Dedución: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: ar:استنتاج استنباطي |
m bot Modificado: id:Metode deduksi |
||
| Liña 31: | Liña 31: | ||
[[hr:Dedukcija]] |
[[hr:Dedukcija]] |
||
[[hu:Dedukció]] |
[[hu:Dedukció]] |
||
[[id:Metode |
[[id:Metode deduksi]] |
||
[[is:Afleiðsla]] |
[[is:Afleiðsla]] |
||
[[it:Deduzione]] |
[[it:Deduzione]] |
||
Revisión como estaba o 13 de febreiro de 2010 ás 08:24
A dedución ou razoamento dedutivo foi descrito por primeira vez por filósofos da Antiga Grecia, en especial Aristóteles.
Opostamente ao razoamento indutivo no cal se formulan leis a partir de feitos observados, o razoamento dedutivo infire eses mesmos feitos baseándose na lei xeral.
En lóxica, a dedución é unha modalidade de razoamento no cal a verdade das premisas non converte en verdadeira a conclusión, senón que a conclusión dun razoamento dedutivo só é probable. Así pois, nun razoamento dedutivo poden afirmarse as premisas e, asemade, negar a conclusión sen contradicirse.
Un exemplo:
- Todos os homes son libres.
- Aristóteles é un home.
Disto dedúcese que Aristóteles é libre. Observemos que inda que as premisas son razoamentos xerais substentables, a conclusión é doada de refugar por ter un campo de perspectiva reducido.