Otto Hahn

Otto Hahn

Otto Hahn, 1938
Nome orixinal	(de) Otto Hahn
Biografía
Nacemento	8 de marzo de 1879 Frankfurt (Imperio Alemán)
Morte	28 de xullo de 1968 (89 anos) Göttingen Alemaña
Lugar de sepultura	Cemiterio municipal de Gotinga
Datos persoais
Residencia	Alemaña
País de nacionalidade	húngaro
Relixión	Luteranismo
Educación	Universidade de Marburg
Director de tese	Theodor Zincke (pt)
Coñecido por	Isómero nuclear Fisión nuclear
Actividade
Campo de traballo	Radioquímica e Química nuclear
Ocupación	químico , científico nuclear , escritor de non ficción , profesor universitario , autobiógrafo
Empregador	Universidade Cornell (1933–1933) Universidade Humboldt de Berlín (1907–1933) Universidade McGill (pt) (1905–1906) University College de Londres (1904–1905) Universidade de Frederico-Guilherme (pt) Universidade Libre de Berlín
Membro de	Royal Society (1957–) Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Finnish Academy of Science and Letters (en) Academia de Ciências de Göttingen (pt) Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais Real Academia Danesa de Ciencias e Letras Os Dezoito de Göttingen (pt) Academia Romena (pt) Indian National Science Academy (en) Akademie der Wissenschaften und der Literatur (pt) Pontifícia Academia das Ciências (pt) Academia Alemã de Ciências em Berlim (pt) Academia Prusiana das Ciencias Academia de Ciências da Baviera (pt) Leopoldina Academia Austríaca de Ciencias Real Academia das Ciencias de Suecia Accademia Nazionale dei Lincei Q1803894
Lingua	Lingua alemá
Carreira militar
Conflito	Primeira guerra mundial
Obra
Doutorando	Walter Seelmann-Eggebert (pt) , Abdul Hafeez (en) , Aristid von Grosse (pt) , Clara Lieber (en) , Fritz Strassmann, Salomon Rosenblum (en) , Hans-Joachim Born (pt) , Siegfried Flügge (pt) e Nikolaus Riehl (pt)
Familia
Cónxuxe	Edith, nada coma Junghans (1913)
Fillos	Hanno Hahn (pt)
Cronoloxía
1943-15 de outubro de 1945	Operação Alsos (pt)
	Operation Epsilon (en)
Premios
Premio Nobel de Química (1944) Medalla Faraday (1956) Premio Enrico Fermi (1966)
Sinatura
Lista (1966)  Premio Enrico Fermi, premiado polo traballo Fisión nuclear (1959)  Medalla Ernst Reuter (1959)  Medalha Helmholtz (pt) (1959)  Gran Cruz 1ª clase da Orde ao Mérito da República Federal Alemá (1959)  honorary citizen of Frankfurt am Main (en) (1959)  Oficial da Lexión de Honra (1958)  Medalha Wilhelm Exner (pt) (9 de maio de 1957)  Membro estranxeiro da Royal Society (1957)  Oficial da Orde do Imperio Británico (1956)  Prêmio Faraday (pt) (1954)  Medalha Harnack (pt) (1954)  Gran Cruz do Mérito con Estrela e Cinto do Mérito da República Federal de Alemaña (1953)  Prêmio Paracelso (pt) (1952)  Orde do Mérito das Ciencias e as Artes (1949)  Medalla Max Planck (1944)  Medalha Cothenius (pt) (1944)  Placa Goethe da Cidade de Frankfurt am Main (pt) (1944)  Premio Nobel de Química (1919)  Medalha Emil Fischer (pt) (1919)  Prémio Fresenius (pt) (1917)  Ordem de Alberto Valoroso Rei de Saxónia (pt) (1917)  knight of the Royal House Order of Hohenzollern (en) (1916)  General Honor Decoration (en)  Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias  Pro Ecclesia et Pontifice (pt)  cidadán de honor de Berlín  Pour le Mérite

Otto Hahn, nado o 8 de marzo de 1879 en Frankfurt (Alemaña) e finado o 28 de xullo de 1968, foi un químico alemán que gañou o Premio Nobel de Química en 1944.

Biografía

Naceu en Frankfurt e estudou química en Marburg e en Múnic. Tras recibir o seu doutoramento en filosofía en 1901, traballou na universidade de Marburg; en 1904 pasou a Londres e ao ano seguinte a Montreal, para finalmente establecerse en Berlín en 1906. Recibiu o Premio Nobel de Química en 1944 polos seus traballos pioneiros no campo da radioactividade.

Investigacións científicas

Otto Hahn e Lise Meitner.

Xunto a Lise Meitner e Otto von Baeyer, desenvolveu unha técnica para medir os espectros da desintegración beta de isótopos radioactivos; para a súa fortuna este logro foi recoñecido e aseguroulle o posto de profesor no Instituto de Química Kaiser-Wilhelm de Berlín en 1912. En 1918, xunto con Meitner, descubriu o protactinio. Cando Meitner fuxiu da Alemaña nazi en 1938, el continuou o traballo con Fritz Strassmann na dilucidación do resultado de bombardeo do uranio cos neutróns térmicos. Comunicou os seus resultados a Meitner quen, en colaboración co seu sobriño Otto Roberto Frisch, interpretounos correctamente como evidencia da fisión nuclear (unha frase acuñada por Frisch). Unha vez que a idea da fisión foi aceptada, Hahn continuou os seus experimentos e demostrou as cantidades enormes de enerxía que a fisión inducida con neutróns podería xerar para uso pacífico ou para a guerra.

Ao transcorrer a segunda guerra mundial, Otto Hahn estivo entre os científicos alemáns postos baixo vixilancia polo programa aliado ALSOS, que o incluíu no proxecto alemán de enerxía nuclear para desenvolver unha bomba atómica (a súa soa conexión era o descubrimento da fisión, el non traballou no programa). A Hahn foille concedido o premio Nobel de Química en 1944, pero na cerimonia de entrega o presidente do comité Nobel para Química anunciou: "O profesor Hahn informounos que estima deplorable asistir a esta cerimonia." Foi apresado polos británicos, quen buscaban información sobre o esforzo alemán, errado, de desenvolver unha bomba atómica.

Na era da posguerra Hahn destacou como un firme opositor ao uso de armas nucleares. Propúxose en diversas ocasións que os elementos 105 e 108 da táboa periódica se chamasen Hahnium en honra de Hahn, pero ningunha destas propostas foi aprobada. Con todo, un dos poucos buques mercantes de propulsión nuclear do mundo, o Otto Hahn, foi bautizado así na súa honra.

Véxase tamén

"Instituto de Química Kaiser-Wilhelm-" (actualmente: Edificio Otto Hahn da Universidade Libre de Berlín).

• Premio Nobel de Química

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1944 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
• Perfil de Otto Hahn en NNDB (en inglés)

Predecesor: George de Hevesy

Premio Nobel de Química 1944

Sucesor: Artturi Ilmari Virtanen