Tenzón: Diferenzas entre revisións
RNC (conversa | contribucións) mSen resumo de edición |
RNC (conversa | contribucións) m a ligazón externa non funcionaba, supoño que era a mesma que a que coloco na súa vez. |
||
Liña 10: | Liña 10: | ||
<references/> |
<references/> |
||
==Ligazóns externas== |
==Ligazóns externas== |
||
*[http:// |
*[http://revistas.ucm.es/fll/11389664/articulos/MADR0202110061A.PDF Joseph Ghanime ''A tenzón e o partimén''] |
||
[[Categoría:Literatura]] |
[[Categoría:Literatura]] |
||
[[Categoría:Literatura galega medieval]] |
[[Categoría:Literatura galega medieval]] |
Revisión como estaba o 6 de agosto de 2009 ás 19:36
A tenzón é unha cantiga de xénero xocoso[1], constitúe un xénero menor da lírica occitana[2] e é tamén subxénero da lírica medieval galego-portuguesa en que aparecen as críticas mutuas entre xograres e trobadores.
A tenzón é un xénero menor das cantigas de escarnio. É unha cantiga de carácter dialogado en que, polo xeral, un dos interlocutores fala nunha estrofa e outro na seguinte. Na Arte de Trobar dise que as tenzóns poden ser de amor, de amigo ou de escarnio, mais hoxe téndese a falar de tenzóns coma unha variedade das cantigas de escarnio e maldizer.
Nesta composición dialogan un trobador e un xograr, co interese conseguinte da diferenza social e cultural que podían presentar. O primeiro que intervén elixe o argumento, o outro debe responder aténdose ó mesmo esquema métrico e rítmico. Hai pois unha tendencia á ridiculización pública e son, sen dúbida ningunha, a mellor crónica da vida e da sociedade da época.
Consérvanse trinta tenzóns galego-portuguesas: vinte e oito son burlescas e só dúas son de amor. Este xénero tivo o seu apoxeo na época de Afonso X o Sabio, xa que case todas corresponden ao período entre 1250 e 1280.
Notas
- ↑ Henrique Monteagudo. Tres poetas medievais da Ría de Vigo. Galaxia, 1998, páxina 72
- ↑ William Doremus Paden Medieval lyric: genres in historical context. Urbana, 2000, páxina 28