Donald Davidson: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Xas (conversa | contribucións)
iw
Liña 1: Liña 1:
'''Donald Davidson''' nado en [[Sprinfield]] o [[6 de marzo]] de [[1960]] e finado o [[30 de agosto]] de [[2003]] en [[Berkeley]], foi un dos filósofos que abriu o pensamento analítico a novos horizontes máis pragmáticos.
'''Donald Herbert Davidson''' nado en [[Sprinfield]] o [[6 de marzo]] de [[1960]] e finado o [[30 de agosto]] de [[2003]] en [[Berkeley]], foi un dos filósofos que abriu o pensamento analítico a novos horizontes máis pragmáticos.


==Traxectoria==
==Traxectoria==
Formado na [[Universidade de Harvard]], deu clases posteriormente na de Stanford, Princenton, Rockefeller, Chicago, e California.
Formado na [[Universidade de Harvard]], deu clases posteriormente na de Stanford, Princenton, Rockefeller, Chicago, e California.


A súa obra exerceu considerable influencia en diversas áreas da filosofía a partir dos anos 1960, en especial nas áreas da [[filosofía da mente]], [[filosofía da linguaxe]], e [[teoría da acción]].
==Pensamento==


==Pensamento==
Davidson entende que hai un interpretar comprensivo na comunicación intersubxectiva que se relaciona coas condicións de verdade dun enunciado. Davidson vai impugnar o empirismo do seu mestre [[Willard Van Orman Quine]], non existe un dualismo entre subxectividade e mundo obxectivo, entende que non existen un presunto material neutro á espera de ordenación conceptual. Toma distancia fronte a unha [[ciencia]] que ve como omniabarcadora e que acabará coa filosofía mesma.
Davidson entende que hai un interpretar comprensivo na comunicación intersubxectiva que se relaciona coas condicións de verdade dun enunciado. Davidson vai impugnar o empirismo do seu mestre [[Willard Van Orman Quine]], non existe un dualismo entre subxectividade e mundo obxectivo, entende que non existen un presunto material neutro á espera de ordenación conceptual. Toma distancia fronte a unha [[ciencia]] que ve como omniabarcadora e que acabará coa filosofía mesma.


Existe un modo lexítimo de coñecemento distinto da ciencia [[física]] que permite abordar filosóficamente os sentimentos, os desexos, as intencións e todo un discurso mental desprezado polo empirismo. Sendo un externalista (existen conexións entre o mundo exterior e o contido dos nosos pensamentos), afirma porén que interpretamos un experimento como interpretamos calquera outra cousa. Davidson segue afincado no [[materialismo]] fisicista pero entende que existen descripcións verdadeiras dende o punto de vista epistemolóxico que non se se cinguen a leis físicas. O pensamento esixe elementos compartidos de verdade e obxectividade, existe un contexto público intersubxectivo ao que a mente se ve dalgún xeito sometida. Non podemos entender a outro se non compartimos o seu mundo e non o vemos tan lóxico como o somos nós (principio de caridade). A fonte da obxectividade e a intersubxectividade (trangulación).
Existe un modo lexítimo de coñecemento distinto da ciencia [[física]] que permite abordar filosoficamente os sentimentos, os desexos, as intencións e todo un discurso mental desprezado polo empirismo. Sendo un externalista (existen conexións entre o mundo exterior e o contido dos nosos pensamentos), afirma porén que interpretamos un experimento como interpretamos calquera outra cousa. Davidson segue afincado no [[materialismo]] fisicista pero entende que existen descricións verdadeiras dende o punto de vista epistemolóxico que non se se cinguen a leis físicas. O pensamento esixe elementos compartidos de verdade e obxectividade, existe un contexto público intersubxectivo ao que a mente se ve dalgún xeito sometida. Non podemos entender a outro se non compartimos o seu mundo e non o vemos tan lóxico como o somos nós (principio de caridade). A fonte da obxectividade e a intersubxectividade (trangulación).


Relaciona tamén a filosofía práctica coa filosofía da linguaxe ao estudar a acción. Considera que a conducta intencinonal obedece a un proceso causal pero isto non impide que existan contradiccións no suxeito debido á mente parcelada onde se mesturan desexos e arelas en seccións mentais semiautónomas.
Relaciona tamén a filosofía práctica coa filosofía da linguaxe ao estudar a acción. Considera que a conduta intencional obedece a un proceso causal pero isto non impide que existan contradición no suxeito debido á mente parcelada onde se mesturan desexos e arelas en seccións mentais semiautónomas.


{{DEFAULTSORT:Davidson, Donald}}
[[Categoría: Personalidades da filosofía]]
[[Categoría: Personalidades da filosofía]]

[[bg:Доналд Дейвидсън]]
[[cs:Donald Davidson]]
[[de:Donald Davidson]]
[[en:Donald Davidson (philosopher)]]
[[es:Donald Davidson]]
[[et:Donald Davidson]]
[[fa:دانلد دیویدسن]]
[[fi:Donald Davidson (filosofi)]]
[[fr:Donald Davidson]]
[[is:Donald Davidson]]
[[it:Donald Davidson]]
[[ja:ドナルド・デイヴィッドソン]]
[[nl:Donald Davidson]]
[[nn:Donald Davidson]]
[[pt:Donald Davidson]]
[[ro:Donald Davidson]]
[[ru:Дэвидсон, Дональд]]
[[sv:Donald Davidson]]
[[zh:唐纳德·戴维森]]

Revisión como estaba o 14 de decembro de 2010 ás 10:03

Donald Herbert Davidson nado en Sprinfield o 6 de marzo de 1960 e finado o 30 de agosto de 2003 en Berkeley, foi un dos filósofos que abriu o pensamento analítico a novos horizontes máis pragmáticos.

Traxectoria

Formado na Universidade de Harvard, deu clases posteriormente na de Stanford, Princenton, Rockefeller, Chicago, e California.

A súa obra exerceu considerable influencia en diversas áreas da filosofía a partir dos anos 1960, en especial nas áreas da filosofía da mente, filosofía da linguaxe, e teoría da acción.

Pensamento

Davidson entende que hai un interpretar comprensivo na comunicación intersubxectiva que se relaciona coas condicións de verdade dun enunciado. Davidson vai impugnar o empirismo do seu mestre Willard Van Orman Quine, non existe un dualismo entre subxectividade e mundo obxectivo, entende que non existen un presunto material neutro á espera de ordenación conceptual. Toma distancia fronte a unha ciencia que ve como omniabarcadora e que acabará coa filosofía mesma.

Existe un modo lexítimo de coñecemento distinto da ciencia física que permite abordar filosoficamente os sentimentos, os desexos, as intencións e todo un discurso mental desprezado polo empirismo. Sendo un externalista (existen conexións entre o mundo exterior e o contido dos nosos pensamentos), afirma porén que interpretamos un experimento como interpretamos calquera outra cousa. Davidson segue afincado no materialismo fisicista pero entende que existen descricións verdadeiras dende o punto de vista epistemolóxico que non se se cinguen a leis físicas. O pensamento esixe elementos compartidos de verdade e obxectividade, existe un contexto público intersubxectivo ao que a mente se ve dalgún xeito sometida. Non podemos entender a outro se non compartimos o seu mundo e non o vemos tan lóxico como o somos nós (principio de caridade). A fonte da obxectividade e a intersubxectividade (trangulación).

Relaciona tamén a filosofía práctica coa filosofía da linguaxe ao estudar a acción. Considera que a conduta intencional obedece a un proceso causal pero isto non impide que existan contradición no suxeito debido á mente parcelada onde se mesturan desexos e arelas en seccións mentais semiautónomas.