Principado de Salerno: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 7 de agosto de 2010 ás 12:55

O Principado de Salerno foi un principado longobardo do sur da península itálica nado o ano 851.

Historia

O ano 839 morre o príncipe de Benevento Sicardo. O xefe do exército Radelchis (Radelchis) apoderouse do poder e proclamouse no seu lugar. O irmán e herdeiro de Sicardo, Siconulfo, foi encarcerado en Taranto, porén foi rescatado por barcos de Amalfi e levado a Salerno, onde foi proclamado príncipe. Inmediatamente iniciouse unha guerra civil que iría durar dez anos. Coa intervención do emperador do Occidente Luís II o Xermánico (847) decidiuse pola división do principado en dous, con sedes en Benevento e Salerno respectivamente. En 849 o rei de Italia oficializou a división.

O recén creado principado de Salerno tiña como principais cidades Salerno, Taranto, Cassano, Cosenza, Paestum, Conza, Sarno, Cimitile (Nola), Capua, Teano e Sora. A súa proximidade ao mar Adriático e os seus numerosos portos converteron o principado nun poderoso territorio marítimo. Os primeiros anos do principado serían convulsivos até a chegada ao poder de Gaiferos, que nun reinado de 19 anos, estabilizou o país. En pouco tempo o principado de Salerno superou o de Benevento. Durante este período creouse unha nova división territorial. O Principado de Capua tornouse independente creando o seu propio principado. Tecnicamente Salerno era dependente do Imperio Occidental, porén na práctica era un territorio independente, chegando mesmo a manter acordos cos sarracenos. Guaifero foi deposto pelo seu fillo Guaimaro I. Este rompeu as alianzas cos sarracenos e aproximouse do emperador occidental Carlos o Calvo primeiro e co emperador bizantino Basilio I despois (887), chegando a recibir deste "devandito" o título de patricio.

O seguinte gobernante, Guaimaro II, levou o principado de Salerno a uns momentos álxidos. Tomou parte na batalla de Garigliano contra os musulmás o 915. O fillo de Guaimaro, Xisulfo I, tivo que superar unha tentativa de invasión de Xoán III de Nápoles e Landulfo II de Benevento. Posteriormente saíu en defensa de Pandulfo Testa de Ferro, que era príncipe de Capua e Benevento. Ao morrer sen descendentes decidiu entregar o principado a Landulfo. Entre 978 e 983 Salerno foi gobernado por príncipes de fora das casas de Capua e Amalfi. Neste último ano subiu ao poder Xoán, da casa de Spoleto. Con el e os seus sucesores o principado viviu un último período de esplendor. O seu fillo Guaimaro III tivo que enfrontar os ataques sarracenos, porén contou coa axuda de mercenarios normandos. Após o seu reinado floreceu a Schola Medica Salernitana.

Guaimaro IV uniu o seu principado co de Capua. Despois, coa axuda de Conrado II, emperador romano xermánico estendeu os seus dominios sobre as cidade-estado de Gaeta, Nápoles e Amalfi. O fillo de Conrado, Henrique III, sucesor seu, expulsou a Guaimaro de Capua o 1047 para limitar o seu poder. Aos poucos Salerno foi declinando. En 1077 o último príncipe longobardo Xisulfo foi derrotado pelo normando Robert Guiscard, duque de Puglia. Salerno deixou de ser a capital dun próspero principado independente para pasar a ser a capital do ducado de Puglia, Calabria e Sicilia.

Príncipes de Salerno

840–851: Siconulfo de Salerno.
851–853: Sicón II de Salerno.
853-853: Pedro de Salerno.
853–861: Ademaro de Salerno.
861–880: Gaiferos de Salerno.
880–900: Guaimaro I de Salerno.
900–946: Guaimaro II de Salerno.
946–978: Xisulfo I de Salerno.
978–981: Pandulfo I Testa de Ferro (príncipe de Benevento (desde 961), Capua (desde 961) e Spoleto (desde 967).
981-981: Pandulfo II de Salerno.
981–983: Mansón I de Amalfi (duque de Amalfi 966-1004).
981–983: Xoán I de Salerno (co-príncipe).
983–994: Xoán II de Salerno.
994–1027: Guaimaro III de Salerno.
1027–1052: Guaimaro IV de Salerno (duque de Amalfi 1039-1043), Gaeta (1040-1041) e Capua (1038-1047).
1052–1077: Xisulfo II de Salerno.

Ver tamén

Longobardia Minor.

