Donald Davidson: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
Xas (conversa | contribucións) iw |
||
Liña 1: | Liña 1: | ||
'''Donald Davidson''' nado en [[Sprinfield]] o [[6 de marzo]] de [[1960]] e finado o [[30 de agosto]] de [[2003]] en [[Berkeley]], foi un dos filósofos que abriu o pensamento analítico a novos horizontes máis pragmáticos. |
'''Donald Herbert Davidson''' nado en [[Sprinfield]] o [[6 de marzo]] de [[1960]] e finado o [[30 de agosto]] de [[2003]] en [[Berkeley]], foi un dos filósofos que abriu o pensamento analítico a novos horizontes máis pragmáticos. |
||
==Traxectoria== |
==Traxectoria== |
||
Formado na [[Universidade de Harvard]], deu clases posteriormente na de Stanford, Princenton, Rockefeller, Chicago, e California. |
Formado na [[Universidade de Harvard]], deu clases posteriormente na de Stanford, Princenton, Rockefeller, Chicago, e California. |
||
A súa obra exerceu considerable influencia en diversas áreas da filosofía a partir dos anos 1960, en especial nas áreas da [[filosofía da mente]], [[filosofía da linguaxe]], e [[teoría da acción]]. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
Davidson entende que hai un interpretar comprensivo na comunicación intersubxectiva que se relaciona coas condicións de verdade dun enunciado. Davidson vai impugnar o empirismo do seu mestre [[Willard Van Orman Quine]], non existe un dualismo entre subxectividade e mundo obxectivo, entende que non existen un presunto material neutro á espera de ordenación conceptual. Toma distancia fronte a unha [[ciencia]] que ve como omniabarcadora e que acabará coa filosofía mesma. |
Davidson entende que hai un interpretar comprensivo na comunicación intersubxectiva que se relaciona coas condicións de verdade dun enunciado. Davidson vai impugnar o empirismo do seu mestre [[Willard Van Orman Quine]], non existe un dualismo entre subxectividade e mundo obxectivo, entende que non existen un presunto material neutro á espera de ordenación conceptual. Toma distancia fronte a unha [[ciencia]] que ve como omniabarcadora e que acabará coa filosofía mesma. |
||
Existe un modo lexítimo de coñecemento distinto da ciencia [[física]] que permite abordar |
Existe un modo lexítimo de coñecemento distinto da ciencia [[física]] que permite abordar filosoficamente os sentimentos, os desexos, as intencións e todo un discurso mental desprezado polo empirismo. Sendo un externalista (existen conexións entre o mundo exterior e o contido dos nosos pensamentos), afirma porén que interpretamos un experimento como interpretamos calquera outra cousa. Davidson segue afincado no [[materialismo]] fisicista pero entende que existen descricións verdadeiras dende o punto de vista epistemolóxico que non se se cinguen a leis físicas. O pensamento esixe elementos compartidos de verdade e obxectividade, existe un contexto público intersubxectivo ao que a mente se ve dalgún xeito sometida. Non podemos entender a outro se non compartimos o seu mundo e non o vemos tan lóxico como o somos nós (principio de caridade). A fonte da obxectividade e a intersubxectividade (trangulación). |
||
Relaciona tamén a filosofía práctica coa filosofía da linguaxe ao estudar a acción. Considera que a |
Relaciona tamén a filosofía práctica coa filosofía da linguaxe ao estudar a acción. Considera que a conduta intencional obedece a un proceso causal pero isto non impide que existan contradición no suxeito debido á mente parcelada onde se mesturan desexos e arelas en seccións mentais semiautónomas. |
||
{{DEFAULTSORT:Davidson, Donald}} |
|||
[[Categoría: Personalidades da filosofía]] |
[[Categoría: Personalidades da filosofía]] |
||
[[bg:Доналд Дейвидсън]] |
|||
[[cs:Donald Davidson]] |
|||
[[de:Donald Davidson]] |
|||
[[en:Donald Davidson (philosopher)]] |
|||
[[es:Donald Davidson]] |
|||
[[et:Donald Davidson]] |
|||
[[fa:دانلد دیویدسن]] |
|||
[[fi:Donald Davidson (filosofi)]] |
|||
[[fr:Donald Davidson]] |
|||
[[is:Donald Davidson]] |
|||
[[it:Donald Davidson]] |
|||
[[ja:ドナルド・デイヴィッドソン]] |
|||
[[nl:Donald Davidson]] |
|||
[[nn:Donald Davidson]] |
|||
[[pt:Donald Davidson]] |
|||
[[ro:Donald Davidson]] |
|||
[[ru:Дэвидсон, Дональд]] |
|||
[[sv:Donald Davidson]] |
|||
[[zh:唐纳德·戴维森]] |
Revisión como estaba o 14 de decembro de 2010 ás 10:03
Donald Herbert Davidson nado en Sprinfield o 6 de marzo de 1960 e finado o 30 de agosto de 2003 en Berkeley, foi un dos filósofos que abriu o pensamento analítico a novos horizontes máis pragmáticos.
Traxectoria
Formado na Universidade de Harvard, deu clases posteriormente na de Stanford, Princenton, Rockefeller, Chicago, e California.
A súa obra exerceu considerable influencia en diversas áreas da filosofía a partir dos anos 1960, en especial nas áreas da filosofía da mente, filosofía da linguaxe, e teoría da acción.
Pensamento
Davidson entende que hai un interpretar comprensivo na comunicación intersubxectiva que se relaciona coas condicións de verdade dun enunciado. Davidson vai impugnar o empirismo do seu mestre Willard Van Orman Quine, non existe un dualismo entre subxectividade e mundo obxectivo, entende que non existen un presunto material neutro á espera de ordenación conceptual. Toma distancia fronte a unha ciencia que ve como omniabarcadora e que acabará coa filosofía mesma.
Existe un modo lexítimo de coñecemento distinto da ciencia física que permite abordar filosoficamente os sentimentos, os desexos, as intencións e todo un discurso mental desprezado polo empirismo. Sendo un externalista (existen conexións entre o mundo exterior e o contido dos nosos pensamentos), afirma porén que interpretamos un experimento como interpretamos calquera outra cousa. Davidson segue afincado no materialismo fisicista pero entende que existen descricións verdadeiras dende o punto de vista epistemolóxico que non se se cinguen a leis físicas. O pensamento esixe elementos compartidos de verdade e obxectividade, existe un contexto público intersubxectivo ao que a mente se ve dalgún xeito sometida. Non podemos entender a outro se non compartimos o seu mundo e non o vemos tan lóxico como o somos nós (principio de caridade). A fonte da obxectividade e a intersubxectividade (trangulación).
Relaciona tamén a filosofía práctica coa filosofía da linguaxe ao estudar a acción. Considera que a conduta intencional obedece a un proceso causal pero isto non impide que existan contradición no suxeito debido á mente parcelada onde se mesturan desexos e arelas en seccións mentais semiautónomas.