Escala de coma de Glasgow
A escala de coma de Glasgow é unha escala deseñada para avaliar de maneira práctica o nivel de estado de alerta nos seres humanos. Foi creada en 1974 por Bryan Jennett e Graham Teasdale, membros do Instituto de Ciencias Neurolóxicas da Universidade de Glasgow, como unha ferramenta de valoración obxectiva do estado de consciencia das vítimas de traumatismo cranioencefálico.[1]
A súa precisión e sinxeleza estenderon posteriormente a súa aplicación a outras patoloxías traumáticas e non traumáticas.
Descrición da escala
[editar | editar a fonte]A escala esta composta pola exploración e cuantificación de tres parámetros (a apertura ocular, a resposta verbal e mais a resposta motora), dándolle unha puntuación á mellor resposta obtida en cada categoría.[2] Cada puntuación individual súmase para obter un valor total. O valor máis baixo posible é 3 (1 + 1 + 1), e o máis alto é 15 (4 + 5 + 6).
Variable | Resposta | Puntuación |
---|---|---|
Apertura ocular |
|
|
Resposta verbal |
|
|
Resposta motora |
|
|
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Álvarez, Marcelo E.; Argente, Horacio (2009). Semiología médica. Fisiopatología, semiotecnia y propedéutica: enseñanza basada en el paciente (en castelán). Editorial Médica Panamericana. ISBN 9788479036652.
- Jennett, Bryan; Teasdale, Graham (1974). "Assesment of Coma and Impaired Consciousness: A Practical Scale". The Lancet (en inglés) 304 (7872): 81–84. ISSN 0140-6736. doi:10.1016/S0140-6736(74)91639-0.