Saltar ao contido

Escala de coma de Glasgow

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Esquema de valoración do nivel de consciencia mediante a escala de Glasgow

A escala de coma de Glasgow é unha escala deseñada para avaliar de maneira práctica o nivel de estado de alerta nos seres humanos. Foi creada en 1974 por Bryan Jennett e Graham Teasdale, membros do Instituto de Ciencias Neurolóxicas da Universidade de Glasgow, como unha ferramenta de valoración obxectiva do estado de consciencia das vítimas de traumatismo cranioencefálico.[1]

A súa precisión e sinxeleza estenderon posteriormente a súa aplicación a outras patoloxías traumáticas e non traumáticas.

Descrición da escala

[editar | editar a fonte]

A escala esta composta pola exploración e cuantificación de tres parámetros (a apertura ocular, a resposta verbal e mais a resposta motora), dándolle unha puntuación á mellor resposta obtida en cada categoría.[2] Cada puntuación individual súmase para obter un valor total. O valor máis baixo posible é 3 (1 + 1 + 1), e o máis alto é 15 (4 + 5 + 6).

Variable Resposta Puntuación
Apertura ocular



  • Espontánea
  • Tras unha orde
  • Ante un estímulo doloroso
  • Ausencia de apertura ocular
  • 4 puntos
  • 3 puntos
  • 2 puntos
  • 1 punto
Resposta verbal



  • Orientado correctamente
  • Paciente confuso
  • Linguaxe inapropiada
  • Linguaxe incomprensible
  • Carencia de actividade verbal
  • 5 puntos
  • 4 puntos
  • 3 puntos
  • 2 puntos
  • 1 punto
Resposta motora



  • Obedece ordes correctamente
  • Localiza estímulos dolorosos
  • Responde ao estímulo doloroso mais non localiza
  • Resposta con flexión anormal dos membros
  • Resposta con extensión anormal dos membros
  • Ausencia de resposta motora
  • 6 puntos
  • 5 puntos
  • 4 puntos
  • 3 puntos
  • 2 puntos
  • 1 punto

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]