Nicolás Salmerón: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Sen resumo de edición
Liña 20: Liña 20:
Durante o [[Sexenio Democático]] (1868-1874) foi un dos líderes do republicanismo, a pesar das diferenzas doutrinais que tiña de federalismo [[Francisco Pi i Margall]]. No ano [[1871]] foi elixido deputado por [[Badaxoz]].
Durante o [[Sexenio Democático]] (1868-1874) foi un dos líderes do republicanismo, a pesar das diferenzas doutrinais que tiña de federalismo [[Francisco Pi i Margall]]. No ano [[1871]] foi elixido deputado por [[Badaxoz]].
==A [[Primeira República Española|Primeira República]]==
==A [[Primeira República Española|Primeira República]]==
[[Ficheiro:Estatua Nicolas Salmeron centro Almeria.jpg|thumb|200px|left|Estatua de Nicolás Salmerón en [[Almería]]]]
Coa proclamación da República en [[1873]], foi nomeado Ministro de Gracia e Xustiza do goberno de [[Estanislao Figueras]]. Tentou reformar o sistema xudicial e establecer unha lexislación secular.
Coa proclamación da República en [[1873]], foi nomeado Ministro de Gracia e Xustiza do goberno de [[Estanislao Figueras]]. Tentou reformar o sistema xudicial e establecer unha lexislación secular.
Trala dimisión de [[Francisco Pi i Margall|Pi i Margall]], as Cortes Constituíntes nomearono [[Presidente do Goberno|Presidente do Poder Executivo]]<ref>[http://www.boe.es/datos/imagenes/BOE/1873/201/A01109.tif Gaceta de Madrid Anno CII n.201 20 luglio 1873, Tomo III, pág. 1109]</ref>con 193 votos contra 93<ref>*[http://descargas.cervantesvirtual.com/servlet/SirveObras/90253951090392939543457/204919_002.pdf La Ilustracion Española y Americana Año XVII - num.XXVIII - Madrid, 21 de julio de 1873, pág. 450] crónica de la elección de Nicolás Salmerón a Presidente de la Primera República</ref>de [[Francisco Pi i Margall|Pi i Margall]], cargo que exerceu entre o [[18 de xullo]] e o [[7 de setembro]] de [[1873]]. A situación de todo o período foi especialmente crítica, o que o levou a non poder controlar as sublevacións [[cantón|cantonais]] que xurdían en [[Primeira República Española|España]]. Os seus problemas co Exército no foron menores durante o seu período presidencial, e a súa negativa a asinar a pena capital obligarono a dimitir. Dous días despois de abandonar o cargo de PresidenteSus problemas con el Ejército no fueron menores en esa corta Presidencia y su negativa a firmar distintas [[Pena capital|condenas a muerte]] le obligaron a dimitir. Os enfrontamentos co seu sucesor, [[Emilio Castelar y Ripoll|Emilio Castelar]], axudaron involuntariamente ó [[golpe de Estado]] do [[Manuel Pavía|xeneral Pavía]] que, xunto co de [[Arsenio Martínez Campos]] o [[29 de decembro]] de [[1874]], deron fin a primeira experiencia republicana en [[España]].
Trala dimisión de [[Francisco Pi i Margall|Pi i Margall]], as Cortes Constituíntes nomearono [[Presidente do Goberno|Presidente do Poder Executivo]]<ref>[http://www.boe.es/datos/imagenes/BOE/1873/201/A01109.tif Gaceta de Madrid Anno CII n.201 20 luglio 1873, Tomo III, pág. 1109]</ref>con 193 votos contra 93<ref>*[http://descargas.cervantesvirtual.com/servlet/SirveObras/90253951090392939543457/204919_002.pdf La Ilustracion Española y Americana Año XVII - num.XXVIII - Madrid, 21 de julio de 1873, pág. 450] crónica de la elección de Nicolás Salmerón a Presidente de la Primera República</ref>de [[Francisco Pi i Margall|Pi i Margall]], cargo que exerceu entre o [[18 de xullo]] e o [[7 de setembro]] de [[1873]]. A situación de todo o período foi especialmente crítica, o que o levou a non poder controlar as sublevacións [[cantón|cantonais]] que xurdían en [[Primeira República Española|España]]. Os seus problemas co Exército no foron menores durante o seu período presidencial, e a súa negativa a asinar a pena capital obligarono a dimitir. Dous días despois de abandonar o cargo de PresidenteSus problemas con el Ejército no fueron menores en esa corta Presidencia y su negativa a firmar distintas [[Pena capital|condenas a muerte]] le obligaron a dimitir. Os enfrontamentos co seu sucesor, [[Emilio Castelar y Ripoll|Emilio Castelar]], axudaron involuntariamente ó [[golpe de Estado]] do [[Manuel Pavía|xeneral Pavía]] que, xunto co de [[Arsenio Martínez Campos]] o [[29 de decembro]] de [[1874]], deron fin a primeira experiencia republicana en [[España]].

