Arnulfo de Carintia
  | |
| Nome orixinal | (de) Arnulf von Kärnten |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | c. 850 valor descoñecido |
| Morte | 8 de decembro de 899 (48/49 anos) Ratisbona |
| Causa da morte | Ictus |
| Lugar de sepultura | St. Emmeram's Basilica (en)  St. Emmeram's Abbey (en) |
| Rei de Italia | |
| 897 – 899 ← Lamberto II de Spoleto – Berengario I de Italia → | |
| Emperador de occidente | |
| 896 – 899 ← Guido III de Spoleto – Lois III o Cego → | |
| King of Germany (en) | |
| 887 – 887 ← Carlos III o Gordo – Lois IV de Alemaña → | |
| Duke of Carinthia (en) | |
| 880 – 887 – Leopoldo da Baviera (pt) → | |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Lingua | Lingua alemá |
| Familia | |
| Familia | Dinastía Carolinxia |
| Cónxuxe | Ota (888 (Gregoriano)–) |
| Parella | Winburg (en) Ellinrat (en) |
| Fillos | Lois IV de Alemaña (  ) Ota (pt) Zuentiboldo (pt) ( ) Winburg (en) Ratold d'Italie (pt) ( ) Ellinrat (en) ( ) Ellinrat (en) |
| Pais | Carlomán de Baviera e Liutswind (en) |
Sinatura  | |
 | |
Arnulfo de Carantania (en alemán Arnulf von Kärnten), nado arredor de 850 e finado en Ratisbona o 8 de decembro de 899, foi margrave de Carantania, rei da Francia Oriental e de Lotarinxia e emperador carolinxio (ou de Occidente).
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Arnulfo foi fillo natural do rei Carlomán e de nai eslovena, Litswinde, filla do conde Eberhard de Carantania (Carintia), de onde lle vén o seu sobrenome.
Despois de ser deposto o seu tío o emperador Carlos III o Gordo, converteuse en rei da Francia Oriental e de Lotarinxia (887).
Obtivo unha vitoria fronte aos viquingos na batalla de Lovaina en setembro de 891. Arnulfo invadiu Italia no ano 896. Co seu regreso a Alemaña en 896, Arnulfo descubriu que a súa mala saúde implicou que fose incapaz de tratar cos problemas referentes ao seu reinado. Italia perdeuse e cabaleiros de Moravia e Hungría estaban a saquear as súas terras continuamente; ademais, a Lotarinxia estaba en rebelión contra o seu fillo Zuentiboldo.[1][2] Tamén se viu afectado pola ascendente violencia e as loitas de poder entre a baixa nobreza alemá.[3]
No ano 898, o emperador Lamberto foi derrotado por Berengario de Friúl que cobizaba o trono de Italia e morreu asasinado. Vacante o título imperial, Arnulfo logrou ser designado emperador.
O 8 de decembro de 899 Arnulfo de Carintia morreu en Ratisbona e sucedeuno como rei da Francia Oriental o seu fillo Luís IV, o Neno, que tivo coa súa esposa Ota (f. 903).[4] Cando o seu único fillo lexítimo, Luís o Neno, morreu en 911 á idade de 17 ou 18 anos, a rama oriental (alemá) da casa de Carlomagno deixou de existir. Arnulfo fixo que a nobreza tamén recoñecese os dereitos dos seus fillos ilexítimos Zuentiboldo e Ratoldo como sucesores seus. Zuentiboldo, a quen fixera rei de Lotarinxia en 895, seguiu gobernando alí ata o ano seguinte (900).
Arnulfo está enterrado na basílica de santo Emmeram en Ratisbona, que actualmente se coñece como Schloss Thurn und Taxis, o palacio dos príncipes de Thurn und Taxis.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Arnulfo de Carintia  |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Historia |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Duckett, Eleanor (1968). Death and Life in the Tenth Century. Ann Arbor: University of Michigan Press.
- Comyn, Robert. History of the Western Empire, from its Restoration by Charlemagne to the Accession of Charles V, Vol. I. 1851
- Bryce, James, The Holy Roman Empire, MacMillan. 1913
- Mann, Horace, K. The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Vol III: The Popes During the Carolingian Empire, 858–891. 1925
- Mann, Horace, K. The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Vol IV: The Popes in the Days of Feudal Anarchy, 891–999. 1925
| Control de autoridades |
|
|---|
