Saxofón

Instrumento de vento madeira(aínda que o corpo sexa de metal). A súa clasificación débese a que o son prodúcese ao vibrar a palleta cando pasa o aire por ela e que provén dun instrumento fabricado con madeira (o clarinete). A familia de saxofóns consta de sete instrumentos, con identico duaté.

Divídese en tres partes fundamentais:

• Corpo: feito de cobre, que súa vez divídese en tres partes:
  • Corpo, codo e campá.
• Tudel: feito de cobre. Serve de unión entre o corpo e a boquilla.
• Boquilla: feito de ebonita. Nela, mediante unha abrazadeira únese a palleta (cana).

Foi inventado cara 1840 por Adolphe Sax (1814-1894). O saxofón combina na súa construcción a embocadura de palleta simple do clarinete, un corpo metálico unha versión ensanchada do tubo cónico do oboe.

Os saxofóns máis coñecidos son o soprano, o contralto, o tenor e o barítono con unha extensión de duas octavas e media, agás o barítono, que posúe un semitón máis. A calidade tímbrica vai dende o suave e doce até o ronco e metálico, dependendo da embocadura, da emisión e do saxo que se estea a tocar.

Os saxofóns apareceron por primeira vez na orquestra sinfónica en 1844. Algúns compositores escribiron partes orquestais para eles, como os franceses Hector Berlioz e Georges Bizet. O alemán Richard Strauss usa un cuarteto de saxofóns na súa Sinfonía doméstica (1903). Entre as obras para saxofón solista destaca a Rapsodia (1903) para saxofón orquestra de Claude Debussy e a Fantasía para saxofón e orquestra (1948) de Heitor Villa-Lobos. Na segunda metade do século XX usouno Luciano Berio, Luigi Nono e Pierre Boulez, entre outros. Nas bandas militares os saxofóns teñen o mesmo papel que os clarinetes. O saxofón fíxose especialmente popular en Estados Unidos por estar moi ligado co desenrolo do jazz.

Entre os instrumentistas de jazz destacan Sidney Bechet (soprano), Charlie Parker (contralto), Lester Young, John Coltrane, Coleman Hawkins (tenor) e Gerry Mulligan.