Nicolao I de Rusia

Nicolao I Pavlovich (en ruso Николай I Павлович, Tsarkoie Tseló, 6 de xullo de 1796 – San Petersburgo, 2 de marzo de 1855) foi tsar de Rusia e rei de Polonia trala morte do seu irmán maior, Alexandre I en 1825.

Durante o seu goberno intentou eliminar os movementos nacionalistas, perpetuar os privilexios do estamento aristocrático e impedir o avance do liberalismo. Tamén reprimiu a insurrección decembrista en 1825 e apoiou a Austria a controlar a revolta húngara de 1848, a que lle valeu o alcume do xendarme de Europa. Logo da insurección de Polonia coñecida como o Alzamento de Novembro (1830) e tras unha reiterada negativa súa a aceptar os límites constitucionais fixados polo Sejm polaco, este depúxoo como rei de Polonia o 25 de xaneiro de 1831; Nicolao respondeu esmagando ós insurrectos e anexionando Polonia como provincia rusa. Tivo unha política expansionista que comezou dende a guerra de Crimea. Faleceu en San Petersburgo en 1855, antes de que británicos e franceses, aliados do Imperio Otomán na guerra, triunfaran no asedio de Sebastopol, abrindo o camiño ás reformas efectuadas polo seu fillo Alexandre II.