Gustave Ferrié

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gustave Ferrié
Nacemento19 de novembro de 1868 e 1868
Lugar de nacementoSaint-Michel-de-Maurienne
Falecemento16 de febreiro de 1932 e 1932
Lugar de falecementoVal-de-Grâce
Causaperitonite
SoterradoCemiterio do Père-Lachaise e Grave of Ferrié
NacionalidadeFrancia
Alma máterEscola Politécnica e École d'application de l'artillerie et du génie
Ocupaciónenxeñeiro, oficial, físico, técnico e profesor universitario
Premiospremio Jules Janssen, Commander with Star of the Order of Polonia Restituta, Gran cruz da Lexión de Honor, Comandante com Estrela da Ordem de São Olavo, gran oficial da Orde da Estrela de Romanía, commander of the Order of the Crown of Italy‎, Companion of the Order of St Michael and St George, Officer of the Order of the Crown, Officer of the Order of Leopold, Grand Officer of the Order of the White Lion, Ordem de Santo Estanislau, Ordem do Sol Nascente, Ordem de Dannebrog, Order of Ouissam Alaouite, Order of the White Eagle, comandante da orde de San Mauricio e San Lázaro, Ordem da Espada, Medalha de Honra IEEE, Honorary doctor of the University of Oxford, Distinguished Service Cross e Osiris prize
Na rede
Find a Grave: 44170745 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Gustave-Auguste Ferrié, nado en Saint-Michel-de-Maurienne o 19 de novembro de 1868 e finado o 16 de febreiro de 1932, foi un militar francés, pioneiro da radiofonía.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Con Sacha Guitry (ao micrófono) e Yvonne Printemps

Ferrié naceu en Saint-Michel-de-Maurienne, Savoia. Despois de estudar na cidade meridional de Draguignan, recibindo o Premio Claude Gai, graduouse na École Polytechnique en 1891. Ingresou como oficial do Corpo de Enxeñeiros do Exército Francés, especializado no servizo de telégrafos militares. Despois de ser designado membro dun comité que estudou a viabilidade da telegrafía sen fíos entre Francia e Inglaterra, en 1899 levou a cabo as citadas comunicacións en colaboración con Guglielmo Marconi.

Expuxo os seus traballos o 22 de agosto de 1900, durante o Congreso Internacional sobre Electricidade organizado en París, co relatorio titulado: “L'état actuel et les progès da télégraphie sans fil” (Actual coñecemento e progreso da telegrafía sen fíos).

En 1903 Ferrié inventou un novo detector electrolítico, ideado independentemente tamén por Michael Pupin (1899), Reginald Fessenden (1903), e W. Schloemilch (1903). Non obtivo financiamento do Exército cando tentou establecer unha rede telegráfica sen fíos (naquela época privilexiábanse os sinais ópticos e as pombas mensaxeiras, por consideralas máis fiables), pero puido continuar os seus traballos grazas a Gustave Eiffel, que financiou co seu diñeiro o proxecto, aceptando que instalase unha antena no cume da súa torre.[1] Aquel mesmo ano de 1903 tamén propuxo colocar cables suspendidos desde a Torre Eiffel como antenas de radiotelegrafía de longo alcance. Baixo a súa dirección instalouse un transmisor na torre, incrementando o seu alcance inicial de 400 km até os 6 000 km en 1908. A continuación dedicouse ao desenvolvemento de transmisores móbiles para unidades militares.

Estación radiotelegráfica da Torre Eiffel (1914)

Ferrié dirixiu a Radiotelegrafía Militar Francesa antes e durante a primeira guerra mundial. En 1914 incorporou un importante avance nas comunicacións radiofónicas militares: a telegrafía sen fíos entre unidades fíxose factible mediante a adopción de válvulas sen carga dentro dos receptores. O transmisor era un zumbador, e o receptor un amplificador cun tríodo. Ao final da guerra os franceses produciran case 10 000 destes aparellos.

Ferrié foi nomeado xeneral en 1919 e mantívose en servizo até a súa morte, sendo eximido das normas de xubilación por unha lei especial de 1930, recibindo o cargo de Inspector Xeral da Telegrafía Militar.

Foi elixido membro do Instituto de Enxeñeiros Radiofónicos (IEEE) en 1917, e en 1931 recibiu a súa Medalla de Honra por "o seu traballo pioneiro no desenvolvemento das comunicacións radiofónicas en Francia e no mundo, o seu sostido liderado no campo das comunicacións, e polas súas contribucións excepcionais á organización da cooperación internacional en radiofonía" .Recibiu un doutoramento honoris causa da Universidade de Oxford en 1919, e en 1922 ingresou na Academia de Ciencias de Francia. Foi o primeiro presidente do Comité Nacional Francés de Xeodesia e Xeofísica (1920-1926), presidente da Unión Radiofónica Científica Internacional (U.R.S.I.) e da Comisión Internacional de Lonxitudes por Radio, e vicepresidente do Panel Internacional de Unións Científicas. Tamén foi presidente da Société Astronomique de France (Sociedade Astronómica Francesa, SAF), desde 1925 até 1927.[2]

Morreu o 16 de febreiro de 1932 no hospital militar de Val-du-Grâce en París. Horas despois da súa morte foille outorgada a Gran Cruz da Lexión de Honra.[3]

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

  • O Espace Ferrié (Musée deas Transmissions) perpetúa a súa memoria na localidade de Cesson-Sévigné.
  • Centros educativos denominados "collège Ferrié" localízanse en Draguignan e no 10º distrito de París.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "La Torre Eiffel y la historia de las transmisiones". Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2016. Consultado o 15 de marzo de 2019. 
  2. Bulletin da Société astronomique de France, November 1937, plates X-IX
  3. "Obituary: Gustave Ferrie", The Observatory, Vol. 55, p. 117–117, 1932.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]