Tritón (lúa): Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 87: | Liña 87: | ||
<br> |
<br> |
||
{{Lúas de |
{{Lúas de Neptuno}} |
||
{{Link FA|en}} |
{{Link FA|en}} |
Revisión como estaba o 24 de xuño de 2010 ás 16:13
Descubrimento | |
---|---|
Descuberto por | William Lassell |
Descuberto o | 10 de outubro de 1846 |
Características orbitais | |
Semieixe maior | 354.800 km |
Excentricidade | 0.0000 |
Período orbital | -5,877 d (retrógrado) |
Inclinación | 130,267° (da eclíptica) 157.340° (desde o ecuador de Neptuno) 130.063° (desde a órbita de Neptuno) |
Satélite de | Neptuno |
Características físicas | |
Diámetro medio | 2.706,8±1,8 km [1] |
Área da superficie | 23.018.000 km² |
Volume | 10.384.000 km³ |
Masa | 2,147×1022 kg |
Densidade media | 2,05 g/cm³ |
Gravidade en superficie | 0,78 m/s² |
Velocidade de escape | 1,5 km/s |
Período de rotación | síncrono |
Inclinación axial | cero |
Albedo | 0,76 |
Temperatura superficial - mínima - media - máxima |
34,5 K |
Características atmosféricas | |
Presión | 0,001 kPa |
Nitróxeno | 99,9% |
Metano | 0,1% |
Tritón é un satélite natural de Neptuno que se encontra a 4.500 millóns de quilómetros da Terra. Posiblemente sexa o astro máis frío do Sistema Solar (-235 ºC).
Descuberta e características
Descuberto por William Lassell en 1846, só 17 días despois do propio descubrimento do planeta, debe o seu nome ao deus Tritón da mitoloxía grega. Está desfigurado por violentas erupcións volcánicas e a súa superficie xeouse e fundeuse repetidamente, quedando así surcada dunha rede de enormes gretas.
Tralo paso do Voyager 2 polas súas proximidades, unhas enigmáticas imaxes revelaron o que parecían ser géiseres de nitróxeno líquido emanados dende a súa superficie xeada. Este descubrimento mudou o concepto clásico do vulcanismo xa que, ata entón, supoñíase que os corpos xélidos non deberían estar xeoloxicamente activos. Tritón demostrou que para que houbera actividade xeolóxica basta cun medio fluído, sexa rocha fundida, nitróxeno ou auga.