Odoacro

Odoacro
	;
Nome orixinal	(la) Odoacer
Biografía
Nacemento	c. 433 (Gregoriano) ; Panônia Prima (Imperio Romano de Occidente)
Morte	15 de marzo de 493 (59/60 anos); Rávena (Reino de Italia)
Rei de Italia
	4 de setembro de 476 – 15 de marzo de 493 ; ← sen valor – Teodorico o Grande →
Datos persoais
País de nacionalidade	sen valor ; Reino de Italia
Relixión	Arianismo
Actividade
Ocupación	líder militar
Período de tempo	Antigüidade tardía
Participou en
476	deposición de Rómulo Augústulo
Familia
Cónxuxe	Sunigilda
Fillos	Ocla (pt) , frankish princess (en)
Pai	Edeco (pt)
Irmáns	Onoulfo (pt)

Odoacro, nado preto do ano 433 e finado en 493, tamén coñecido como Odovacar, posiblemente derivado do xermánico Audawakrs ('que busca a riqueza'). Foi o xefe da tribo xermana dos hérulos, de orixe huna e escira. Na historia salienta por ser quen destituíu ó derradeiro emperador romano de Occidente, Rómulo Augústulo, en 476, quen foi deportado ó Castellum Lucullanum na baía de Nápoles.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Despois de derrocar a Rómulo Augústulo, a Odoacro presentóuselle a oportunidade de nomear a un novo emperador titular e gobernar a través del, ou gobernar como axente do emperador romano de Oriente. A diferenza de moitos dos seus predecesores, como Ricimer, optou pola segunda opción, devolvéndolle as insignias imperiais de Occidente ó emperador Zenón en Constantinopla, xunto cunha carta na que pedía ser confirmado dux de Italia. Zenón accedeu a esta petición e concedeulle o rango de patricio.

Até a súa morte en 480, o emperador lexítimo de Occidente Xulio Nepote seguiu sendo teoricamente o superior de Odoacro, mentres que este chegou mesmo a emitir moeda no seu nome. Malia iso, Odoacro tamén se chamou a si mesmo rex Italiae (Rei de Italia) e como tal foi recoñecido durante o resto da súa vida.

Con todo, as relacións entre Odoacro e a Roma oriental empeoraron máis adiante, e en 489, co apoio do emperador Zenón, os ostrogodos baixo Teodorico o Grande invadiron o reino de Odoacro, destruíron o seu exército de bárbaros foederati (e as poucas tropas romanas que aínda existían), forzando a que se rendese en 493. Teodorico convidou a Odoacro a un banquete en Rávena, e crese que alí o asasinou coa súa propia espada, facéndose con todo o seu reino.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Thompson, E. A. Romans and Barbarians: The Decline of the Western Empire. Madison: University of Wisconsin Press, 1982. ISBN 0 299 08700.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Biografía de Odoacro (en inglés)

Reino de Italia
Segue a: Rómulo Augústulo como emperador de Roma	Odoacro (476-493)	Precede a: Teodorico o Grande
Segue a: Rómulo Augústulo como emperador de Roma		Precede a: Teodorico o Grande