3753 Cruithne

Fotografía do asteroide 3753 Cruithne (entre os dous guións).

Órbitas de Cruithne e a Terra.

Dende a perspectiva da Terra, a órbita de Cruithne parece ter forma de ril.

O asteroide (3753) Cruithne é un obxecto celeste que ten a súa órbita xunto á do planeta Terra, esta órbita está en resonancia orbital coa da Terra 1:1, o que fai deste asteroide un quasi-satélite, moitas veces citase a Cruithne coma a "segunda lúa da Terra" . Este asteroide comparte a órbita da Terra de xeito non estable (é dicir, non sempre vai ser deste xeito), cun movemento tal que impide que se estrele contra ela, polo menos nos próximos millóns de anos.

Nun artigo científico publicado na revista británica Nature o 12 de xuño do 1997 por Paul Wiegert, Kim Innanen e Seppo Mikkola detallase con precisión o movemento deste asteroide.

O 3753 Cruithne é un asteroide dos chamados NEA (Near-Earth asteroids: asteroides próximas á Terra), que son os veciños máis próximos á Terra salvando á Lúa. As veces é (coma xa se dixo) chamado coma a segunda lúa da Terra, aínda que a súa órbita difire radicalmente da do noso satélite, xa que Cruithne non orbita ó redor da Terra, senón do Sol.

Posúe o que na xerga da mecánica celeste se denomina un traxecto co-orbital ca Terra (e dicir comparte a órbita con ela). Esta órbita —xa prevista de xeito teórico— so puido atoparse fai un par de anos. En concreto, a órbita deste obxecto celeste ten forma de ferrada.

Para poder observa-la órbita de co-rotación deste asteroide deberíamos situarnos por riba do Polo Norte (aínda que se debe lembrar que Cruithne so é visible con aparatos). Apreciaríamos coma o asteroide ten un comportamento raro, xa que non orbita libremente ó redor do Sol senón que interacciona có noso planeta.

Descubrimento

Cruithne foi descuberto por Duncan Waldron o 10 de outubro do 1986 sobre unha placa fotográfica tomada polo telescopio UK Schmidt do Siding Spring Observatory en Coonabarabran (Australia). A aparición no 1983 de 1983 UH foi atribuída a Giovanni de Sanctis e Richard M. West do European Southern Observatory en Chile. Pero non foi ata 1997 cando a súa rara orbita foi determinada por Paul Wiegert e Kimmo Innanen, da Universidade de York (en Toronto, Canadá) e por Seppo Mikkola, da Universidade de Turku (en Finlandia).

O nome Cruithne procede do primeiro líder dos pictos (o pritenis), un pobo que viviu en Escocia e Irlanda entre os anos 800 a. C. e 1000 d. C.

Dimensións e órbita

Cruithne ten 5 kms de diámetro, e na súa aproximación máxima á Terra aproximase a tan so 12 millóns de km (30 veces a distancia entre a Terra e a Lúa). Aínda que a órbita de Cruithne non é estable a longo prazo, os cálculos de Wiegart e Innanen infiren que seguirá conectado á Terra durante moito tempo. Cruithne non é visible sen aparatos en ningún punto da súa órbita.

Cruithne ten unha órbita elíptica ó redor do Sol, que é deformada pola atracción da Terra. En realidade non orbita á Terra, e polo tanto non é un satélite de noso planeta (movese entre as órbitas de Mercurio e por fora da de Marte, aparte de atravesar cada ciclo a da Terra). Pensouse ó principio do seu descubrimento que orbitaba a Terra pois a súa rara órbita ten o mesmo período có da traslación da Terra. Actualmente é algo menos, o que fai que se adiante a súa órbita e que pareza non pechada, aínda que no 2292 cambiará de ciclo, e comezara a xirar atrasándose, polo que o seu período entón será algo maior que un ano.

Esta órbita descrita semella dende a Terra a dunha ferrada ou un ril a cada traslación, e os seus ciclos de cambio de período son 387 anos. Así pois, en xullo de 2289, Cruithne aproximarase á Terra a uns 12,5 millóns de km, como xa sucedeu no 1902.

Planetas menores similares

Otros tres asteroides cercanos a la tierra (AsCT), (54509) 2000 PH5, (85770) 1998 UP1 y 2002 AA29, se ha descubierto que tienen orbitas semejantes a la de Cruithne.

Hay otros ejemplos de objetos naturales que describen orbitas semejantes a las de Cruithne como Jano y Epimeteo, que son satélites de Saturno. Estas órbitas son mucho más simples, pero en esencia son similares, y siguen los mismos principios.

Marte tiene un asteroide co-orbital, (5261) Eureka, y Júpiter muchos otros (más de 1000 objetos conocidos como asteroides troyanos). También hay otras pequeñas lunas co-orbitales en el sistema de Saturno: Telesto y Calypso con Tethys, y Helene y Polideuco con Dione. En cambio, ninguno de ellos sigue una trayectoria con forma de herradura.

Véase también

• Co-orbital moon (en inglés)
• Lilith (moon) (la hipotética «Luna oscura» de la Tierra; en inglés)
• Natural satellite (en inglés)
• Quasi-satellite (en inglés)
• Cruithne in fiction (en inglés)
• 6R10DB9 (en inglés)

Enlaces externos

• Astro.UWO.ca (página de Paul Wiegert acerca de Cruithne, con animaciones).
• BurtleBurtle.net (animaciones basadas en Java applet, que muestran la órbita del asteroide Cruithne).
• OrbitSimulator.com (simulación de la órbita de Cruithne, con animación).
• Space.com («¿Más lunas alrededor de la Tierra?» declara erróneamente que el asteriode Cruithne orbita alrededor de la Tierra).