Cultura trobadoresca: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Xoacas (conversa | contribucións)
Arranxos varios
Liña 1: Liña 1:
{{illado}}{{atención}}
{{illado}}
[[Ficheiro:Cancioneiro ajuda.jpg|thumb|Trobadores, nunha ilustración do Cancioneiro de Ajuda]]
A partir do [[século XI]] en [[Europa]] desenvolverase un período de prosperidade económica que beneficiará o desenvolvemento de actividades culturais e artísticas. Ademais, as clases privilexiadas deixarán de ser analfabetas e os contactos coa cultura árabe debido ás cruzadas *conlevará outro tipo de influencias. Todo isto chegará a Galiza sobre todo por dúas vías: o [[Camiño de Santiago]] (os nobres, trobadores, franceses e occitanos) e a orde monacal de Cluny.


A '''cultura trobadoresca''' é un movemento cultural que tivo lugar na [[Europa]] do [[século XI]].
No sur de Francia, na [[Provenza]], a partir do [[século XII]], nace o amor cortés que deu lugar á [[cançó provenzal]]. Esta vai influír na [[cantiga]] de amor galego-portuguesa . Ese amor cortés, combinaba a cultura cabaleiresca (o poeta traslada a relación de vasalaxe militar ó código amoroso onde el é o vasalo e o señor é a dama ou dona, e ela debe ter mesura (discreción)) e o [[platonismo]] máis a relixiosidade (a dama é perfecta moral e fisicamente, e polo tanto merece adoración)


Ese período da [[Idade Media]] foi un momento de prosperidade económica que beneficiou o desenvolvemento de actividades culturais e artísticas. Neste tempo as clases privilexiadas foron alfabetizándose e os contactos coa cultura [[Islam|árabe]] debido ás [[cruzadas]] trouxeron consigo novas influencias. Todo isto chegou a [[Galiza]] sobre todo por dúas vías: o [[Camiño de Santiago]] (os nobres, trobadores, [[Francia|franceses]] e [[Occitania|occitanos]]) e a orde monacal de Cluny.
Na cançó provenzal o trobador establece unha relación coa dama que pasa por varios graos de aproximación.

==Características==
No sur de Francia, na [[Provenza]], a partir do [[século XII]], nace o amor cortés que deu lugar á [[cançó provenzal]]. Esta vai influír na [[cantiga]] de amor galego-portuguesa. Como tema de composición poética, o amor cortés combinaba a cultura cabaleiresca (o poeta traslada a relación de vasalaxe militar ó código amoroso onde el é o vasalo e o señor é a dama ou dona. Ela debe ter mesura (discreción)) e gardar un comportamento platónico, pero tamén observar uns principios [[Relixión|relixiosos]]. A dama é perfecta moral e fisicamente, e polo tanto merece adoración.

Na cançó provenzal o [[trobador]] establece unha relación coa dama que pasa por varios graos de aproximación.
* Fenhedor: tímido, suspirante.
* Fenhedor: tímido, suspirante.
* Precador: suplicante
* Precador: suplicante
* Entendedor: pide doas ou regalos da súa namorada.
* Entendedor: pide doas ou regalos da súa namorada.
* Drut: amante. Na cançó provenzal, despois do camiño de perfección amorosa para alcanzar a perfección desa relación aspírase ó joi (gozo).
* Drut: amante. Na ''cançó'' provenzal, despois do camiño de perfección amorosa aspírase ó ''joi'' (gozo).


Ademais de abundar as descricións físicas e morais da señor tamén poden aparecer no comezo das composicións un exordio primaveral.
Ademais de abundar as descricións físicas e morais da señor tamén poden aparecer no comezo das composicións un exordio [[primavera]]l.


===Cantiga de amor galego-portuguesa===
===Cantiga de amor galego-portuguesa===
Constitúe unha imitación consciente da cançó provezal. As nosas cantigas diferéncianse en que nesa relación amorosa non soe haber máis que os dous primeiros graos da relación entre o trobador e a dona, os sentimentos que se expresan case sempre rematan en coita (penitencia) ou loucura de amor. A dama aparece descrita dunha maneira máis *escueta e non hai referencias á natureza
A cantiga de amor galego-portuguesa constitúe unha imitación consciente da ''cançó'' provenzal. Diferénciase en que nesa relación amorosa non soe haber máis que os dous primeiros graos da relación entre o trobador e a dona, os sentimentos que se expresan case sempre rematan en coita (penitencia) ou loucura de amor. A dama aparece descrita dunha maneira máis esquemática e non hai referencias á [[natureza]].

==Véxase tamén==

===Outros artigos===
* [[Trobador]]
* [[Idade Media]]


[[Categoría:Idade Media]]
[[Categoría:Idade Media]]
[[Categoría:Historia da literatura galega]]
[[Categoría:Literatura galega medieval]]

Revisión como estaba o 22 de xullo de 2010 ás 11:40

Trobadores, nunha ilustración do Cancioneiro de Ajuda

A cultura trobadoresca é un movemento cultural que tivo lugar na Europa do século XI.

Ese período da Idade Media foi un momento de prosperidade económica que beneficiou o desenvolvemento de actividades culturais e artísticas. Neste tempo as clases privilexiadas foron alfabetizándose e os contactos coa cultura árabe debido ás cruzadas trouxeron consigo novas influencias. Todo isto chegou a Galiza sobre todo por dúas vías: o Camiño de Santiago (os nobres, trobadores, franceses e occitanos) e a orde monacal de Cluny.

Características

No sur de Francia, na Provenza, a partir do século XII, nace o amor cortés que deu lugar á cançó provenzal. Esta vai influír na cantiga de amor galego-portuguesa. Como tema de composición poética, o amor cortés combinaba a cultura cabaleiresca (o poeta traslada a relación de vasalaxe militar ó código amoroso onde el é o vasalo e o señor é a dama ou dona. Ela debe ter mesura (discreción)) e gardar un comportamento platónico, pero tamén observar uns principios relixiosos. A dama é perfecta moral e fisicamente, e polo tanto merece adoración.

Na cançó provenzal o trobador establece unha relación coa dama que pasa por varios graos de aproximación.

  • Fenhedor: tímido, suspirante.
  • Precador: suplicante
  • Entendedor: pide doas ou regalos da súa namorada.
  • Drut: amante. Na cançó provenzal, despois do camiño de perfección amorosa aspírase ó joi (gozo).

Ademais de abundar as descricións físicas e morais da señor tamén poden aparecer no comezo das composicións un exordio primaveral.

Cantiga de amor galego-portuguesa

A cantiga de amor galego-portuguesa constitúe unha imitación consciente da cançó provenzal. Diferénciase en que nesa relación amorosa non soe haber máis que os dous primeiros graos da relación entre o trobador e a dona, os sentimentos que se expresan case sempre rematan en coita (penitencia) ou loucura de amor. A dama aparece descrita dunha maneira máis esquemática e non hai referencias á natureza.

Véxase tamén

Outros artigos