, sendo empregada como pretexto para a expresión dos sentimentos ou como descrición.
A obra remata cunha serie de odas onde fai unha homeaxe a tódolos grandes poetas (galegos ou non) do pasado.


A obra remata cunha serie de odas onde fai unha homenaxe a tódolos grandes poetas (galegos ou non) do pasado.


=== [[Álvaro Cunqueiro]] ===
=== [[Álvaro Cunqueiro]] ===
A pesares de que foi nos tempos da preguerra cando máis cultivou a súa poesía vangardista, foi na década dos anos 50 cando publicou ''Herba de aquí e acola'', obra cumio da súa carreira e da poesía galega do [[século XX]]. A obra estrutúrase en dúas partes: ''As Historias'', onde recrea personaxes históricos e literarios, e ''Vellas sombras e novos cantos'' onde publica os seus versos máis melancólicos, xa cando presaxia a súa morte.
A pesares de que foi nos tempos da preguerra cando máis cultivou a súa poesía vangardista, foi na década dos anos 50 cando publicou ''Herba de aquí e acola'', obra cumio da súa carreira e da poesía galega do [[século XX]]. A obra estrutúrase en dúas partes: ''As Historias'', onde recrea personaxes históricos e literarios, e ''Vellas sombras e novos cantos'' onde publica os seus versos máis melancólicos, xa cando presaxia a súa morte.



=== [[Celso Emilio Ferreiro]] ===
=== [[Celso Emilio Ferreiro]] ===
'''Celso E. Ferreiro''' é considerado un dos mellores poetas da xeración de 1936 e o maior representante da [[Poesía socialrealista]].
'''Celso E. Ferreiro''' é considerado un dos mellores poetas da xeración de 1936 e o maior representante da [[Poesía socialrealista]].
As súas obras máis importantes, encadradas na xeración son: ''O soño asulagado'', Obra de crítica social e poesía intimista onde mostra a súa saudade polo paraíso perdido identificado coa súa nenez en [[Celanova]]; ''[[Longa noite de pedra]]'', Obra de denuncia social contra a opresión franquista; ''Viaxe ó país dos'' ananos e ''Cantigas de escarnio e maldicir'',Obras onde fai un axuste de contas con determinados sectores da emigración galega en [[Caracas]] polo súa falta de interese pola cultura galega e o mal trato os seus compatriotas; e ''Onde o mundo se chama Celanova'' Constitúe o seu último poemario publicado en vida, nel dedica os seus derradeiros poemas á súa muller Moraima.
As súas obras máis importantes, encadradas na xeración son: ''O soño asulagado'', Obra de crítica social e poesía intimista onde mostra a súa [[saudade]] polo paraíso perdido identificado coa súa nenez en [[Celanova]]; ''[[Longa noite de pedra]]'', Obra de denuncia social contra a opresión franquista; ''Viaxe ó país dos'' ananos e ''Cantigas de escarnio e maldicir'',Obras onde fai un axuste de contas con determinados sectores da emigración galega en [[Caracas]] polo súa falta de interese pola cultura galega e o mal trato os seus compatriotas; e ''Onde o mundo se chama Celanova'' Constitúe o seu último poemario publicado en vida, nel dedica os seus derradeiros poemas á súa muller Moraima.

== Véxase tamén ==


=== Outros artigos ===
'''Vexa:'''
* [[Xeración de enlace]]
* [[Xeración de 1950]]


*[[Xeración de enlace]]
*[[Xeración de 1950]]
[[Categoría:Literatura galega]]
[[Categoría:Literatura galega]]

Revisión como estaba o 29 de decembro de 2010 ás 00:28

A Xeración de 1936 estivo formada por escritores nados nas décadas de 1910 e 1920 e que comezaron a publicar as súas obras na década de 1950. Ó comezo estes escritores consideráronse herdeiros da Xeración Nós de 1925, pero máis adiante foron desenrolando as súas propias liñas creativas. AS súas principais liñas poéticas foron o Clasicismo, o Intimismo, o Ruralismo e o Hilozoismo. A súa maior contribución á nosa literatura foi a poesía socialrealista, poesía de carácter social cuxo maior representante foi Celso Emilio Ferreiro.


Autores destacados e obras da xeración de 1936

Aquilino Iglesia Alvariño

Aquilino I. Alvariño foi o único membro da xeración que non cultivou a poesía socialrealista, porén a súa obra principal Cómaros Verdes foi unha das máis importantes da xeración. En Cómaros Verdes a paisaxe convértese no núcleo principal da obra, sendo empregada como pretexto para a expresión dos sentimentos ou como descrición.

A obra remata cunha serie de odas onde fai unha homenaxe a tódolos grandes poetas (galegos ou non) do pasado.

Álvaro Cunqueiro

A pesares de que foi nos tempos da preguerra cando máis cultivou a súa poesía vangardista, foi na década dos anos 50 cando publicou Herba de aquí e acola, obra cumio da súa carreira e da poesía galega do século XX. A obra estrutúrase en dúas partes: As Historias, onde recrea personaxes históricos e literarios, e Vellas sombras e novos cantos onde publica os seus versos máis melancólicos, xa cando presaxia a súa morte.

Celso Emilio Ferreiro

Celso E. Ferreiro é considerado un dos mellores poetas da xeración de 1936 e o maior representante da Poesía socialrealista. As súas obras máis importantes, encadradas na xeración son: O soño asulagado, Obra de crítica social e poesía intimista onde mostra a súa saudade polo paraíso perdido identificado coa súa nenez en Celanova; Longa noite de pedra, Obra de denuncia social contra a opresión franquista; Viaxe ó país dos ananos e Cantigas de escarnio e maldicir,Obras onde fai un axuste de contas con determinados sectores da emigración galega en Caracas polo súa falta de interese pola cultura galega e o mal trato os seus compatriotas; e Onde o mundo se chama Celanova Constitúe o seu último poemario publicado en vida, nel dedica os seus derradeiros poemas á súa muller Moraima.

Véxase tamén

Outros artigos