==Restauración Borbónica==
==Restauración Borbónica==
No [[1874]] regresa a súa cátedra de Metafísica, pero coa Restauración borbónica verase privado da plaza o [[17 de xullo]] de [[1875]] nun amplo proceso de depuración universitaria. Aínda que tratou de manter un despacho de avogados en [[Madrid]], a situación obligouno a partír cara o exilio en [[París]], onde xunto a [[Manuel Ruiz Zorrilla]] fundou o [[Partido Republicano Progresista]]. Non volveu a España ata [[1885]], trala amnistía de [[Práxedes Mateo Sagasta]] de [[1881]], e puido recuperar a súa cátedra. Foi de novo deputado no [[1886]] e despois ininterrompidamente de [[1893]] ata [[1907]].
No [[1874]] regresa a súa cátedra de Metafísica, pero coa Restauración borbónica verase privado da plaza o [[17 de xullo]] de [[1875]] nun amplo proceso de depuración universitaria. Aínda que tratou de manter un despacho de avogados en [[Madrid]], a situación obligouno a partír cara o exilio en [[París]], onde xunto a [[Manuel Ruiz Zorrilla]] fundou o [[Partido Republicano Progresista]]. Non volveu a España ata [[1885]], trala amnistía de [[Práxedes Mateo Sagasta]] de [[1881]], e puido recuperar a súa cátedra. Foi de novo deputado no [[1886]] e despois ininterrompidamente de [[1893]] ata [[1907]].

Revisión como estaba o 28 de xaneiro de 2010 ás 15:55

Infotaula de personaNicolás Salmerón Alonso
Biografía
Nacemento10 de abril de 1838 Editar o valor em Wikidata
Alhama de Almería, Almería
Morte20 de setembro de 1908 Editar o valor em Wikidata (70 anos)
Pau
Lugar de sepulturaCemiterio Civil de Madrid Editar o valor em Wikidata
Cargos
Presidente do Goberno da Primeira República
Período18 de xullo de 1873 - 7 de setembro de 1873
AntecesorFrancisco Pi i Margall
SucesorEmilio Castelar y Ripoll
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónFacultad de Filosofía y Letras (Universidad de Granada)
Universidade Central
Universidade de Granada Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Madrid Editar o valor em Wikidata
OcupaciónPolítico, historiador, filósofo e catedrático.
EmpregadorUniversidade de Oviedo
Universidade Central Editar o valor em Wikidata
Partido políticoPartido Progresista de España
Republicanismo unitario
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeCatalina García (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
FillosExoristo Salmerón (pt) Traducir, Nicolás Salmerón y García (pt) Traducir, Catalina Salmerón (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
PaiFrancisco Salmerón López (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
IrmánsFrancisco Salmerón Editar o valor em Wikidata
Sinatura
Editar o valor em Wikidata
Find a Grave: 26108619 Editar o valor em Wikidata

Nicolás Salmerón Alonso. Nado en Alhama de Almería, Almería o 10 de abril de 1838, e finado en Pau, Francia o 20 de setembro de 1908. Político e filósofo español, foi Presidente do Poder Executivo da Primeira República Española durante un mes e medio no ano 1873. Dimitíu do seu cargo por negarse a firmar unha pena de morte. Foi catedrático de Historía Universal na Universidade de Oviedo e de Metafísica na Universidade de Madrid. Estudou as teorías de Krause, que inspiraron á Institución Libre de Ensino.

