Alberto Bosch y Fustegueras

Alberto Bosch y Fustegueras
	;
Nome orixinal	(es) Albert Bosch y Fustegueras
Biografía
Nacemento	26 de decembro de 1848 ; Tortosa, España
Morte	13 de maio de 1900 (51 anos); Madrid, España
Ministro de Fomento de España
	23 de marzo de 1895 – 14 de decembro de 1895 ; ← Joaquín López Puigcerver (pt) – Aureliano Linares Rivas →
Alcalde de Madrid
	26 de novembro de 1891 – 6 de novembro de 1892 ; ← Francisco de Cubas – Nicolás de Peñalver y Zamora (en) →
Alcalde de Madrid
	5 de abril de 1885 – 19 de agosto de 1889 ; ← Gonzalo de Saavedra y Cueto – Andrés Mellado Fernández →
Deputado das Cortes
	; Circunscrición electoral: Q38605302
Senador de España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político
Partido político	Partido Liberal-Conservador
Membro de	Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais (1890–1900)
Lingua	Lingua catalá e lingua castelá
Familia
Fillos	Enric Bosch i Herreros (en)
	Premios Fillo adoptivo de Madrid ;

Alberto Bosch y Fustegueras, nado en Tortosa o 26 de decembro de 1848 e finado en Madrid o 13 de maio de 1900^[1]^[2], foi un enxeñeiro e político español, ministro de Fomento durante a rexencia de María Cristina de Habsburgo-Lorena.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Brillante estudante, ademais de doutorarse en Dereito licenciouse en Ciencias Exactas e Enxeñaría de Camiños e iniciou as carreiras de Medicina e Farmacia. A súa carreira política iniciouse en 1873 ao ingresar no Partido Conservador en cuxa representación obtivo unha acta de deputado pola circunscrición de Tarragona en 1876 repetindo escano nas eleccións de 1879 e 1881 para pasar en 1886 a ser nomeado senador pola Sociedade Económica de Madrid. En 1891 volve ao Congreso en representación de Albacete e en 1892 é nomeado senador vitalicio.

Foi académico da Real Academia de Ciencias entre 23 de marzo de 1890 e o 13 de maio de 1900.^[2]

Alcalde de Madrid en 1885 e entre 1891 e 1892,^[3] na súa primeira etapa á fronte do Concello madrileño unha epidemia de cólera arrasou a capital e a súa destacada loita para acabar coa enfermidade fixo que fose nomeado fillo predilecto e adoptivo de Madrid.

Foi ministro de Fomento entre o 23 de marzo e o 14 de decembro de 1895, data na que se viu obrigado a dimitir debido ás manifestacións multitudinarias que se celebraron na súa contra motivadas por un escándalo sobre os orzamentos municipais.^[4]

Apartado da política activa dedicouse á investigación e á divulgación científica destacando as súas obras: Estudos trigonométricos (1875), Manual de Astronomía popular (1880), A agricultura española no século XIX (1883), Xeometría aplicada ás Artes (1885) e Colección de discursos políticos (1889).

Faleceu en Madrid o 13 de maio de 1900.^[1]^[2]