Edward Vernon

Edward Vernon
	Edward Vernon
Nome completo	Edward Vernon
Alcumes(s)	Old Grog
Nacemento	12 de novembro de 1684; Londres, Reino de Gran Bretaña
Defunción	30 de outubro de 1757; Suffolk, Reino de Gran Bretaña
Servizo	1700–1746
Rango	Almirante
Mandos	Royal Navy
Batallas/Guerras	Guerra de Sucesión Española; A Guerra da orella de Jenkins;
Outros	Político

Edward Vernon, nado en Londres o 12 de novembro de 1684 e finado en Suffolk o 30 de outubro de 1757, foi un oficial naval inglés. En vida chamárono Old Grog debido a súa chaqueta grogram (feita de seda mesturada con la e goma).

Carreira militar[editar | editar a fonte]

As súas primeiras accións de importancia aconteceron no marco da Guerra de Sucesión Española, onde participou nas batallas de Málaga (1704) e Barcelona (1705). En 1720 foi nomeado Comodoro de Port Royal (Xamaica).

En novembro de 1739, ao estalar a Guerra da Orella de Jenkins contra España, Vernon foi nomeado comandante en xefe de todas as forzas navais británicas nas Indias Occidentais. A súa primeira acción na guerra foi o saqueo e destrución de Portobelo, un porto panameño escasamente defendido que formaba parte da ruta que seguía a Frota de Indias. Este éxito foi enormemente esaxerado polos británicos, que se entregaron a todo tipo de celebracións e realizaron numerosas homenaxes a Vernon, a quen converteron nun heroe nacional. O propio rei Xurxo II de Gran Bretaña asistiu a unha cea celebrada no seu honor en 1740, durante a cal presentouse por primeira vez o actual himno nacional británico, God Save the King. Como parte destas celebracións creouse tamén a canción patriótica Rule Britannia e denomináronse dúas rúas (unha en Londres e a outra en Dublín) como Portobello Road.

Ataque a Cartaxena de Indias e encontro con Blas de Lezo[editar | editar a fonte]

En 1741 comandou quizais unha das maiores frotas da historia ata a frota aliada de Normandía de 1944 (formada por 186 naves e 23.600 homes,) que tiña como obxectivo tomar e destruír o porto español de Cartaxena de Indias, principal porto do Vicerreinado de Nova Granada. Sequera antes de tomar a cidade, Vernon enviou un correo ao rei inglés asegurando que lograra a vitoria, xerando unha euforia no seu país aínda maior que a do ano anterior. Pero para a súa desgraza, o que conseguiu en realidade foi a maior e máis humillante derrota de toda a historia da Royal Navy, pois perdeu 50 naves e 11.000 homes a mans dunha gornición composta por só 6 barcos e 3.000 defensores españois dirixidos polo Almirante español Don Blas de Lezo. Tras outros dous ataques errados en Santiago de Cuba e Panamá, Vernon foi substituído por Chaloner Ogle e viuse obrigado a volver a Inglaterra en 1742 para comunicar que a vitoria de Cartagena nunca existiu. Isto causou tal vergoña a Xurxo II que o propio Rei prohibiu escribir sobre iso aos seus historiadores.

Vernon foi relevado do seu cargo ese mesmo ano e expulsado da Mariña en 1746. Malia o seu profundo descrédito, á súa morte en 1757 decidiuse enterrar o seu corpo na Abadía de Westminster, como un heroe máis dos que alí repousan.

Relación con Washington[editar | editar a fonte]

Lawrence Washington, medio irmán do que sería primeiro presidente dos Estados Unidos, George Washington, combateu en Cartaxena de Indias xunto a Vernon e por iso decidiu chamar Mount Vernon á plantación que tiña en Virxinia. Outro feito curioso é que o grog, bebida popular entre os mariñeiros, tamén recibiu o seu nome como homenaxe a Vernon, xa que foi el quen suxeriu diluír o ron con auga durante o asedio de Cartagena co fin de que durase máis.

Encontro co Catalán[editar | editar a fonte]

Un dato pouco coñecido, e silenciado polos ingleses, é o encontro ter por Vernon, ao mando do navío Mary, con Don Antonio Serrano, ao mando do navío Catalán, a unhas 600 millas ao oeste da Habana, entre os días 7 e 10 de xaneiro de 1721. Non lle debeu ir moi ben a Vernon, pois as súas biografías ocultan celosamente o suceso.^[1]^[2]^[3]

Publicacións[editar | editar a fonte]

Original papers relating to the expedition to Carthagena, Cuba and Panama (1744)
Admiral V----n's opinion upon the present state of the British navy (1744)
A specimen of naked truth from a British sailor: a sincere wellwisher to the honour and prosperity of the present royal family and his country (1746)
Seasonable advice from an honest sailor to whom it might have concerned, for the service of the C---n and C-----y (1746)
Original letters to an honest sailor (1748)