Pius Font i Quer: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: pt:Pius Font i Quer |
m Corribot: Cambiando: ".en.nsula .b.rica" -> "península Ibérica", segundo petición.; cambios estética |
||
Liña 1: | Liña 1: | ||
'''Pius Font i Quer''', nado en [[Lleida]] en [[1888]] e falecido en [[Barcelona]] en [[1964]], foi un [[Botánica|botánico]] ([[taxonomía|taxónomo]] e fitoxeógrafo) así como farmacéutico e químico, que destacou coma un dos nomes máis importantes da ciencia botánica catalá de mediados do [[século XX]]. Foi ademais un gran mestre e un gran divulgador. Nas súas obras en castelán aparece citado cunha versión castelanizada do seu nome: '''Pío Font Quer'''. |
'''Pius Font i Quer''', nado en [[Lleida]] en [[1888]] e falecido en [[Barcelona]] en [[1964]], foi un [[Botánica|botánico]] ([[taxonomía|taxónomo]] e fitoxeógrafo) así como farmacéutico e químico, que destacou coma un dos nomes máis importantes da ciencia botánica catalá de mediados do [[século XX]]. Foi ademais un gran mestre e un gran divulgador. Nas súas obras en castelán aparece citado cunha versión castelanizada do seu nome: '''Pío Font Quer'''. |
||
==Biografía== |
== Biografía == |
||
Pasou a súa infancia en [[Manresa]], onde un instituto de ensino secundario leva o seu nome. Doutorouse en Farmacia ([[1914]]) cunha tese sobre a flora do [[Bages]]. Entre outros cargos foi profesor de Farmacia e Botánica na [[Universidade de Barcelona]] e tamén foi profesor na Escola Superior de Agricultura. De 1931 a 1934 foi presidente da Institució Catalá d'Història Natural, unha organización privada moi importante na historia das Ciencias Naturais españolas, cuxa sección botánica encabezou igualmente durante o franquismo ata a súa morte. |
Pasou a súa infancia en [[Manresa]], onde un instituto de ensino secundario leva o seu nome. Doutorouse en Farmacia ([[1914]]) cunha tese sobre a flora do [[Bages]]. Entre outros cargos foi profesor de Farmacia e Botánica na [[Universidade de Barcelona]] e tamén foi profesor na Escola Superior de Agricultura. De 1931 a 1934 foi presidente da Institució Catalá d'Història Natural, unha organización privada moi importante na historia das Ciencias Naturais españolas, cuxa sección botánica encabezou igualmente durante o franquismo ata a súa morte. |
||
Liña 10: | Liña 10: | ||
Membro do [[Institut d'Estudis Catalans]] dende [[1942]] e vicepresidente dos Congresos Internacionais de Botánica de [[París]] ([[1954]]) e [[Edimburgo]] ([[1964]]). En [[1955]] a [[Universidade de Montpeiller]] concedeulle o título de [[Doutor Honoris Causa]]. |
Membro do [[Institut d'Estudis Catalans]] dende [[1942]] e vicepresidente dos Congresos Internacionais de Botánica de [[París]] ([[1954]]) e [[Edimburgo]] ([[1964]]). En [[1955]] a [[Universidade de Montpeiller]] concedeulle o título de [[Doutor Honoris Causa]]. |
||
As súas investigacións abarcaron o conxunto da |
As súas investigacións abarcaron o conxunto da península Ibérica e as rexións montañosas de [[Marrocos]] baixo control español, ás que organizou excursións de recolección entre 1927 e 1932. Destas e outras recoleccións, que lle foron confiadas dende os seus primeiros anos, derivou a magna obra ''Iter Maroccanum'' (1928-1932), unha colección de ''exsiccata'' fundamental para a investigación da flora desa parte do mundo. Traballou con asiduidad nos [[Países Cataláns]], e deles, especialmente na parte meridional do antigo Reino de Valencia, así como en [[Eivissa]] e [[Formentera]], así como nas serras de Andalucía Oriental. |
||
Font i Quer participou en diversas obras colectivas e dirixiu algunhas. En particular foi un gran formador (cuxas obras tamén o eran de divulgación) da terminoloxía botánica popular e científica en linguas catalá e castelá. Neste sentido destaca o ''Dicionario de Botánica'' ([[1953]]) grazas ao cal o vocabulario desta ciencia goza en español dun grao de coherencia léxica que adoita faltarlles a outras. |
Font i Quer participou en diversas obras colectivas e dirixiu algunhas. En particular foi un gran formador (cuxas obras tamén o eran de divulgación) da terminoloxía botánica popular e científica en linguas catalá e castelá. Neste sentido destaca o ''Dicionario de Botánica'' ([[1953]]) grazas ao cal o vocabulario desta ciencia goza en español dun grao de coherencia léxica que adoita faltarlles a outras. |
||
Liña 18: | Liña 18: | ||
As especies e subespecies que foron dedicadas a Font i Quer levan o epíteto ''fontqueri'', derivado da versión castelanizada do seu apelido. |
As especies e subespecies que foron dedicadas a Font i Quer levan o epíteto ''fontqueri'', derivado da versión castelanizada do seu apelido. |
||
==Obras== |
== Obras == |
||
*Font Quer, P. and Universidad Central (Madrid). (1914). ''Ensayo fitotopográfico de Bages: tesis de doctorado en farmacia''. Mahón, Tipografía Mahonesa. |
* Font Quer, P. and Universidad Central (Madrid). (1914). ''Ensayo fitotopográfico de Bages: tesis de doctorado en farmacia''. Mahón, Tipografía Mahonesa. |
