Lingua oficial: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: kk:Ресми тіл |
m bot Engadido: az:Dövlət dili |
||
Liña 18: | Liña 18: | ||
[[arz:لغه رسميه]] |
[[arz:لغه رسميه]] |
||
[[ast:Idioma oficial]] |
[[ast:Idioma oficial]] |
||
[[az:Dövlət dili]] |
|||
[[bar:Amtssproch]] |
[[bar:Amtssproch]] |
||
[[bat-smg:Valstībėnė ruoda]] |
[[bat-smg:Valstībėnė ruoda]] |
Revisión como estaba o 17 de abril de 2010 ás 13:12
Unha lingua oficial é a lingua consagrada na constitución ou no ordenamento xurídico dun país, estado ou outro territorio como a lingua adoptada oficialmente nese país, estado ou territorio. Con todo moitos países que non teñen recoñecida lingua oficial si contan con linguas oficiais de feito, é o caso dos Estados Unidos que pese a non contar con lingua oficial ten o inglés como lingua habitual da administración, da xustiza ou da educación. Noutros países as linguas oficiais do estado e dos territorios poden diferir, é o caso de Bélxica que ten como linguas oficiais o alemán, francés e holandés para as institucións estatais pero non todas son oficiais en cada un dos territorios nos que se divide Bélxica, ou o caso de Finlandia no que o finés e sueco son oficiais para as institucións estatais pero logo cada concello segundo o número de falantes ten dúas ou unha soa lingua oficial, constituíndo o arquipélago das Aland un caso especial con só o sueco como lingua oficial.
Só cerca de metade dos países do mundo teñen linguas oficiais. Algúns teñen só unha lingua oficial, caso de Portugal, do Brasil e dos PALOPs, outros teñen máis dunha, casos de Timor-Leste, país no que son oficiais o portugués e o tetum, ou, fora do espazo lusófono, de países como a Bélxica, Suíza, África do Sur ou Paraguai, entre outros.
Algúns países atribuen aínda estatuto de lingua oficial a certas linguas en partes do seu territorio. Esas linguas son linguas co-oficiais nesas áreas, coexistindo alí coa(s) lingua(s) oficial(is) do país. É o caso, en España, do galego (na Galiza), do éuscaro (en Euskadi e en Navarra) e do catalán (na Cataluña, Baleares e Comunidade Valenciana), é o caso do portugués e do inglés na República Popular da China, co-oficiais, respectivamente, en Macau e Hong Kong, e é o caso do mirandés en Portugal, co-oficial na Terra de Miranda.
Tamén moitas organizacións supraestatais contan con lingua ou linguas oficiais como é o caso da ONU ou a Unión Europea.