Dagoberto I

Dagoberto I
	;
Nome orixinal	(fr) Dagobert Ier
Biografía
Nacemento	c. 611 ; valor descoñecido
Morte	19 de xaneiro de 639 (27/28 anos); Saint-Denis
Causa da morte	Morte natural
Lugar de sepultura	Basílica de Saint-Denis
Rei dos francos
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Actividade
Lugar de traballo	Reino franco
Ocupación	monarca
Lingua	Lingua latina
Outro
Título	Rei dos francos (629–639); Rei dos francos (629–639); Rei dos francos (623–633)
Familia	Dinastía Merovinxia
Cónxuxe	Gomatruda (pt) ; Wulfégonde (en) ; Nanthild (en) ; Berchilde (en)
Parella	Ragnétrude (en)
Fillos	Sixeberto III; () Ragnétrude (en) ; Clodoveo II; () Nanthild (en) ; Regintrud (en) ; () Hugobert (en) Irmina von Oeren (pt)
Pais	Clotario II e Bertrude (pt)
Irmáns	Cariberto II, Meroveo (pt) , Emma da Austrásia (pt) , Berta (en) e Enimia (en)
	Sinatura

Dagoberto I (603-639), fillo de Clotario II, rei dos francos e de Bertrude. Foi rei dos francos entre os anos (629-639).

No 623, debido ás reivindicacións autonomistas dos nobres de Austrasia, o seu pai noméao rei deste territorio, desprovisto das rexións das Ardenas e os Vosgos.

Á morte do seu pai convértese en rei dos francos, cedendo o reino de Aquitania, creado para a ocasión, ao seu irmán Cariberto II, facéndoo renunciar definitivamente ao trono de Francia. Á morte do seu irmán, recupera Aquitania, converténdose no rei merovinxio máis poderoso e o monarca máis respectado do seu tempo. Fai de París a súa capital, debido á súa posición xeográfica no centro do reino.

Por recomendación dos seus conselleiros Didier, Dadon (futuro Santo Ouen) e Eligius (futuro Santo Eloi), loita contra as reivindicacións autonomistas de parte da nobreza e reorganiza a administración e a xustiza do reino. Desenvolve a educación e as artes e doa importantes agasallos á Igrexa. Fundará, entre outras, a abadía de San Denis, a cal ha acoller posteriormente a súa tumba e será durante moitos anos a tumba dos Reis de Francia. Foi o último rei merovinxio que dirixiu persoalmente o regnum francorum. Durante o seu reinado, mandou construír o castelo de Altes Schloss en Merseburg, Alemaña que aínda é hoxe en día o castelo máis antigo habitado neste país.

Dagoberto desenvolveu as relacións diplomáticas cos países veciños: asina un tratado de paz perpetua co emperador bizantino Heraclio, unha alianza cos longobardos e un acordo cos saxóns polo que lle axudarán a protexer as súas fronteiras dos eslavos. Desenvolve campañas militares contra os gascóns, os bretóns e sobre todo contra os eslavos.

No ano 632, a nobreza de Austrasia enfróntase a el, e para buscar a calma, vese obrigado a ceder o reino de Austrasia ao seu fillo Sixeberto III que ten só dous anos.

Pronto os nobres de Neustria esixen e obteñen a unión deste reino con Borgoña, e que coloque ao seu fillo Clodoveo II á fronte dese novo reino.

Á súa morte, os seus dous herdeiros son aínda moi novos: Sixeberto ten oito anos e Clodoveo catro, polo que os mordomos de palacio dedícanse a manipular aos soberanos e acaparan definitivamente do poder. É o comezo da época dos Reis folgazáns, que marcará o fin da dinastía Merovinxia.