@@ Liña 3: / Liña 3: @@
 ==Historia==
 [[Ficheiro:Italy 1000 AD-es.svg|350px|thumb|right|A península italiana polo ano 1000.]]
-O ano [[839]] morre o [[príncipe de Benevento]] [[Sicardo de Benevento|Sicardo]]. O xefe do exército [[Radelchis I de Benevento|Radelchis]] (Radelchis) apoderouse do poder e proclamouse no seu lugar. O irmán e herdeiro de Sicardo, [[Siconulfo de Salerno|Siconulfo]], foi encarcerado en[[Tarento]], porén foi rescatado por barcos de Amalfi e levado a Salerno, onde foi proclamado príncipe. Inmediatamente iniciouse unha guerra civil que iría durar dez anos. Coa intervención do [[emperador do Occidente]] [[Luís II o Xermánico]] (847) decidiuse pola división do principado en dous, con sedes en [[Benevento]] e [[Salerno]] respectivamente. En [[849]] o rei de Italia oficializou a división.
+O ano [[839]] morre o [[príncipe de Benevento]] [[Sicardo de Benevento|Sicardo]]. O xefe do exército [[Radelchis I de Benevento|Radelchis]] (Radelchis) apoderouse do poder e proclamouse no seu lugar. O irmán e herdeiro de Sicardo, [[Siconulfo de Salerno|Siconulfo]], foi encarcerado en [[Taranto]], porén foi rescatado por barcos de Amalfi e levado a Salerno, onde foi proclamado príncipe. Inmediatamente iniciouse unha guerra civil que iría durar dez anos. Coa intervención do [[emperador do Occidente]] [[Luís II o Xermánico]] (847) decidiuse pola división do principado en dous, con sedes en [[Benevento]] e [[Salerno]] respectivamente. En [[849]] o rei de Italia oficializou a división.
-O recén creado principado de Salerno tiña como principais cidades [[Salerno]], [[Tarento]], [[Cassano]], [[Cosenza]], [[Paestum]], Conza, Sarno, Cimitile ([[Nola]]), [[Capua]], [[Teano]] e [[Sora]]. A súa proximidade ao [[mar Adriático]] e os seus numerosos portos converteron o principado nun poderoso territorio marítimo. Os primeiros anos do principado serían convulsivos até a chegada ao poder de [[Gaiferos de Salerno|Gaiferos]], que nun reinado de 19 anos, estabilizou o país. En pouco tempo o principado de Salerno superou o de [[Benevento]]. Durante este período creouse unha nova división territorial. O [[Principado de Capua]] tornouse independente creando o seu propio principado. Tecnicamente Salerno era dependente do [[Francia occidental|Imperio Occidental]], porén na práctica era un territorio independente, chegando mesmo a manter acordos cos [[sarracenos]]. Guaifero foi deposto pelo seu fillo [[Guaimaro I de Salerno|Guaimaro I]]. Este rompeu as alianzas cos sarracenos e aproximouse do emperador occidental [[Carlos o Calvo]] primeiro e co emperador [[Imperio Bizantino|bizantino]] [[Basilio I]] despois (887), chegando a recibir deste "devandito" o título de [[patricio]].
+O recén creado principado de Salerno tiña como principais cidades [[Salerno]], [[Taranto]], [[Cassano]], [[Cosenza]], [[Paestum]], Conza, Sarno, Cimitile ([[Nola]]), [[Capua]], [[Teano]] e [[Sora]]. A súa proximidade ao [[mar Adriático]] e os seus numerosos portos converteron o principado nun poderoso territorio marítimo. Os primeiros anos do principado serían convulsivos até a chegada ao poder de [[Gaiferos de Salerno|Gaiferos]], que nun reinado de 19 anos, estabilizou o país. En pouco tempo o principado de Salerno superou o de [[Benevento]]. Durante este período creouse unha nova división territorial. O [[Principado de Capua]] tornouse independente creando o seu propio principado. Tecnicamente Salerno era dependente do [[Francia occidental|Imperio Occidental]], porén na práctica era un territorio independente, chegando mesmo a manter acordos cos [[sarracenos]]. Guaifero foi deposto pelo seu fillo [[Guaimaro I de Salerno|Guaimaro I]]. Este rompeu as alianzas cos sarracenos e aproximouse do emperador occidental [[Carlos o Calvo]] primeiro e co emperador [[Imperio Bizantino|bizantino]] [[Basilio I]] despois (887), chegando a recibir deste "devandito" o título de [[patricio]].
 O seguinte gobernante, [[Guaimaro II de Salerno|Guaimaro II]], levou o principado de Salerno a uns momentos álxidos. Tomou parte na [[batalla de Garigliano]] contra os musulmás o [[915]]. O fillo de Guaimaro, [[Xisulfo I de Salerno|Xisulfo I]], tivo que superar unha tentativa de invasión de [[Xoán III de Nápoles]] e [[Landulfo II de Benevento]]. Posteriormente saíu en defensa de Pandulfo Testa de Ferro, que era príncipe de Capua e Benevento. Ao morrer sen descendentes decidiu entregar o principado a Landulfo. Entre [[978]] e [[983]] Salerno foi gobernado por príncipes de fora das casas de Capua e Amalfi. Neste último ano subiu ao poder [[Xoán II de Salerno|Xoán]], da casa de Spoleto. Con el e os seus sucesores o principado viviu un último período de esplendor. O seu fillo [[Guaimaro III de Salerno|Guaimaro III]] tivo que enfrontar os ataques sarracenos, porén contou coa axuda de mercenarios [[normandos]]. Após o seu reinado floreceu a [[Schola Medica Salernitana]].