Biografía

O seu pai foi médico, e o seu irmán máis vello, Francisco Salmerón (1822-1878) foi político e xurista. Estudou o ensino en Almería. Máis tarde viaxou a Granada onde estudou Dereito e Filosofía, sendo co-discípulo deFrancisco Giner de los Ríos. En Madrid foi influenciado pólas teorías de Krause a través de Julián Sanz del Río, o seu profesor. En 1858, foi profesor de Filosofía no Instituto de San Isidro de Madrid e ao ano seguinte foi nomeado profesor axudante na Facultade de Letras da Universidade Central. O 13 de xullo de 1869 obtivo a cátedra de Metafísica na Universidade Central. En 1867 foi detido polas súas actividades revolucionarias no seo do Partido Demócrata, a carón de Francisco Pi i Margall, pasando cinco meses no cárcere. Durante o Sexenio Democático (1868-1874) foi un dos líderes do republicanismo, a pesar das diferenzas doutrinais que tiña de federalismo Francisco Pi i Margall. No ano 1871 foi elixido deputado por Badaxoz.

A Primeira República

Coa proclamación da República en 1873, foi nomeado Ministro de Gracia e Xustiza do goberno de Estanislao Figueras. Tentou reformar o sistema xudicial e establecer unha lexislación secular. Trala dimisión de Pi i Margall, as Cortes Constituíntes nomearono Presidente do Poder Executivo[1]con 193 votos contra 93[2]de Pi i Margall, cargo que exerceu entre o 18 de xullo e o 7 de setembro de 1873. A situación de todo o período foi especialmente crítica, o que o levou a non poder controlar as sublevacións cantonais que xurdían en España. Os seus problemas co Exército no foron menores durante o seu período presidencial, e a súa negativa a asinar a pena capital obligarono a dimitir. Dous días despois de abandonar o cargo de PresidenteSus problemas con el Ejército no fueron menores en esa corta Presidencia y su negativa a firmar distintas condenas a muerte le obligaron a dimitir. Os enfrontamentos co seu sucesor, Emilio Castelar, axudaron involuntariamente ó golpe de Estado do xeneral Pavía que, xunto co de Arsenio Martínez Campos o 29 de decembro de 1874, deron fin a primeira experiencia republicana en España.

Restauración Borbónica

No 1874 regresa a súa cátedra de Metafísica, pero coa Restauración borbónica verase privado da plaza o 17 de xullo de 1875 nun amplo proceso de depuración universitaria. Aínda que tratou de manter un despacho de avogados en Madrid, a situación obligouno a partír cara o exilio en París, onde xunto a Manuel Ruiz Zorrilla fundou o Partido Republicano Progresista. Non volveu a España ata 1885, trala amnistía de Práxedes Mateo Sagasta de 1881, e puido recuperar a súa cátedra. Foi de novo deputado no 1886 e despois ininterrompidamente de 1893 ata 1907.

Finou en Pau, Francia o 20 de setembro de 1908, mentres estaba de vacacións. No ano 1915 trasladaron os seus restos ó monuento funerario levantado no cemiterio civil de Madrid, á dereita do mausoleo de Francisco Pi i Margall, o seu predecesor na presidencia da República. No su epitadio aparece unha glosa realizada por Georges Clemenceau (primeiro ministro francés de 1907 a 1912), e recordase que deixou o poder por non asinar unha sentencia de morte.

Referencias

  1. ↑ Gaceta de Madrid Anno CII n.201 20 luglio 1873, Tomo III, pág. 1109
  2. ↑ *La Ilustracion Española y Americana Año XVII - num.XXVIII - Madrid, 21 de julio de 1873, pág. 450 crónica de la elección de Nicolás Salmerón a Presidente de la Primera República

Véxase tamén

Ligazóns externas

Primeira República española

Segue a:
Francisco Pi i Margall 		Nicolás Salmerón
Precede a:
{{{DESPOIS}}}
Presidente do Goberno de España
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nicolás_Salmerón&oldid=1411568»