Tenzón: Diferenzas entre revisións
elimino un da sobrante |
Ampliación |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
A '''tenzón''' é un xubxénero da lírica medieval galego-portuguesa en que aparecen as críticas mutuas entre |
A '''tenzón''' ou '''tenção''' é un xubxénero da [[trobadorismo|lírica medieval galego-portuguesa]] en que aparecen as críticas mutuas entre xograis e trobadores. |
||
A tenzón é un xénero menor das [[cantigas de escarnio]]. É unha [[cantiga]] de carácter dialogado en que, polo xeral, un dos interlocutores fala nunha [[estrofa]] e outro na seguinte. Na ''Arte de Trobar'' dise que as tenzóns poden ser de amor, de amigo ou de escarnio, mais hoxe téndese a falar de tenzóns coma unha variedade das [[ |
A tenzón é un xénero menor das [[cantiga de escarnio e maldizer|cantigas de escarnio]]. É unha [[cantiga]] de carácter dialogado en que, polo xeral, un dos interlocutores fala nunha [[estrofa]] e outro na seguinte. Na ''Arte de Trobar'' dise que as tenzóns poden ser de amor, de amigo ou de escarnio, mais hoxe téndese a falar de tenzóns coma unha variedade das [[cantiga de escarnio e maldizer|cantigas de escarnio e maldizer]]. |
||
Nesta composición dialogan un [[trobador]] e un [[xograr]], co interese conseguinte da diferenza social e cultural que podían presentar. O primeiro que intervén elixe o argumento, o outro debe responder aténdose ó mesmo [[Métrica|esquema métrico]] e rítmico. Hai pois unha tendencia á ridiculización pública e son, sen dúbida ningunha, a mellor crónica da vida e da sociedade da época. |
|||
| ⚫ | |||
Consérvanse trinta tenzóns galego-portuguesas: vinte e oito son burlescas e só dúas son de amor. Este xénero tivo o seu apoxeo na época de Afonso X o Sabio, xa que case todas corresponden entre o período 1250 e 1280. |
|||
| ⚫ | |||
{{en progreso}} |
|||
[[category:Literatura galega medieval]] |
|||
Revisión como estaba o 7 de xuño de 2006 ás 16:25
A tenzón ou tenção é un xubxénero da lírica medieval galego-portuguesa en que aparecen as críticas mutuas entre xograis e trobadores.
A tenzón é un xénero menor das cantigas de escarnio. É unha cantiga de carácter dialogado en que, polo xeral, un dos interlocutores fala nunha estrofa e outro na seguinte. Na Arte de Trobar dise que as tenzóns poden ser de amor, de amigo ou de escarnio, mais hoxe téndese a falar de tenzóns coma unha variedade das cantigas de escarnio e maldizer.
Nesta composición dialogan un trobador e un xograr, co interese conseguinte da diferenza social e cultural que podían presentar. O primeiro que intervén elixe o argumento, o outro debe responder aténdose ó mesmo esquema métrico e rítmico. Hai pois unha tendencia á ridiculización pública e son, sen dúbida ningunha, a mellor crónica da vida e da sociedade da época.
Consérvanse trinta tenzóns galego-portuguesas: vinte e oito son burlescas e só dúas son de amor. Este xénero tivo o seu apoxeo na época de Afonso X o Sabio, xa que case todas corresponden entre o período 1250 e 1280.