Cleómenes I

Cleómenes I foi rei de Esparta, aproximadamente entre os anos 520 a.C. e 489 a.C..

Da familia dos Axíadas, sucedeu ao seu pai Anaxandridas II cara o ano 520 a.C. no trono de Esparta, e goberna conxuntamente co segundo rei, Demarato, ata 492 a.C.. A asociación dos dous soberanos é problemática pois Demarato frea a miúdo a Cleómenes.

Este afirma a primacía de Esparta ao intervir moitas veces nos asuntos internos de Atenas. No 510 a.C. axuda aos Alcmeónidas a derrubar a tiranía de Hipias pero tenta logo apoiar o partido aristocrático de Iságoras contra os demócratas liderados por Clístenes de Atenas. En dúas ocasións, en 507 a.C. e en 506 a.C. tenta, en van, poñer fin á experiencia democrática posta en marcha por Clístenes.

Logo da revolta dos Gregos de Xonia, négalle toda axuda de Esparta a Aristágoras, o tirano de Mileto. En 494 a.C. inflixe a Argos unha derrota en Sepeia, reforzando así o poderío espartiata no Peloponeso. En 492 a.C. expulsa a Demarato, quen se refuxia en Persia.

Morreu no ano 489 a.C.. Ao parecer suicidouse, en estado demente.

Tivo como filla a Gorgo, unha das mulleres máis célebres da Grecia Antiga.

Esparta
Segue a: Anaxandridas II	Cleómenes I (520 a.C.-490 a.C.)	Precede a: {{{DESPOIS}}}
	Axíadas