||
*Font Quer, P. (1926). ''Illustrationes florae occidentalis: quae ad plantas hispaniae, lusitaniae et mauritaniae, novas vele imperfecte cognitas, spectant.'' Barcelona, Museo de Ciencias Naturales. |
* Font Quer, P. (1926). ''Illustrationes florae occidentalis: quae ad plantas hispaniae, lusitaniae et mauritaniae, novas vele imperfecte cognitas, spectant.'' Barcelona, Museo de Ciencias Naturales. |
||
*Font Quer, P. (1953). ''Diccionario de botánica.'' Barcelona, Labor. |
* Font Quer, P. (1953). ''Diccionario de botánica.'' Barcelona, Labor. |
||
*Font Quer, P. (1962). ''Plantas medicinales: el Dioscórides renovado.'' Barcelona, Lábor. |
* Font Quer, P. (1962). ''Plantas medicinales: el Dioscórides renovado.'' Barcelona, Lábor. |
||
*Font Quer, P. (1964). ''Botánica pintoresca.'' Barcelona, Ramón Sopena. |
* Font Quer, P. (1964). ''Botánica pintoresca.'' Barcelona, Ramón Sopena. |
||
[[Categoría:Personalidades da botánica|Font i Quer]] |
[[Categoría:Personalidades da botánica|Font i Quer]] |
Revisión como estaba o 19 de novembro de 2010 ás 00:05
Pius Font i Quer, nado en Lleida en 1888 e falecido en Barcelona en 1964, foi un botánico (taxónomo e fitoxeógrafo) así como farmacéutico e químico, que destacou coma un dos nomes máis importantes da ciencia botánica catalá de mediados do século XX. Foi ademais un gran mestre e un gran divulgador. Nas súas obras en castelán aparece citado cunha versión castelanizada do seu nome: Pío Font Quer.
Biografía
Pasou a súa infancia en Manresa, onde un instituto de ensino secundario leva o seu nome. Doutorouse en Farmacia (1914) cunha tese sobre a flora do Bages. Entre outros cargos foi profesor de Farmacia e Botánica na Universidade de Barcelona e tamén foi profesor na Escola Superior de Agricultura. De 1931 a 1934 foi presidente da Institució Catalá d'Història Natural, unha organización privada moi importante na historia das Ciencias Naturais españolas, cuxa sección botánica encabezou igualmente durante o franquismo ata a súa morte.
Organizou e dirixiu o Institut Botànic de Barcelona e fundou o Jardí Botànic desta cidade.
En 1911 ingresou no corpo da sanidade militar, no que alcanzou o grao de tenente coronel farmacéutico. Cando se produciu o alzamento militar de 1936 atopábase en Albarracín en excursión botánica cos seus alumnos; para volver a Barcelona tivo que atravesar a liña da fronte, polo cal logo da guerra sufriu represalias (baixo a acusación de rebelión militar) con perda de todos os seus cargos, o que dificultou a continuidade da súa carreira científica.
Membro do Institut d'Estudis Catalans dende 1942 e vicepresidente dos Congresos Internacionais de Botánica de París (1954) e Edimburgo (1964). En 1955 a Universidade de Montpeiller concedeulle o título de Doutor Honoris Causa.
As súas investigacións abarcaron o conxunto da península Ibérica e as rexións montañosas de Marrocos baixo control español, ás que organizou excursións de recolección entre 1927 e 1932. Destas e outras recoleccións, que lle foron confiadas dende os seus primeiros anos, derivou a magna obra Iter Maroccanum (1928-1932), unha colección de exsiccata fundamental para a investigación da flora desa parte do mundo. Traballou con asiduidad nos Países Cataláns, e deles, especialmente na parte meridional do antigo Reino de Valencia, así como en Eivissa e Formentera, así como nas serras de Andalucía Oriental.
Font i Quer participou en diversas obras colectivas e dirixiu algunhas. En particular foi un gran formador (cuxas obras tamén o eran de divulgación) da terminoloxía botánica popular e científica en linguas catalá e castelá. Neste sentido destaca o Dicionario de Botánica (1953) grazas ao cal o vocabulario desta ciencia goza en español dun grao de coherencia léxica que adoita faltarlles a outras.
Font i Quer é tamén o autor de óbra castelá máis coñecida, continuamente reeditada, de flora farmacéutica, Plantas medicinais. Aparece subtitulada como O Dioscórides renovado, para honrar ás antigas revisións renacentistas da obra de Dioscórides, especialmente as de Andrés Lagoa e Andrea Mattioli. É obra que destaca pola súa calidade literaria e ensaística, tanto como pola riqueza e accesibilidade da información que contén.
As especies e subespecies que foron dedicadas a Font i Quer levan o epíteto fontqueri, derivado da versión castelanizada do seu apelido.
Obras
- Font Quer, P. and Universidad Central (Madrid). (1914). Ensayo fitotopográfico de Bages: tesis de doctorado en farmacia. Mahón, Tipografía Mahonesa.
- Font Quer, P. (1926). Illustrationes florae occidentalis: quae ad plantas hispaniae, lusitaniae et mauritaniae, novas vele imperfecte cognitas, spectant. Barcelona, Museo de Ciencias Naturales.
- Font Quer, P. (1953). Diccionario de botánica. Barcelona, Labor.
- Font Quer, P. (1962). Plantas medicinales: el Dioscórides renovado. Barcelona, Lábor.
- Font Quer, P. (1964). Botánica pintoresca. Barcelona, Ramón Sopena.