Histérese: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Amirobot (conversa | contribucións)
m bot Engadido: fa:پسماند
Sen resumo de edición
Liña 1: Liña 1:
A '''histérese''' é un comportamento dun sistema que non reacciona directamente ás forzas aplicadas, senon que sofre un retraso, función da sua historia previa.
A '''histérese''' é un comportamento dun sistema que non reacciona directamente ás forzas aplicadas, senón que sofre un retraso, función da súa historia previa.


==Histérese magnética==
==Histérese magnética==
A histérese con respecto ao magnetismo que apresentan en diferente medida os materiais. Está relacionado coa [[saturación]], o ponto a partir do cal a indución ou [[densidade de fluxo]] '''B''' deixa de aumentar coa intensidade de [[campo magnético]] '''H'''.
A histérese con respecto ao magnetismo que presentan en diferente medida os materiais. Está relacionado coa [[saturación]], o ponto a partir do cal a indución ou [[densidade de fluxo]] '''B''' deixa de aumentar coa intensidade de [[campo magnético]] '''H'''.
[[Imaxe:B-H_loop.png|thumb|right|300px|Curvas de histerese nun aceiro de gran orientado. Br é a remanescencia e Hc a coercitividade]]
[[Imaxe:B-H_loop.png|thumb|right|300px|Curvas de histerese nun aceiro de gran orientado. Br é a remanescencia e Hc a coercitividade]]
Cando o campo magnético aplicado en un material for aumentado até a saturación e en seguida for diminuído, a densidade de fluxo '''B''' non diminui tan rapidamente canto o campo '''H'''. Desa forma cando H chega a cero, ainda existe unha densidade de fluxo remanescente, Br. Para que B chegue a cero, é necesario aplicar un campo negativo, chamado de forza coercitiva. Se H continuar aumentando no sentido negativo, o material é magnetizado con polaridade oposta. Dese modo, a magnetización inicialmente será fácil, até cando se aproxima da saturación, pasando a ser difícil. A redución do campo novamente a cero, deixa unha densidade de fluxo remanescente, -Br, e para reducir B a cero deve-se aplicar unha forza coercitiva no sentido positivo. Aumentando-se mais ainda o campo o material fica novamente saturado, con a polaridade inicial.
Cando o campo magnético aplicado en un material for aumentado até a saturación e en seguida for diminuído, a densidade de fluxo '''B''' non diminúe tan rapidamente canto o campo '''H'''. Desa forma cando H chega a cero, aínda existe unha densidade de fluxo remanescente, Br. Para que B chegue a cero, é necesario aplicar un campo negativo, chamado de forza coercitiva. Se H continuar aumentando no sentido negativo, o material é magnetizado con polaridade oposta. Dese modo, a magnetización inicialmente será fácil, até cando se aproxima da saturación, pasando a ser difícil. A redución do campo novamente a cero, deixa unha densidade de fluxo remanescente, -Br, e para reducir B a cero débese aplicar unha forza coercitiva no sentido positivo. Aumentando-se mais aínda o campo o material fica novamente saturado, con a polaridade inicial.


Este fenómeno que causa o atraso entre densidade de fluxo e campo magnético é chamado de '''histerese magnética''', encanto que o ciclo trazado pola curva de magnetización é chamado de '''ciclo de histerese'''.
Este fenómeno que causa o atraso entre densidade de fluxo e campo magnético é chamado de '''histérese magnética''', encanto que o ciclo trazado pola curva de magnetización é chamado de '''ciclo de histérese'''.


==Exemplo de histérese con metais==
==Exemplo de histérese con metais==
[[Imaxe:Magnet0873.png|thumb|right|[[Campo magnético]] de un íman]]
[[Imaxe:Magnet0873.png|thumb|right|[[Campo magnético]] de un imán]]
Cando o [[ferro]] non está magnetizando, seus domínios magnéticos están dispostos de maneira aleatoria. Porén, ao aplicar unha forza magnetizante, os domínios se aliñan co campo aplicado. Se invertemos o sentido do campo, os domínios tamén inverterán sua orientación.
Cando o [[ferro]] non está magnetizando, seus dominios magnéticos están dispostos de maneira aleatoria. Porén, ao aplicar unha forza magnetizante, os dominios se aliñan co campo aplicado. Se invertermos o sentido do campo, os dominios tamén inverterán a súa orientación.
Nun transformador, o campo magnético muda de sentido sendo moitas vezes por segundo, de acordo co sinal alternado aplicado. E o mesmo ocorre cos domínios do material do núcleo. Ao inverter sua orientación, os domínios precisan superar o [[atrito]] e a inercia. Ao fazer iso, disipan unha certa cantidade de potencia na forma de calor, que é chamada de perda por histérese (en grego: "falta, penuria").
Nun transformador, o campo magnético muda de sentido sendo moitas veces por segundo, de acordo co sinal alternado aplicado. E o mesmo ocorre cos dominios do material do núcleo. Ao inverter a súa orientación, os dominios precisan superar o [[atrito]] e a inercia. Ao facer iso, disipan unha certa cantidade de potencia na forma de calor, que é chamada de perda por histérese (en grego: "falta, penuria").


