Jean de La Fontaine

Jean de La Fontaine
	;
Biografía
Nacemento	8 de xullo de 1621 ; Château-Thierry (Reino de Francia)
Morte	13 de abril de 1695 (73 anos); París (Reino de Francia)
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 25 (1817–) 48°51′38″N 2°23′42″L / 48.860532, 2.395079; Museum of French Monuments (en) (1792–1817) ; Cimetière Saint-Joseph de Paris (en) (1695–1792) ; Saints Innocents Cemetery (en) (1695–1792) ; La Fontaine's tomb (en)
3º Cadeira 24 da Academia Francesa (pt)
	24 de abril de 1684 – 13 de marzo de 1695 ; ← Jean-Baptiste Colbert (pt) – Jules de Clérambault (en) →
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Educación	colexio de Juilly
Actividade
Campo de traballo	Fiction (en)
Ocupación	fabulista , escritor de literatura infantil , escritor , avogado , poeta , dramaturgo
Membro de	Academia Francesa (1684–1695)
Xénero artístico	Fábula e conto
Lingua	Lingua francesa
Familia
Cónxuxe	Marie Héricart (en)
Pais	Charles de La Fontaine (pt) e Françoise Pidoux (pt)
	Sinatura

Jean de La Fontaine, nado en Château-Thierry, na rexión de Aisne, o 8 de xullo de 1621 e finado en París o 13 de abril de 1695. foi un poeta francés. Está enterrado no cemiterio parisiense de Père-Lachaise. O monumento funerario foi clasificado Monument historique por un decreto de novembro de 1983.^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Procedente dunha familia de comerciantes de teas en proceso de ennobrecemento, pasou os seus primeiros anos en Château-Thierry, na mansión que os seus pais compraron en 1617 ao casar. La Fontaine traballou de mestre particular até 1671. O poeta mantivo esa casa até 1676, após ter malgastado a fortuna do seu pai. Catalogada como monumento histórico en 1887, a casa do fabulista alberga agora o museo Jean-de-La-Fontaine.

As súas fábulas foron ilustradas por diferentes personalidades ao longo dos séculos, así Grandville ilústrarías no 1838, no 1867, Gustave Doré; e nos naceres do século XX realizaría o propio Benjamin Rabier.

Os seus contos e novelas están inspirados en Ariosto, Boccaccio, François Rabelais e Margarida de Navarra. Tamén é autor de Contes, que rozaban, ou mesmo transgredían a moral da época, adaptados ao cine por José Bénazéraf. En 1683 converteuse en membro da Academia Francesa.

A súa obra principal publicada foi unha adaptación (1654) de Eunuco, do dramaturgo romano Terence. Porén, a súa fama literaria reside nos seus Contos e historias en verso (1644), que foi incluído pola Igrexa no seu Índice de Libros Prohibidos en 1703 até a súa última edición de 1948.^[2]^[3]

Foi membro dun destacado grupo literario francés que incluía aos dramaturgos Molière e Racine, e ao crítico e poeta Nicolas Boileau-Despréaux.

Obras[editar | editar a fonte]

Adonis (1658)
Élégie aux nymphes de Vaux (1661)
Ode au roi (1663)
Contes et Nouvelles (1665)
Fables (1668)
Amours de Psyché et de Cupidon (1669)
Recueil de poésies chrétiennes et diverses (1671)
Poème de la captivité de saint Malc (1673)
Daphné (1674)
Nouveaux Contes (1674)
Astrée (1691)
Chech
O lobo e o cordeiro
Tot (1692)

Notas[editar | editar a fonte]

↑ "Cimetière de l'Est dit cimetière du Père Lachaise". www.pop.culture.gouv.fr. Consultado o 2023-04-05.
↑ Bujanda, Jesús Martínez de; Richter, Marcella (2002). Index des livres interdits (en francés). Médiaspaul. ISBN 978-2-600-00818-1.
↑ "Index Librorum Prohibitorum, 1949". web.archive.org. 2007-02-03. Arquivado dende o orixinal o 03 de febreiro de 2007. Consultado o 2023-04-05.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Fábulas de La Fontaine

[1] "Cimetière de l'Est dit cimetière du Père Lachaise". www.pop.culture.gouv.fr. Consultado o 2023-04-05.

[2] Bujanda, Jesús Martínez de; Richter, Marcella (2002). Index des livres interdits (en francés). Médiaspaul. ISBN 978-2-600-00818-1.

[3] "Index Librorum Prohibitorum, 1949". web.archive.org. 2007-02-03. Arquivado dende o orixinal o 03 de febreiro de 2007. Consultado o 2023-04-05.

[1]

[2]

[3]