Ataúlfo (rei)

---

Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.

---

Ataúlfo rei dos visigodos (410-415)

Ataúlfo (en gótico: Athal Wolf ,(nobre lobo), nado en 372?, foi rei dos visigodos do 410 ao 415. Fillo de Atanarico, da dinastía baltinga, foi nomeado rei ao estilo xermano (sobre a tumba do seu antecesor) á morte do seu curmán e cuñado Alarico I.

Do 410 ao 412 practicamente non se coñece nada, o único que se sabe é que cando foi coroado xa tiña a idea de destruír por completo o Imperio romano e fundar un Imperio Gótico. Ao principio intentou seguramente pasar a África como o seu predecesor, pero ao resultarlle imposible, optou por emigrar coas súas xentes da península Itálica e dirixirse ás Galias.

No mesmo 412 entra en contacto co emperador Honorio e asina un tratado de alianza, polo cal Roma comprométese a dar provisión (annona) e a cesión de terra na Galia a cambio de devolver á súa irmá Gala Placidia. Este foi o comezo da organización dos visigodos como reino e Estado permanentes, ao que contribuíu Ataúlfo en gran medida.

Casou dúas veces. A súa primeira esposa é de nome descoñecido, pero se sabe que con ela tivo seis fillos. A súa segunda esposa foi Gala Placidia, filla do emperador romano Teodosio I o Grande. En xaneiro de 414 casaríase por sorpresa (segundo rito romano) con Gala Placidia en Narbona, aínda que o historiador Jordanes indica que casaronse no 411 no foro Livii (Forli). A data de Jordanes pode referirse realmente ao comezo do romance entre ela e o rei godo, pois algúns historiadores afirman que houbo máis amor que política en devandita unión.

A voda produciu a ira en Honorio, que reaccionou enfurecido. Ataúlfo ¿nunha manobra estratéxica? simula abdicar en Prisco Atalo, ao que nomea Emperador dos visigodos, pero Honorio dáse conta da artimaña e córtalle os víveres provenientes dos portos baixo o seu poder, o que lle obriga a principios de 415 a abandonar a Galia en dirección a Hispania, cinco anos despois de que o fixesen os suevos, vándalos e alanos, e en Barcino (Barcelona) instala o seu corte. Nela nacerá o fillo que tivo con Gala Placidia, chamado Teodosio, co que pretendía unir aos godos cos romanos, pero desgraciadamente o neno morrerá meses despois. Nesta época segue unha política de entendemento e achegamento con Roma, o que lle produce inimizades no seu séquito.

Pódeselle considerar como o verdadeiro fundador do poder político dos visigodos. Pero Ataúlfo non cumpriu o tratado ao non devolver á refén, e no outono de 413 intenta invadir a zona de Marsella. Ao non conseguilo, desprazouse cara a Narbona, Toulouse e Bordeus, é dicir, as rexións chamadas Galia Narbonense e Aquitania, onde se instala provisionalmente. Desde estes territorios, os visigodos non tiñan acceso ao mar, pois as costas seguían estando en poder dos romanos.

Ataulfo logo de fixar a súa residencia en Barcelona e pactar cos Romanos foi asasinado por Dubio a principios do verán de 415, unha persoa da súa confianza que lle traizoa. Non se sabe exactamente quen foi o responsable do regicidio, pero varios pretendentes intentan subir ao poder. Walia, irmán do falecido, consegue o respaldo da maioría da asemblea, pero Sixérico levantouse en rebeldía desprazando as súas aspiracións.