Samuel Eiján

Samuel Eiján Lorenzo, nado en San Clodio o 27 de xullo de 1876 e finado en Santiago de Compostela en 1945, foi un sacerdote franciscano e escritor galego.

Traxectoria

Samuel Eiján foi superior do convento do Santo Sepulcro en Xerusalén, procurador xeral de Terra Santa, definidor provincial, ministro provincial e custodio da provincia de Ourense. Foi membro da Real Academia Galega, correspondente do Instituto Histórico do Minho, membro nato da Xunta do Padroado da Obra Pía dos Santos Lugares e cabaleiro comendador con placa da orde de Isabel a Católica.

Escribiu unha extensa obra literaria na que tocou varios xéneros (poesía, narrativa, teatro,...). Colaborou en revistas e dirixiu El Eco Franciscano. A súa obra, en galego e castelán, inspírase na relixión e no sentimento da terra.

Obra

• Barnabé d’Alsace, OFM, Nueva guía de Tierra Santa, tr. Samuel Eiján (Barcelona-Vich: Tipografía Franciscana, 1908).
• Mágoas. Versos gallegos, (1902; 2 ed. 1913). (poemario).
• Narraciones y leyendas del oriente Barcelona, (1910).
• D'a y'-alma. Versos gallegos, (1915). (poemario).
• Historia de Ribadavia y sus alrededores, 1920. Editorial Alvarellos, Edic. facsímil, (1981), ISBN 84-85311-40-X. (ensaio historiográfico).
• Froliñas de San Francisco. Romanceiro seráfico galicián, (1926). (poesía).
• España mirando a Tierra Santa: Nuevas anotaciones históricas, Santiago de Compostela, Tipografía de “El Eco Franciscano,” (1934).
• Hispanidad en Tierra Santa; actuación diplomática, Madrid, Imprenta de Galo Sáez, (1943).
• El Patronato Real de los Santos Lugares en la historia de Tierra Santa (Madrid: Ibarra, 1945–1946).

---

Este artigo sobre unha personalidade galega é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---