Daniel Bernoulli
Daniel Bernoulli, nado en Groninga o 8 de febreiro de 1700 e finado en Basilea o 17 de marzo de 1782 foi un matemático, estatístico, físico e médico neerlandés-suízo. Destacou non só en matemática pura, senón tamén nas chamadas matemáticas aplicadas, principalmente estatística e probabilidade. Fixo importantes contribucións en hidrodinámica e elasticidade.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Daniel Bernoulli proviña da saga familiar de Bernoulli, que xerou grandes avances matemáticos ao longo da historia. Era fillo de Johann Bernoulli e naceu en Groninga, Países Baixos, onde o seu pai era entón profesor de matemáticas. En 1705, o seu pai obtivo unha praza na Universidade de Basilea e a familia regresou á cidade suíza de onde era orixinaria.
Por desexo do seu pai estudou Medicina na Universidade de Basilea, mentres que á vez, na súa casa, o seu irmán máis vello Nicolau e o seu pai ampliaban os seus coñecementos matemáticos. Daniel finalizou os estudos de Medicina en 1721. En principio tentou entrar como profesor na Universidade de Basilea, pero foi rexeitado.
-Portrait-Portr_10971.tif_(cropped).jpg)
En 1723, gañou a competición anual que patrocinaba a Academia de Ciencias francesa. Ese mesmo ano, o matemático prusiano Christian Goldbach, despois de quedar impresionado polo nivel matemático de Bernoulli, decidiu publicar a correspondencia que mantiveran. En 1724, as cartas publicadas estendéronse por todo o mundo, e Catarina I de Rusia propúxolle ser profesor da recentemente fundada Academia de Ciencias de San Petersburgo. O seu pai logrou que a oferta se ampliase tamén ao seu irmán Nicolau, que morrería de tuberculose en San Petersburgo en 1726. Na Academia, Daniel traballou na cátedra de Física. Permaneceu oito anos en San Petersburgo e o seu labor foi moi recoñecido. Durante ese tempo compartiu vivenda co tamén gran matemático Leonhard Euler, que chegara á Academia recomendado polo propio Daniel e ao que xa coñecía por ser un avantaxado alumno do seu pai na Universidade de Basilea.
No ano 1732, volveu a Basilea, onde gañara un posto de profesor nos departamentos de Botánica e Anatomía.
En 1738 publicou a súa obra Hydrodynamica, na que expón o que máis tarde sería coñecido como o Principio de Bernoulli, que describe o comportamento dun fluído ao moverse ao longo dun conduto pechado. Daniel tamén fixo importantes contribucións á teoría da probabilidade.
Sábese que Daniel mantivo unha mala relación co seu pai a partir de 1734, ano no que ambos compartiron o premio anual da Academia de Ciencias de París. Johann chegou a expulsalo da súa casa e tamén publicou un libro, Hydraulica, no que tratou de atribuírse os descubrimentos do seu fillo nesta materia. En 1750 a Universidade de Basilea concedeulle, sen necesidade de concurso, a cátedra que ocupara o seu pai e o 3 de maio de 1750 foi elixido membro da Royal Society.
Ao final dos seus días ordenou construír unha pensión para refuxio de estudantes sen recursos.
Obra[editar | editar a fonte]
Daniel Bernoulli publicou 86 traballos e gañou 10 premios da Academia de Ciencias de París, só superado por Euler que gañou 12.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
- Principio de Bernoulli
- Hydrodynamica, libro de 1738
- Familia Bernoulli
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
| Control de autoridades |
|
|---|
