Luis Martín-Santos

Luis Martín-Santos, nado en Larache (Marrocos) o 11 de novembro de 1924 e finado en Gasteiz o 21 de febreiro de 1964, foi un médico psiquiátrico e escritor en lingua castelá. A súa novela máis coñecida é Tiempo de silencio (1961), obra de denuncia social cunha valente renovación estilística. A trama trancorre en Madrid no outono de 1949 e o autor amosa, con fina ironía, o panorama das clases sociais da cidade.

Biografía

Aos cinco anos trasladouse a Donostia, onde o seu pai (médico militar), fora destinado. Cursou Medicina en Salamanca e doctorouse en Madrid no 1947. Especializouse en Psiquiatría, tanto en Madrid coma na Alemaña. Á súa volta consegue o posto de director do Centro Psiquiátrico de Donostia, sendo frecuentes as súas estancias en Madrid, onde conta con amigos coma Sánchez Ferlosio ou Juan Benet.

Tamén tivo unha salientable actividade política, chegando a ser membro do Comité Executivo do daquela clandestino Partido Socialista Obrero Español, circunstancia pola cal foi detido en varias ocasións.

Finou nun accidente de automóbil en 1964.

Obras de Psiquiatría

• Dithey, Jaspers y la comprensión del enfermo mental (1955)
• Libertad, temporalidad y transferencia en el psicoanálisis existencial (1964).

Obras literarias

• Tiempo de silencio (1961)

• Apólogos (1970), póstuma

• Tiempo de destrución (1975), póstuma e inacabada.

Bibliografía

• Lázaro, F. e Tusón, V. (1982). Literatura Española. Ed. Anaya

Ligazóns externas

• http://www.lecturalia.com/autor/1033/luis-martin-santos