Xenófanes de Cólofon: Diferenzas entre revisións
mSen resumo de edición |
|||
Liña 22: | Liña 22: | ||
== Xenófanes e a mitoloxía grega == |
== Xenófanes e a mitoloxía grega == |
||
Expresandose case sempre a través de poemas, os cales recitaba ao longo das súas andanzas, Xenófanes mostraba seu desprezo polos deuses-antropomorfos que eran adorados en súa época e pola aceitación popular da [[mitoloxía grega|mitoloxía]] de [[Homero]] e de [[Hesíodo]].<br /> |
Expresandose case sempre a través de poemas, os cales recitaba ao longo das súas andanzas, Xenófanes mostraba seu desprezo polos deuses-antropomorfos que eran adorados en súa época e pola aceitación popular da [[mitoloxía grega|mitoloxía]] de [[Homero]] e de [[Hesíodo]].<br /> |
||
“Todo aos deuses atribuíron Homero e Hesíodo,<br /> |
'':“Todo aos deuses atribuíron Homero e Hesíodo,<br /> |
||
Todo canto entre os homes merece repulsa e censura,<br /> |
:Todo canto entre os homes merece repulsa e censura,<br /> |
||
Roubo, adulterio e fraude mutua.”<br /> |
:Roubo, adulterio e fraude mutua.”''<br /> |
||
Xenófanes atacaba a inmoralidade dos deuses e deusas da mitoloxía grega, ridiculizaba a crenza na transmigración da alma e condenaba a luxuria. |
Xenófanes atacaba a inmoralidade dos deuses e deusas da mitoloxía grega, ridiculizaba a crenza na transmigración da alma e condenaba a luxuria. Defendía a sabedoría e os praceres sociais sen exceso.<br /> |
||
“É de louvarse o home que, bebendo, revela actos nobres<br /> |
'':“É de louvarse o home que, bebendo, revela actos nobres<br /> |
||
Como a memoria que ten e o desexo de virtude.<br /> |
:Como a memoria que ten e o desexo de virtude.<br /> |
||
Sen nada falar de Titáns, |
:Sen nada falar de Titáns, nin de Xigantes,<br /> |
||
:Nin de Centauros, ficcións criadas polos antigos.<br /> |
|||
Ou de loitas |
:Ou de loitas civís violentas, nas cales nada hai de útil.<br /> |
||
Ter sempre |
:Ter sempre veneración polos deuses, isto é bo.”<br />'' |
||
== A Teoloxía de Xenófanes == |
== A Teoloxía de Xenófanes == |
Revisión como estaba o 7 de setembro de 2010 ás 09:16
Xenófanes de Cólofon, nado contra o 570 a.C. e finado contra o 460 a.C., foi un filósofo grego nacido en Colofón, na Xonia.
Traxectoria
Deixou cedo a súa cidade para levar unha vida errante en calidade de rapsodo. Acreditase que pasou algún tempo na Sicilia e tamén en Elea. Segundo a tradición, Xenófanes tería sido mestre de Parménides de Elea. Escribiu unicamente en versos en oposición aos filósofos xonios como Tales de Mileto, Anaximandro de Mileto e Anaxímenes de Mileto.
Da súa obra restaron un centena de versos. A súa concepción filosófica destácase polo combate do antropomorfismo, afirmando que se os animais tivesen o don da pintura, representarían os seus deuses en forma de animais, ou sexa, á súa propia imaxe.
As súas críticas á relixión non tiñan como obxectivo un ataque pleno á dita mais, "dar ao divino unha pura e elevada idea: o verdadeiro deus é único, con poder absoluto, clarividencia perfeita, xustiza infalible, maxestade inmóbel; que en pouco se asemella aos deuses homéricos sempre a deambular polo polo mundo baixo o imperio das paixóns", ou sexa: só existe un deus único, en nada semellante aos homes, que é eterno, non-xerado, inmóbel e puro.
Datos biográficos
Filósofo, poeta, sabio e pensador relixioso. Fundador da escola de Elea. Adversario do antropomorfismo dos poetas, dedicouse a demostrar a unidade e a perfeición de Deus. A súa doutrina é un panteísmo idealista que vé unha unidade en toda a materia.
Xenófanes probabelmente exilouse da Grecia polos persas que conquistaron Colofón no 546 aC. Despois de vivir algún tempo na Sicilia e de levar unha vida errante a través do Mediterraneo, estableceuse en Elea, no sur da Italia.
De aceptar a veracidade dos seus versos, Xenófanes viviu noventa e dous anos, como el mesmo transcribe nese treito:
Xa sesenta e sete anos pasaron
Facendo vagar o meu pensamento pola terra da Hélade;
Se é que eu sei falar con verdade sobre iso.
Do meu nacemento ata entón vinte e cinco hai máis,
Xenófanes e a mitoloxía grega
Expresandose case sempre a través de poemas, os cales recitaba ao longo das súas andanzas, Xenófanes mostraba seu desprezo polos deuses-antropomorfos que eran adorados en súa época e pola aceitación popular da mitoloxía de Homero e de Hesíodo.
:“Todo aos deuses atribuíron Homero e Hesíodo,
- Todo canto entre os homes merece repulsa e censura,
- Roubo, adulterio e fraude mutua.”
Xenófanes atacaba a inmoralidade dos deuses e deusas da mitoloxía grega, ridiculizaba a crenza na transmigración da alma e condenaba a luxuria. Defendía a sabedoría e os praceres sociais sen exceso.
:“É de louvarse o home que, bebendo, revela actos nobres
- Como a memoria que ten e o desexo de virtude.
- Sen nada falar de Titáns, nin de Xigantes,
- Nin de Centauros, ficcións criadas polos antigos.
- Ou de loitas civís violentas, nas cales nada hai de útil.
- Ter sempre veneración polos deuses, isto é bo.”
A Teoloxía de Xenófanes
Xenófanes é considerado pola maioría como sendo máis un reformador relixioso do que un filosófo. Diferentemente de Anaximandro, que criou o concepto do a-peiron (ilimitado, indefinido), mais buscaba na natureza intrínseca da materia a causa para todas as transformacións,
Xenófanes dicía que o ser absoluto, esencia de todas as cousas, era o Un. E de acordo con Teofrasto, unha das fórmulas contidas nos ensinamentos de Xenófanes era: “Todo é o Un e o Un é Deus”.
Aristóteles no seu libro Metafísica relata:
Pois Parménides parece referirse ao Un segundo o concepto, e Meliso ao Un segundo a materia. Por iso aquel di que o Un é limitado, e este, que é ilimitado. Xenófanes, o primeiro a postular a unidade, nada esclareceu, nen parece que vislumbrou ningunha desas dúas naturezas, mais, dirixindo o ollar a todo o ceo, di que o Un é o Deus.
Consecuentemente, o concepto Deus é entón criado por Xenófanes como sendo un ser máis alto, cunha identidade abstracta, e non posúe ningún atributo coñecido polos homes, e tampouco é semellante a estes - nen canto á figura, nen canto ao espírito.
A respeito diso, Clemente de Alexandría na súa obra Tapezarias cóntanos:
"Mais se mans tivesen os bois, os cabalos e os leóns
E poidesen coas mans deseñar e crear obras como os homes,
Os cabalos semellantes aos cabalos, os bois semellantes aos bois,
Deseñarían as formas dos deuses e os corpos farían
Tais cais eles propios teñen."
Véxase tamén
A Galicitas posúe citas sobre: Xenófanes de Cólofon |