Guthred
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século IX  |
| Morte | 895 York |
| Lugar de sepultura | Catedral de Iorque (pt)  |
| Rei de Northumbria | |
| 883 (Gregoriano) – 895 (Gregoriano) ← Halfdan Ragnarsson – Sichfrith Jarl (en) → | |
| Monarca | |
| | |
Guthred (ou Guthfrith) (nórdico antigo: Guðroðr), finado en 895, foi un caudillo viquingo de Northumbria, rei escandinavo de Jórvik cara ao ano 883 até a súa morte[1].
Traxectoria[editar | editar a fonte]
O primeiro rei viquingo de York coñecido foi Halfdan Ragnarsson, expulsado en 877. En 883 Simeón de Durham escribe na súa Historia dos Reis:
- «Guthred, dun escravo, foi feito rei».
Pero na súa Historia da Igrexa de Durham expande a información tras a expulsión de Halfdan:
Durante este tempo o exército [viquingo], así como os habitantes que sobreviviron, estaban sen un rei, inseguros; co cal o bieito San Cuthberht se apareceu nunha visión ao abade Eadred Lulisc do mosteiro de Carlisle<…>[e] dirixiuse a el coas seguintes palabras: - Vai ao exército dos daneses, dixo, e anúncialles que ves como mensaxeiro, e pregunta onde podes atopar un mozo chamado Guthred, fillo de Hardacnut, a quen venderon a unha viúva. Tras atopalo, pagoulle á viúva o prezo da súa liberdade, permitiulle presentalo fronte a todo o exército antes mencionado; e é a miña vontade e desexo, que sexa elixido e nomeado rei en Oswiesdune, (é dicir, o outeiro de Oswin), e permitir que o brazalete se coloque no seu brazo dereito.Simeón de Durham, Historia da Igrexa de Durham, Cap. XXVIII
O historiador medieval Æthelweard, cuxo traballo (o Chronicon) é unha fonte moito máis fiábel sobre o período que a obra de Simeón, recolle en 895:
Obiit et Guthfrid, rex Northhymbriorum, in natalitis sancti Bartholomæi apostoli; cuius mausoleatur Euoraca corpus in urbe in basilica summa.Alí tamén morreu Guthfrith, rei dos northumbrios, na festividade do apóstolo San Bartomeu [24 de agosto]; o seu corpo repousa na cidade de York na igrexa principal.Cuarto libro da Crónica de Aethelweard[2]
Por tanto, Guthred morreu o 24 de agosto de 895 (ou quizais 894) e foi enterrado na antiga igrexa, sede episcopal anterior á catedral de York[3][4].
No entanto non está claro se Guthfrith era cristián, aínda que as súas relacións coa comunidade de San Cuthberht eran cordiais, a cal era unha forza influente na antiga Bernicia, e que permanecera fóra da influencia de Halfdan, cuxa autoridade se limitaba ao antigo reino de Deira. Concedeu moitas terras entre o río Tyne e o río Wear para a comunidade, propiedades que xa pertenceron ao mosteiro de Wearmouth-Jarrow e formaron o núcleo das terras da igrexa de Durham. Outras terras, na desembocadura do río Tees, Guthred permitiu a Eadred adquirilas para a igrexa[3].
Simeón tamén cita que Guthred se enfrontou a unha grande invasión escocesa, que derrotou coa axuda de San Cuthberht[5].
Cultura popular[editar | editar a fonte]
Guthred aparece como personaxe de Crónicas saxoas de Bernard Cornwell, principalmente nos señores do norte (2006)[6].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Forte, Oram, and Pedersen (2005), Viking Empires, ISBN 0-521-82992-5 Cap. III p. 77.
- ↑ "The Fourth Book of the Chronicle of Aethelweard". Arquivado dende o orixinal o 28 de decembro de 2008. Consultado o 23 de xaneiro de 2009.
- ↑ 3,0 3,1 Modelo desbotado. Use un dos modelos de citas no lugar deste marcador.
- ↑ Mike Ashley The Mammoth Book of British Kings & Queens Robinson London ISBN 1841190969 (NC3).
- ↑ Simeón de Durham, History of the Church of Durham, Caps. XXVIII–XXIX.
- ↑ Wikipedia en inglés: the Lords of the North
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Downham, Clare (2007). Viking Kings of Britain and Ireland: The Dynasty of Ívarr to A.D. 1014. Edinburgh: Dunedin. ISBN 978-1-903765-89-0.
- Higham, N. J. (1986). The Northern Counties to AD 1000. Harlow: Longman. ISBN 0-582-49276-9.
- Higham, N. J. (1993). The Kingdom of Northumbria AD 350–1100. Stroud: Sutton. ISBN 0-86299-730-5.
- Hudson, Benjamin (2005). Viking Pirates and Christian Princes: Dynasty, Religion and Empire in the North Atlantic. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-516237-4. OCLC 55286670.
- Simeón de Durham; J. Stevenson, translator (1855). "The Historical Works of Simeon of Durham". Church Historians of England, volume III, part II. Seeley's. Consultado o 2007-01-27.
- Stenton, Frank M. (1971). Anglo-Saxon England (3rd ed.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-280139-2. OCLC 185499725.
- Woolf, Alex (2007). From Pictland to Alba, 789–1070. The New Edinburgh History of Scotland. Edinburgh: Edinburgh University Press. ISBN 978-0-7486-1234-5.
