Fusion: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Robbot (conversa | contribucións)
m bot Engadido: hu:Fúziós zene
m interwiki conflict
Liña 11: Liña 11:
[[cs:Fusion (hudba)]]
[[cs:Fusion (hudba)]]
[[da:Fusion (musik)]]
[[da:Fusion (musik)]]

[[de:Funk Metal]]
[[en:Fusion (music)]]
[[en:Fusion (music)]]
[[fa:موسیقی تلفیقی]]
[[fa:موسیقی تلفیقی]]
[[fr:Fusion (rock)]]
[[fr:Fusion (rock)]]
[[he:פאנק (Funk) מטאל]]
[[hu:Fúziós zene]]
[[hu:Fúziós zene]]
[[it:Funk metal]]
[[nl:Funkmetal]]
[[no:Funk metal]]
[[pl:Funk metal]]
[[pt:Funk metal]]
[[sr:Фузија (музика)]]
[[sr:Фузија (музика)]]
[[sv:Fusion (musik)]]
[[sv:Fusion (musik)]]
[[tr:Funk metal]]
[[uk:Ф'южн]]
[[uk:Ф'южн]]

Revisión como estaba o 14 de novembro de 2009 ás 21:51

O fusion (ou jazz-rock fusion ou jazz fusion) é un xénero musical que mestura elementos do jazz con outros estilos musicais, particularmente rock, funk, R&B, música electrónica e músicas folclóricas. Os álbunes de fusion (incluso os feitos polo mesmo artista) acostuman incluír varios destes estilos musicais.

A finais dos 1960, os músicos de jazz comezaron a mesturar as formas e as técnicas interpretativas do jazz cos instrumentos eléctricos do rock e os ritmos do soul e o R&B. Ó mesmo tempo, algúns artistas de rock comezaron a incluir elementos do jazz á súa música. Os 70 foron a década do fusion, mais o estilo seguiu vivo até hoxe. Máis ca coma un estilo musical codificado, o fusion pode verse coma unha tradición ou aproximamento musical. A unha parte do rock progresivo tamén se lle chama fusion.

O fusion é tipicamente instrumental, adoito con compases e ritmos complexos e temas moi longos, incluíndo longas improvisacións. Moitos dos máis eminentes músicos de fusion combinan un grande virtuosismo con complexas composicións e a improvisación en métricas raramente vistas noutras formais musicais occidentais. Entre compositores de jazz máis recoñecidos neste estilo atópanse Dave Brubeck e Don Ellis.

O fusion non recibe moita difusión nos medios tradicionais, posiblemente debido á súa complexidade, á falta de voces e á lonxitude usual dos temas. Aínda así en Xapón, Sudamérica e, sobre todo, en Europa ten moita máis acollida do que en Norteamérica (onde é máis comunmente coñecido coma jazz rock).