Carlos VIII de Francia

Rei de Francia
	8 de setembro de 1483 – 16 de abril de 1498 ; ← Lois XI de Francia – Lois XII de Francia →

Carlos VIII de Francia
Nome orixinal	(fr) Charles VIII
Biografía
Nacemento	30 de xuño de 1470 ; Amboise
Morte	7 de abril de 1498 (27 anos); Amboise
Causa da morte	Morte accidental (Ictus )
Lugar de sepultura	Basílica de Saint-Denis
	Cargos;
Rei de Francia
Período	1483 - 1498
Antecesor	Lois XI de Francia
Sucesor	Lois XII de Francia
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Relixión	Igrexa católica e cristianismo occidental
Actividade
Ocupación	político
Lingua	Francés medio
Outro
Título	Rei de Francia
Familia	Dinastía Valois
Cónxuxe	Ana da Bretaña
Fillos	Carlos Orlando, Delfim da França (pt) , François de France (en) , Charles de France (en) , Anne de France (en)
Pais	Lois XI de Francia e Carlota de Saboia (pt)
Irmáns	Anne de Beaujeu (pt) , Joana de Valois, Duquesa de Berry (pt) e Joachim de Valois (en)
	Premios Ordem de São Miguel (pt) ;
	Sinatura
Rei de Francia
	8 de setembro de 1483 – 16 de abril de 1498 ; ← Lois XI de Francia – Lois XII de Francia →

Carlos VIII de Francia, coñecido coma o afable, nado o 30 de xuño de 1470 en Amboise e finado o 7 de abril de 1498 na mesma cidade, foi rei de Francia desde 1483 ata a súa morte. Fillo de Lois XI de Francia e de Carlota de Savoia.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Educado na corte polo mestre humanista Guillaume Tardif herdou o trono con 13 anos, trala morte de seu pai, porén estivo baixo a rexencia de súa irma Ana de Beaujeu e seu cuñado Pedro II de Borbón ata a maioría de idade.

Trala invasión do Ducado da Bretaña por parte da coroa francesa a herdeira do ducado, Ana da Bretaña, foi forzada a casar con Carlos VIII, asinando un acordo segundo o cal no caso de non ter herdeiros casaría de novo co seguinte na lista de sucesión do trono francés.

Este acordo levouse a cabo a pesar de estar xa prometido Carlos VIII con Margarida de Austria, porén os por aquel entón rexentes estableceron como prioridade anexionar o ducado. A pesar de todo Austria interpuxo protestas xa que legalmente Ana da Bretaña xa estaba casada, con Maximiliano I de Austria, aínda que non chegara a consumarse, polo que as protestas non prosperaron. A voda levouse a cabo en Langeais o 6 de decembro de 1491.

Exiliados italianos na corte francesa animaron ao rei Carlos VIII a intervir nas loitas intestinas que vivía o país, dividido en diferentes principados. Así reivindicou os seus dereitos de herdanza sobre o Reino de Nápoles adquiridos a través da súa avoa María de Anjou, e entrando en disputa así con Fernando II de Aragón.

Tras acordos territoriais e económicos co Imperio austríaco e Inglaterra para contar coa súa non intervención, entrou en Italia con 30.000 homes en agosto de 1494. En 1495 conquistou Nápoles pero foi derrotado polas tropas de Gonzalo Fernández de Córdoba, baixo cuxo mando directo se atopaba o nobre galego Fernando de Andrade e Pérez das Mariñas, Conde de Andrade.

Morreu en 1498 con tan só 27 anos de idade a causa dunha aplopexía. Pese a que tivo tres fillos e unha filla con Ana da Bretaña, todos eles morreron a moi temperá idade, quedando sen descendencia directa á súa morte. Así o trono pasou ao seu primo Lois de Orleáns, que subiría ao trono coma Lois XII de Francia.