En determinados materiais, a perda por histérese é moi grande. O [[ferro doce]] é un exemplo.
En determinados materiais, a perda por histérese é moi grande. O [[ferro doce]] é un exemplo.
Xa no aceiro, ese tipo de perda é menor. Por iso, e [[ transformador]]es utilizase un tipo de [[liga]] especial de [[Ferro-silicio]], que apresenta unha perda por histérese reducida. Ese tipo de problema tamén aumenta xunto con a [[frecuencia]] do sinal. Un transformador que apresenta baixa perda nas frecuencias menores, pode ter unha grande perda por histérese ao ser usado con sinais de frecuencias mais altas.
Xa no aceiro, ese tipo de perda é menor. Por iso, e [[ transformador]]es utilizase un tipo de [[liga]] especial de [[Ferro-silicio]], que presenta unha perda por histérese reducida. Ese tipo de problema tamén aumenta xunto con a [[frecuencia]] do sinal. Un transformador que presenta baixa perda nas frecuencias menores, pode ter unha grande perda por histérese ao ser usado con sinais de frecuencias mais altas.


A histérese producese debido a que se gasta [[enerxía]] para inverter os [[dipolo]]s durante unha mudanza de campo electromagnético.
A histérese prodúcese debido a que se gasta [[enerxía]] para inverter os [[dipolo]]s durante unha mudanza de campo electromagnético.


[[Categoría:Electromagnetismo]]
[[Categoría:Electromagnetismo]]

Revisión como estaba o 8 de febreiro de 2009 ás 10:17

A histérese é un comportamento dun sistema que non reacciona directamente ás forzas aplicadas, senón que sofre un retraso, función da súa historia previa.

Histérese magnética

A histérese con respecto ao magnetismo que presentan en diferente medida os materiais. Está relacionado coa saturación, o ponto a partir do cal a indución ou densidade de fluxo B deixa de aumentar coa intensidade de campo magnético H.

Curvas de histerese nun aceiro de gran orientado. Br é a remanescencia e Hc a coercitividade

Cando o campo magnético aplicado en un material for aumentado até a saturación e en seguida for diminuído, a densidade de fluxo B non diminúe tan rapidamente canto o campo H. Desa forma cando H chega a cero, aínda existe unha densidade de fluxo remanescente, Br. Para que B chegue a cero, é necesario aplicar un campo negativo, chamado de forza coercitiva. Se H continuar aumentando no sentido negativo, o material é magnetizado con polaridade oposta. Dese modo, a magnetización inicialmente será fácil, até cando se aproxima da saturación, pasando a ser difícil. A redución do campo novamente a cero, deixa unha densidade de fluxo remanescente, -Br, e para reducir B a cero débese aplicar unha forza coercitiva no sentido positivo. Aumentando-se mais aínda o campo o material fica novamente saturado, con a polaridade inicial.

Este fenómeno que causa o atraso entre densidade de fluxo e campo magnético é chamado de histérese magnética, encanto que o ciclo trazado pola curva de magnetización é chamado de ciclo de histérese.

Exemplo de histérese con metais

Campo magnético de un imán

Cando o ferro non está magnetizando, seus dominios magnéticos están dispostos de maneira aleatoria. Porén, ao aplicar unha forza magnetizante, os dominios se aliñan co campo aplicado. Se invertermos o sentido do campo, os dominios tamén inverterán a súa orientación. Nun transformador, o campo magnético muda de sentido sendo moitas veces por segundo, de acordo co sinal alternado aplicado. E o mesmo ocorre cos dominios do material do núcleo. Ao inverter a súa orientación, os dominios precisan superar o atrito e a inercia. Ao facer iso, disipan unha certa cantidade de potencia na forma de calor, que é chamada de perda por histérese (en grego: "falta, penuria").

En determinados materiais, a perda por histérese é moi grande. O ferro doce é un exemplo. Xa no aceiro, ese tipo de perda é menor. Por iso, e transformadores utilizase un tipo de liga especial de Ferro-silicio, que presenta unha perda por histérese reducida. Ese tipo de problema tamén aumenta xunto con a frecuencia do sinal. Un transformador que presenta baixa perda nas frecuencias menores, pode ter unha grande perda por histérese ao ser usado con sinais de frecuencias mais altas.

A histérese prodúcese debido a que se gasta enerxía para inverter os dipolos durante unha mudanza de campo electromagnético.